JASSEPOES-Gent-JAZZ-2016-concertverslagen vrijdag 15 Juli

GENT JAZZ

- onze concertverslagen HIER ! -

Vrijdag 15 Juli

prelude van een festivaleditie, afscheid voor ons van een tweede week met (te?) weinig jazz ...

Daymé Arocena

hoofdpodium 16u30

Daymé Arocena (vocals), Jorge Luis Lagarza (piano), Rafael Aldama (bas), Ruly Herrera (drums)

Deze jonge zangeres uit Cuba, zeg maar diva, altijd in het wit gekleed, imponeert met haar soulvolle diepe stem. Ze is een goede opener om de tent in gang te steken maar blijft toch ietwat eentonig qua opbouw door steeds traag te beginnen en te eindigen in een lichte chaos van klanken. Maar ze is steevast wél enthousiast en ze danst op blote voeten. Ze imiteert ook even een elektrische gitaarsolo. Ze port de muzikanten aan die haar geroep beantwoorden met stevige drum-en pianosolo’s. Arocena brengt met haar brede smile de moderne Havana cultuur naar Gent en brengt een mix van groove, soul, lounge en rumba. Het publiek lust er pap van.

Michel Proesmans

Day Fly

garden stage 17u50 -19u50 - 21u50

Beau Nox (zang), Koen de Vries (gitaar), Theo Jacobs (elektrische bas), Timothy Bennet (drums), Lennard Vink (toetsen)

In de Garden stage mag de Rotterdamse groep Day Fly bewijzen dat ze geen eendagsvlieg zijn. Ze beginnen aarzelend aan de eerste doch in de daaropvolgende twee sets staan ze er echt goed en zwepen het publiek op. Ik kan niet stil blijven staan en ga mee in de groove. De Garden Stage blijkt een goede zet te zijn met telkens jonge onbekende bands aan te brengen die het uiteindelijk wel maken en waarbij je goed uit de bol kan gaan. De zanger Beau Nox uit de UK staat niet stil en bewandelt de ganse scene en houdt van raprock, fusion, smooth pop, soms wat eclectisch maar met een goede groove gedoseerd met fijne elektronica. Het nummer ‘Hide me’ is zo aanstekelijk ! Is dit de future soul die ze bedoelen ? Nou, ik lust het wel en het doet me daarbij terug denken aan de groepen die ik ken van Ferry Maat’s soul show van de jaren ’80 en ’90 toen op Hilversum 3 radio. Jawel,ook die goede muziek komt terug.....

Michel Proesmans

The Budos Band

hoofdpodium 18u30

Jared Tankel (baritonsax), Thomas Brenneck (elektrische gitaar), John Carbonella Jr. (congas, drum), Mike Deller (orgel), Daniel Foder (basgitaar), Andrew Greene (trompet), Rob Lombardo (bongos, congas), Brian Profilio (drum), Dame Rodriguez (percussie)

Andere koek nu op de Main Stage met een bende ongeregeld die al wat beschonken zijn voor ze beginnen (en ze drinken verder Duvel en wijn on stage !)Deze uitgebreide band uit NYC brengt een feest op het podium met een mix van metalrock met jazz blazers en wat afro beats door de inbreng van percussie en Chris Joris-achtige conga’s.Sinds hun recente plaat trouwens leunen ze sterker naar de rock dan naar de afro.
Sommige bandleden hebben lang haar die al headbangend wel goed musiceren maar toch ook een beetje amok maken door teveel Duvel te drinken (die ze trouwens meermaals ophemelen als een godendrank). Ze spelen een uptempo sterke instrumentale set. Toch een speciaal geluid van metal met afrojazz dat ik nog niet eerder hoorde in zo’n combinatie. De band is overweldigend en kan wel overtuigen maar naar het einde toe zijn de bandleden toch iets te fel beschonken...

Michel Proesmans

Ibeyi

hoofdpodium 20u30

Naomi-Kaindé Diaz (cajón en batádrums) en Lisa-Kaindé Diaz (zang, toetsen)

Dit Frans-Cubaans muzikaal duo is begonnen in 2013 en bestaat uit de 21 jarige tweelingzusjes Lisa-Kaindé Diaz en Naomi Diaz. Ze zingen in het Engels en Yoruba — een Nigeriaanse taal die hun voorouders spraken voordat ze in 1700 door de Spanjaarden als slaven naar Cuba werden gebracht. Naomi speelt vooral de traditionele Cubaanse slaginstrumenten cajón en batádrums. Ibeyi wordt op z’n Engels uitgesproken als “ee-bey-ee”. In het Yoruba betekent dit "tweeling". Hun muziek bevat elementen uit het Yoruba, Frans, Afro-Cubaanse fusion jazz en samples met traditionele instrumenten. Ze hebben één plaat gemaakt en brengen deze vandaag. De muziek klinkt in ieder geval niet als de Buena Vista Social Club maar eerder erg hedendaags met elementen uit de pop, hip-hop, elektronica (en wel wat weinig jazz).
Het is origineel en eerlijk door twee zussen die dicht tegen mekaar zitten. Zowel vader Angá Diaz (percussionist bij Buena Vista Social Club) als Frank Ocean, James Blake en King Krule hebben volgens de tweeling hun muziek beïnvloed. Ze spelen een niet zo afwisselende set van ingetogen en intense nummers die me niet helemaal beklijven behalve natuurlijk wel het nummer ‘Stranger / Lover’ met een leuke beat. Gelukkig zijn er nog daarbij de geprojecteerde beelden te zien in grijstinten...

Michel Proesmans

St Germain

hoofdpodium 22u30

Ludovic Navarre (dj, leider); Edouard Labor (sax); Guimba Kouyate (gitaar); Cheikh Lo Ouza Diallo (kora); Sadio Koné (n'goni); Didier Davidas (toetsen); Sullyvan Rhino (bas); Jorge Bezerra (drums, percussie)

Hiervoor komt dus al dat volk ? Nog voor de set begint zit de tent al bijna vol met staand publiek en fans. Ruim 15 jaar na het megasucces van hun debuutplaat ‘Tourist’ met de zwoele deep house staan ze terug met een zevenkoppige band met muzikanten uit Mali, Senegal, Martinique en Brazilië en gaan de West-Afrikaanse toer op. Helaas spelen ze te lange uitgesponnen nummers. Gelukkig horen we enkele klassiekers die op luid enthousiast geroep en applaus worden beantwoord: 'Rose rouge', So Flute' (met de dwarsfluit, jawel) Bon, een brok afrojazz met diepe beats kan door velen gesmaakt worden en is een goede zet zo blijkt. Maar voor het echte dansgevoel moet je nu wel in de Garden Stage zijn.

Michel Proesmans

Pomrad

garden stage 00u00

Adriaan van de Velde (keys), Senne Guns (toetsen) en Klaas De Somer (drums)

Het jonge drietal Pomrad krijgt het resterende publiek gemakkelijk aan het dansen nu. Zij mixen geweldig de hedendaagse elektronische sound met 80’s funk en P-funk. De set wordt beter en beter met lasershows en dies meer. Hun muziek doet me weer denken aan die goeie oude soulshow van Ferry Maat met muziek van George Duke, Parliament of George Clinton.. Alle goede dingen komen terug blijkt weer. De Antwerpenaar Adriaan weet het publiek op te hitsen met dat keyboard rond zijn nek. Hij gebruikt af en toe ook de vocoder om zijn stem te vervormen zoals Herbie Hancock dat ook deed in de jaren ’80 tijdens diens disco periode. Dit was by far het beste dat we vandaag hier op deze festivaldag kregen en een echt dansfeest breekt daarbij los.

Michel Proesmans