JAZZEPOES jaZZZolderblad

2018

JaZZZolderArchief 2018

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEFINDEX TRIM 1


23/03/2018	Bruno Grollet Quartet
09/03/2018	Augusto Pirodda 'Kosmima' piano solo
23/02/2018	Lionel Beuvens & Motu 'Earthsong'
09/02/2018	RVB Quartet
12/01/2018	Caroll Vanwelden Kwartet
26/01/2018	Teun Verbruggen/André Fernandes Quintet

23 Maart 2018 20:45 hr !

Bruno Grollet Quartet

Toen ze enkele standards speelden tijdens een sessie, vond Bruno dit zo leuk dat hij besloot om een nieuw quartet op te richten. De meeste hedendaagse projecten brengen persoonlijke composities, maar bij hen is het een weloverwogen keuze om bestaand repertoire van vroeger opnieuw te bekijken en op een heel eigenzinnige manier te spelen. Ze voegen hier en daar wel een eigen compositie toe maar het belangrijkste blijft wel de communicatie, vrijheid en verrassing van het moment zelf.
Op deze manier brengen ze jazzstandards met een maximale vrijheid, waarbij de interactie met het publiek onontbeerlijk is.

Bruno Grollet: "Music is one of the most beautiful journey of my life.
Ik sta open voor vele stijlen en ik hou er niet van om muziek in vakjes in te delen: grenzen zijn niet goed voor de geest!
Jazz is een behoorlijk grote doos en ik zie het als een prachtige sleutel om een artistiek universum te benaderen (structuur, expressie, geluid, kleur, ritme, harmonie, melodie).
Tot nu toe heb ik de kans gehad om over de hele wereld te spelen (Zuid-Korea, Portugal, Finland, Noorwegen, Brazilië, Frankrijk, ...) en vrijwel overal in ons kleine België.
Ik wil graag mijn werk met jullie delen want ik doe het met heel mijn hart!
Hopelijk genieten jullie er evenveel van als ikzelf !"

Bruno Grollet: sax
Quentin Stokart: gitaar
Martijn Vanbuel: contrabas
Gaspard Sicx: drums

website

'Vandaag hangt er een backdrop doek zodat we een mooie zwarte achtergrond hebben met minder reflecties zodat het geluid optimaler klinkt. Dat horen we meteen: de strakke bas van Martijn, de korte basdrum en transiente symbalen van Gaspard Sics, de warme gitaar van Quentin Stokart en de zachte sax van Bruno Grollet (°1978). Bruno en Martijn kwamen 15 jaar geleden al langs op de oude echte Jazzzolder als jonge snaken. Verder kennen we Grollet nog van de groep Atachin die ook al voorbijkwam in de Jazzzolder en Jazzathome 2014 en ook nog als groep ‘Bloom’ in de Jazzzolder kapel in juni 2017 en daar was gitarist Quentin ook al bij.
Vandaag spelen ze in kwartet vorm jazz standards afgewisseld met eigen werk van de groepsleden. Ze zetten braaf in met ‘i’ll be seeing you’ een populaire tune uit 1938 bekend geworden door Sinatra en Billie Holiday. Ook een Monkske mag niet ontbreken met ‘Ask me now’ of ‘when will the blues leave’ van Ornette Coleman hetgeen al overtuigend overkomt.
Na de pauze komen toch enkele eigen nummers aanbod wat het weer iets spannender maakt. Dat horen we in ‘the old lady with the tangled feet’ van Martijn Vanbuel en nog in een ander nummer van de gitarist. Verder spelen ze een hard bopje ‘if I were a bell’ dat bekend is geworden door Miles in de tijd. Verder spelen ze een leuke swingerd met een goede drumsolo op het einde.
Mooi als toegift is de classic “If I should lose you “ afkomstig van die fantastische schijf Soul Station van Hank Mobley uit 1960. Helaas hebben de heren zelf geen platen bij om vandaag te verkopen. Dus dat wordt napraten bij een drankje en muziek in de bar'.

Michel Proesmans

by Wouter De Jonck

volgt nog ...

09 Maart 2018 20:45 hr !

Augusto Pirodda 'Kosmima'
piano solo

Augusto Pirodda komt op de Jazzzolder om "Kosmima" te presenteren, zijn nieuwe solo-album uitgebracht voor "El Negocito Records".
Veertien nummers (voor een duur van minder dan 50 minuten) verdeeld tussen composities en improvisaties waaruit duidelijk blijkt dat Pirodda het muzikale denken van zijn eerste solo "Moving" (Espira Records / 2007) oppakt en verder ontwikkelt.
Hoewel hij in deze 10 jaar ook een trio album heeft geproduceerd ("No Comment" met Gary Peacock en Paul Motian ("Jazzwerkstatt")) en een met zijn kwartet ("A Turkey is better eaten" met Ben Sluijs, Manolo Cabras en Marek Patrman, (El Negocito Records) blijft piano solo een van Pirodda's favoriete vormen.
In de afgelopen jaren heeft hij zijn mogelijkheden verdiept om zoveel mogelijk gebruik te maken van de expressieve vrijheid die dit type opstelling biedt.
Een concert dat je niet mag missen!

Augusto Pirodda: piano

Kosmima

..had ik het niet gezegd dat je op kousevoeten moest komen? De Italiaanse pianist Augusto Pirodda liet ons de adem inhouden met zijn niet zo lichtvoetig werk, beredeneerdheid, een artistiek cartoon soms met ingehouden beweeglijkheid, balancerend op zwaarte en dramatiek met een zéér hoge gevoeligheidsfactor, very sensitive ! Fijn om de man nog eens terug te zien ook...velen genoten van 'Kosmima', opgedragen aan zijn dochter Gemma...

Winus

by Wouter De Jonck

23 Februari 2018 20:45 hr !

Lionel Beuvens & Motu 'Earthsong'

Het kwartet van Lionel Beuvens (met naast de leider en naamgever ook nog Kaveli Louhivuori, Alexi Tuomarila en Brice Soniano) heeft al een boeiende weg afgelegd. Na enkele tournées (Lundis D' Hortense, Jazz Lab Series) en twee opgemerkte passages op het Gaume Jazz Festival 2011 en 2015 heeft de band een heel eigen identiteit ontwikkeld waarin expressievrijheid en intensiteit centraal staan. Het elan inspireerde Lionel Beuvens tot het schrijven van Earth Song, een nieuw repertoire waarin saxofoon en stem het sonore palet nog verrijken. Interactie is bij dit kwartet een vanzelfsprekend element, het lijkt alsof de muziek zichzelf schrijft.
Zelf omschrijft Lionel zijn 'Earth Song' als een hommage aan de Aarde, de Natuur, de Vrijheid en het Avontuur.
Voor het concert in de jazzzolder vervangt Ewout Pierreux Alexi Tuomarila aan de piano.

Kalevi Louhivuori: trompet
Ewout Pierreux: piano
Brice Soniano: contrabas
Lionel Beuvens: drums

website

…omfloerst klonk die vantijds, net als een sax, die trompet van Kalevi Louivuori (aka Kale), en dat was meteen een aangenaam kennismaken met deze fijne Finse trompettist ! die misschien de partijen van Guilhem Verger, op de CD aan tenorsax, mee inspeelde ? Een andere keer was er weer een referentie naar Bert Joris maar dat had dan eerder met de compositie te maken en die composities waren mooi hoor ! Het was weer ruim genieten ook van het vloeiende pianospel van Ewout (Pierreux) , de machtige baspartijen van Brice Soniano en natuurlijk het strelen en zalven en raak spelen van drummer Lionel Beuvens die tekende voor de composities van deze ‘Earth Song’. Het zaaltje van de JaZZZolder zat niet helemaal vol maar diegenen die er niet waren kunnen hun afwezigheid alleen maar betreuren…Wie er ook niet was, dat was Natashia Kelly voor de vocals. Zij vult met haar zangpartijen die in niets doen denken aan de ijle vocals die ze in andere projecten soms brengt, mooi aan op de CD die we natuurlijk meteen ook aanschaften en ik denk da’k niet alleen was die de geldbeugel bovenhaalde… Bravo Lionel en band om dit WE zo mooi te openen !…

Winus

In januari 2017 verscheen het tweede album van het kwartet Motu dat drummer Lionel Beuvens samenstelde ter gelegenheid van Gaume Jazz Festival 2011. Helemaal op het eind van het jaar belandde hun cd Earthsong op basis van meer dan 1.400 ingezonden lijstjes op nummer 10 in de Belgian Jazz Rules Top 25 van 2017. Een tournee in de loop van het jaar zat er nochtans niet in, die kwam er nu pas in februari van 2018.
In de uitzending van de Belgian Jazz Rules Top 25 van Urgent FM had Lionel Beuvens al aangegeven dat hij met Motu intussen aan een volgend album dacht, een met covers (“of half/half”) en een aantal dingen wou uitproberen. Live liet de groep het publiek nu van het een zowel als van het ander proeven. Beginnen deden ze met een of twee covers en het maakte niet uit dat wij die nummers niet kenden. Het eerste zette aan met gestreken bas en gaf de indruk dat we een sacraal gebeuren bijwoonden, maar het was een langzaam op gang trekken van een levendige set. Die klonk hecht, warm, expressief en boeide als een toegankelijk en evenwichtig eigen verder borduren op tradities. Bas, drums en piano golfden als een kleurrijk tapijt voor de koperblazer die er mee opsteeg voor sierlijke vluchten, waarbij ruimte voorzien was voor solo’s door de anderen. Dat pianist Ewout Pierreux op het eind van de tournee als invaller aantrad voor Alexi Tuomarilla gaf zo te zien wel eens aanleiding tot een moment van twijfel, maar hij en trompettist Kalevi Louhivuori hoefden maar naar Brice Soniano te kijken om te weten dat ze op de juiste golflengte zaten. Ook als het er snel aan toe ging, viel nergens een ongemakkelijk gaatje in de kleurenrijkdom die vakkundig in elkaar werd gespeeld, met nieuw materiaal en wat van Earthsong.
Na een hele sterke eerste set scheerde Motu nog hogere toppen in de tweede, die verderging in een gezwind tempo waarop zij in de pauze gauw samen hadden geoefend. Stuwende ritmes met enige latin invloeden volgden en elk van de vier muzikanten ging individueel sterker uitblinken. Eén keer raakten zij elkaar een beetje kwijt, maar toen toonde Lionel Beuvens zich de bandleider die met een indrukwekkende solo alles weer aan elkaar deed kleven. Als Ewout Pierreux niet als de anderen vertrouwd was met het materiaal was dat misschien een keer te zien toen hij geconcentreerd zat te luisteren en, de vingers boven de toetsen bewegend, de muzikale lijnen van de trompet volgde. Daar plaatste hij dan een passende solo achter, die helemaal in de geest van Motu, meer op de drang naar samenhang en verbondenheid focuste dan op spetterende virtuositeit. Nog meer dan voor de pauze viel trouwens op dat de drummer en de bassist elkaar perfect aanvoelen en samen als een heel energiek en melodisch tweespan ritmes kunnen uittekenen die op zichzelf al bijzonder zijn.
Het applaus na de lekkere en prachtige solo’s alsook tussen de composities had al laten aanvoelen dat Motu niet zonder een bisnummer kon ophouden. Toen kwam nog een pittige en uitgesponnen versie van “A” dat op de eerste cd Trinité stond. Een goed gekozen trigger om de verkoop van de cd’s weer te laten doorgaan.

Danny De Bock

by Wouter De Jonck

9 Februari 2018 20:45 hr !

RVB Quartet

Onder de naam RVB Quartet brengen Rebekka, Marius Couvreur, Ambroos De Schepper en Kobe Boon voornamelijk composities van Rebekka, geïnspireerd door hedendaagse jazzgrootheden als Gilad Helselman, Mark Turner, Wayne Shorter…
Noem het Jazz-rock, Modern Jazz of impro-jazz maar laat het vooral het resultaat zijn van vier muzikanten die samen zichzelf en het publiek trachten te verrassen met momenten van spitsvondigheid in hun samenspel. In Januari 2018 stelt de band hun eerste album ‘Crossing Dimensions’ voor, dat op Solidude Records zal verschijnen.

Rebekka Van Bockstal: gitaar
Ambroos De Schepper: altsax
Kobe Boon: contrabas
Marius Couvreur: drums

website

… …had ik het niet gezegd dat het aangenaam vertoeven zou zijn op de Mechelse JaZZZolder ? Je moest daarvoor wel de ‘sneeuwstorm’ buiten trotseren maar ocharme, je kon met het pelletje stofijs dat er viel hier nauwelijks een sneeuwpekinees mee ineen knutselen…een 40-tal liefhebbers kwamen opdagen en kregen de gloednieuwe CD ‘Crossing Dimensions’ van het RVB, Rebekka Van Bockstal Quartet, aardig voorgesteld…mooi structureel, een paar keer opgebouwd vanuit geïmproviseerde partijen. Ambroos De Schepper , de saxofonist, op alt en sopraan zat het eerste mooi gesetteld in het geheel en bleek door de ganse avond alweer een aardig jong talent te wezen, eentje die het ganse programma door ons kon behagen… Rebekka zelve had voor deze debuutCD fijne songs bij mekaar geschreven en had duidelijk zin in het samenspel met Ambroos, mooi zo ! Handjes op mekaar ook voor alweer een lekkere ritmesectie. Kobe (Boon) kenden we al van bij Steiger en de naam Marius Couvreur, de drummer, zal voortaan ook hier het belletje laten rinkelen. Wat kunnen we meer zeggen: de aanwezigen waren content, Rebekka en de band straalden, fijne avond alweer ! …

Winus

by Wouter De Jonck

26 Januari 2018 20:45 hr !

Teun Verbruggen/André Fernandes Quintet

with Special Guest !

Teun Verbruggen behoort tot het kransje van Belgische topmuzikanten die niet meer weg te denken zijn uit het Europese jazzlandschap. Het brede publiek kent hem vooral als drummer bij het Jef Neve Trio en Flat Earth Society. Maar ook met zijn eigen projecten speelde hij de voorbije jaren op toonaangevende festivals zoals Saalfelden Jazz in
Oostenrijk en het Moers Festival in Duitsland. In de jazzzolder zorgde hij reeds voor vele mooie momenten, zowel op de eerste locatie (de oude zolder) als nadien in de "kapel" en nog niet zo lang geleden met het Serge Lazarevitch trio (eerste concert in de huidige locatie). Nu stelt hij er zijn project met de Portugese gitarist André Fernandes voor.
André Fernandes is eveneens een Europese topmuzikant. Zo was hij een tijdlang lid van het Lee Konitz Nonet en van de groep van zangeres Maria João. Verder leidt hij zijn eigen band Dream Keeper en speelde hij met o.m. Tomasz Stanko, Cyro Baptista en met Jorge Rossy. Het Verbruggen/Fernandes Quintet heeft met saxofonist Steven Delannoye, pianist Bram De Looze en met bassist Nathan Wouters een ware droombezetting. Daarbij komt dan nog een Amerikaanse trompettist als special guest!

André Fernandes (PRT): gitaar
Russ Johnson (USA): trompet
Steven Delannoye: sax
Bram De Looze: piano
Nathan Wouters: contrabas
Teun Verbruggen: drums

website Russ Johnson

website André Fernandes

… wegens organisatorische redenen kwam trompettist Russ Johnson (die ook al meedraaide in Teun’s “Bureau of Atomic Tourism”) dan toch niet overgevlogen uit Chicago en bleef het gisteravond bij het ‘gewone’ kwintet dat even aan de start wat tijd nodig had om dan open te bloeien in 2 interessante en gevarieerde sets waar sommige tunes niet voor iedereen even toegankelijk bleken, dat zag je na de pauze toen verschillende zitjes leeg bleven… nochtans zaten er best lekkere nummers tussen, composities die vanuit verschillende hoek ook kwamen. Teun dreef het geheel uitdrukkelijk aan en André Fernandes, in het begin wat ingehouden en met wat leek gedempte snaren , kwam tijdens de set los en soleerde raak. Steven zat gedisciplineerd in het geheel, Bram Delooze bewees eens temeer (en met plezierige overgave) dat die tot de toppianisten van de jonge garde behoort (al kan je die nieuwe jonge garde echt niet meer bijhouden, zo groeit die aan (als een nest konijnen zou ik zo zeggen :-) Verder was het deze keer weer de bassist in het gezelschap die mij enorm kon bekoren en da’s fijn. Ik hoorde Nathan (Wauters) nooit eerder zo goed bezig ! Afin, twee bijzondere sets waren het met boeiende muziekjes vantijds die de avond in z’n geheel weer erg fijn maakten maar daar had jouw aanwezigheid natuurlijk ook voor een deel mee te maken…

Winus

Het groeiende aantal projecten waarin drummer Teun Verbruggen betrokken is, valt amper bij te houden. Bekend werd hij met Jef Neve Trio en door zijn veelzijdigheid vond en vindt hij in steeds meer kringen waardering. Een zoveelste internationale samenwerking is deze met André Fernandes. Deze Portugese gitarist speelde mee op de eerste cd die rijzende ster op trompet Susana Santos Silva onder eigen naam uitbracht. Hij heeft intussen zijn eigen band Dream Keeper en legt zich graag toe op eigen composities.
Stukken van André Fernandes vormden de hoofdmoot van beide sets in de jazzzolder. In het eerste, lange nummer leken de muzikanten verschillende versies van en rond een melodie in lagen boven en door elkaar te leggen. Zijn volgende compositie was rechtlijniger opgebouwd en daarin kwam vooral de passage van louter piano, bas en drums heel sterk over. De rollen van saxofoon en gitaar bloeiden in volgende stukken wel meer open, o.a. in “Small World” van Delannoye. Bij die titel is het verleidelijk de link te leggen met diens New York Trio en daartoe leenden zowel de klank als het repertoire zich ook. Een paar keer voelden we ons enerzijds bijna in een kunstgalerij in een wereldstad, anderzijds misten we de heerlijke akoestiek van de kapel.
Die laatste bedenking gold evenwel niet voor set twee. De meest knappe opbouw straalde toen van elke compositie, waaronder “Rabit Hole” van de cd Dream Keeper, maar ook de hele set was bijzonder sterk uitgewerkt. Met het groepsgeluid en de inbreng van de individuele muzikanten zat het helemaal goed. Bram De Looze schitterde aan de piano, enkele malen in een magische klik met Teun Verbruggen terwijl hij die volgde en opjutte. Nathan Wouters, die ook tekende voor “Sunrise” kwam net als in de eerste set aldoor sterk uit de verf op contrabas. Steven Delannoye pakte het publiek nog een paar keer in met zijn tenorsax, al dan niet in een simultane ideeënstroom met gitarist André Fernandes. Het slotnummer dat eerst weghad van een ballade zette helemaal de kroon op het werk door geleidelijk naar een felle climax toe te werken en stapsgewijs weer uit te bollen. Het bisnummer maakte de cirkel rond door, zij het anders dan het openingsnummer, weer meerdere lagen te combineren. Wie hen verderop in hun toer ziet, krijgt wellicht een nog sterkere, want goed gerodeerde groep, te zien.

Danny De Bock

by Wouter De Jonck

12 Januari 2018 20:45 hr !

Caroll Vanwelden Kwartet

“Portraits of Brazil”

Caroll Vanwelden, afgestudeerde aan de gerenommeerde Londense Guildhall School of Music & Drama, werd in 2012/2014 voor haar beide CD’s (Shakespeare & Jazz) met veel enthousiasme opnieuw ontdekt en bracht zich daarmee in het middelpunt van de belangstelling. “Als zangeres, als pianiste, maar vooral ook als componiste toont ze ons haar bijzonder originele en eigen aanpak die de muziekliefhebber blijft verrassen”, zei de laaiend enthousiaste Mauretta Heinzelmann (PlayJazz). Meteen nomineerde ze CD’s bij hun verschijnen tot ‘album van de week’ bij de Norddeutscher Rundfunk (NDR).
Niet minder geïmponeerd is Thomas Hintze van „Stereo“ magazine die de CD’s bekroont tot ‘CD van de maand’ en ‘Hoogtepunt voor Muziekliefhebbers’.
Na ondertussen 5 albums uitgebracht te hebben onder haar eigen naam, toont deze Belgische artieste met haar nieuwste album haar grote passie voor Braziliaanse songs en interpreteert deze op haar geheel eigen manier en stijl. Caroll Vanwelden zingt in het Frans, Nederlands, Engels, Duits en Spaans. Voor dit project heeft ze ook nog Portugees geleerd zodat ze haar lievelingssongs in de oorspronkelijke taal opnemen kon. Sinds haar jeugd is Caroll overtuigde fan van Ivan Lins en Joao Gilberto. Tot haar lievelingsplaten behoort “Elis & Tom” (Elis Regina en Tom Jobim). De manier waarop Braziliaanse artiesten harmonisch en ritmisch moeilijke songs zo brengen dat ze toch lichtvoetig blijven, heeft haar steeds mateloos gefascineerd en geïnspireerd. “Braziliaanse muziek heeft voor mij iets snoezigs, intiems en vertrouwd, en is tegelijk echter ook zeer intensief en zeer melancholisch en precies zo wilde ik mijn album maken.” zegt Caroll.
Geheel bewust heeft ze aldus voor een kleine bezetting gekozen: gitaar, contrabas en drums. Caroll’s muzikale motto “less is more” weerspiegelt zich duidelijk in de akoestische sound van het album en dat de muzikanten elkaar reeds lang kennen en goed bevriend zijn, reflecteert zich in de intimistische en stemmingsvolle sfeer van het album.
Terwijl de subtiele en zeer muzikale begeleiding van Hans Van Oost haar warme en expressieve stem ondersteunt, laat Mario Vermandel zijn contrabas ‚grooven’ en draagt Luc Vanden Bosch, die voor de accentuering van de Braziliaanse ritmes zorgt, met zijn subtiele percussie en drums bij tot de meesterlijke klankrijkdom van de band.
Met „Portraits of Brazil“ bewijst Caroll Vanwelden eens te meer op een gevoelsvolle en levendige manier haar schijnbaar onuitputtelijke creativiteit! “Caroll Vanwelden is er opnieuw in geslaagd een parel voor jazzliefhebbers te produceren.”

Caroll Vanwelden: zang en piano
Hans Van Oost: gitaar
Mario Vermandel: contrabas
Luc Vanden Bosch: drums

website



	…Caroll Vanwelden had een fijn combo rond zich geschaard voor alweer het eerste concert van het nieuwe jaar ten JaZZZolder. De Braziliaanse melodiën werden gesmaakt door het publiek dat alweer zorgde voor een volzette zaal . Persoonlijk hou ik meer van een pianobegeleiding bij bosanova, Jobim-like muziek maar Hans vulde de soli mooi in met de gitaar. Mario Vermandel aan contrabas was, wat mij betreft, verder dé ster naast de ster van de avond, zangeres Caroll Vanwelden die enthousiast haar liefde voor het genre bracht. Voor mij ontbrak verder wat percussie om het geheel wat zwoeler te maken maar Luc Vanden Bosch gooide z’n jarenlange ervaring er in en dat werkte ook. Ziezo, een nieuw concertjaar werd hierbij geopend, net als wat flessen wijn en vooral fruitsap na het concert om het nieuwe jaar te beklinken. Jawel, fruitsap want we waren op de hoede voor de aangekondigde intensieve BOB campagne dit WE ! ... trouwens, in het naar huis rijen geen ene patrouille tegen gekomen ..en ik wou zo graag blazen…
	Winus


	by Wouter De Jonck




	Toen ze enkele standards speelden tijdens een sessie, vond Bruno dit zo leuk dat hij besloot om een nieuw quartet op te richten. De meeste hedendaagse projecten brengen persoonlijke composities, maar bij hen is het een weloverwogen keuze om bestaand repertoire van vroeger opnieuw te bekijken en op een heel eigenzinnige manier te spelen. Ze voegen hier en daar wel een eigen compositie toe maar het belangrijkste blijft wel de communicatie, vrijheid en verrassing van het moment zelf. Op deze manier brengen ze jazzstandards met een maximale vrijheid, waarbij de interactie met het publiek onontbeerlijk is. Bruno Grollet: "Music is one of the most beautiful journey of my life. Ik sta open voor vele stijlen en ik hou er niet van om muziek in vakjes in te delen: grenzen zijn niet goed voor de geest! Jazz is een behoorlijk grote doos en ik zie het als een prachtige sleutel om een artistiek universum te benaderen (structuur, expressie, geluid, kleur, ritme, harmonie, melodie). Tot nu toe heb ik de kans gehad om over de hele wereld te spelen (Zuid-Korea, Portugal, Finland, Noorwegen, Brazilië, Frankrijk, ...) en vrijwel overal in ons kleine België. Ik wil graag mijn werk met jullie delen want ik doe het met heel mijn hart! Hopelijk genieten jullie er evenveel van als ikzelf !"



	'Vandaag hangt er een backdrop doek zodat we een mooie zwarte achtergrond hebben met minder reflecties zodat het geluid optimaler klinkt. Dat horen we meteen: de strakke bas van Martijn, de korte basdrum en transiente symbalen van Gaspard Sics, de warme gitaar van Quentin Stokart en de zachte sax van Bruno Grollet (°1978). Bruno en Martijn kwamen 15 jaar geleden al langs op de oude echte Jazzzolder als jonge snaken. Verder kennen we Grollet nog van de groep Atachin die ook al voorbijkwam in de Jazzzolder en Jazzathome 2014 en ook nog als groep ‘Bloom’ in de Jazzzolder kapel in juni 2017 en daar was gitarist Quentin ook al bij. Vandaag spelen ze in kwartet vorm jazz standards afgewisseld met eigen werk van de groepsleden. Ze zetten braaf in met ‘i’ll be seeing you’ een populaire tune uit 1938 bekend geworden door Sinatra en Billie Holiday. Ook een Monkske mag niet ontbreken met ‘Ask me now’ of ‘when will the blues leave’ van Ornette Coleman hetgeen al overtuigend overkomt. Na de pauze komen toch enkele eigen nummers aanbod wat het weer iets spannender maakt. Dat horen we in ‘the old lady with the tangled feet’ van Martijn Vanbuel en nog in een ander nummer van de gitarist. Verder spelen ze een hard bopje ‘if I were a bell’ dat bekend is geworden door Miles in de tijd. Verder spelen ze een leuke swingerd met een goede drumsolo op het einde. Mooi als toegift is de classic “If I should lose you “ afkomstig van die fantastische schijf Soul Station van Hank Mobley uit 1960. Helaas hebben de heren zelf geen platen bij om vandaag te verkopen. Dus dat wordt napraten bij een drankje en muziek in de bar'.
	Michel Proesmans

	by Wouter De Jonck


	volgt nog ...




	09 Maart 2018 20:45 hr !
	Augusto Pirodda 'Kosmima' piano solo




	Augusto Pirodda komt op de Jazzzolder om "Kosmima" te presenteren, zijn nieuwe solo-album uitgebracht voor "El Negocito Records". Veertien nummers (voor een duur van minder dan 50 minuten) verdeeld tussen composities en improvisaties waaruit duidelijk blijkt dat Pirodda het muzikale denken van zijn eerste solo "Moving" (Espira Records / 2007) oppakt en verder ontwikkelt. Hoewel hij in deze 10 jaar ook een trio album heeft geproduceerd ("No Comment" met Gary Peacock en Paul Motian ("Jazzwerkstatt")) en een met zijn kwartet ("A Turkey is better eaten" met Ben Sluijs, Manolo Cabras en Marek Patrman, (El Negocito Records) blijft piano solo een van Pirodda's favoriete vormen. In de afgelopen jaren heeft hij zijn mogelijkheden verdiept om zoveel mogelijk gebruik te maken van de expressieve vrijheid die dit type opstelling biedt. Een concert dat je niet mag missen!



	..had ik het niet gezegd dat je op kousevoeten moest komen? De Italiaanse pianist Augusto Pirodda liet ons de adem inhouden met zijn niet zo lichtvoetig werk, beredeneerdheid, een artistiek cartoon soms met ingehouden beweeglijkheid, balancerend op zwaarte en dramatiek met een zéér hoge gevoeligheidsfactor, very sensitive ! Fijn om de man nog eens terug te zien ook...velen genoten van 'Kosmima', opgedragen aan zijn dochter Gemma...
	Winus

	by Wouter De Jonck




	23 Februari 2018 20:45 hr !
	Lionel Beuvens & Motu 'Earthsong'




	Het kwartet van Lionel Beuvens (met naast de leider en naamgever ook nog Kaveli Louhivuori, Alexi Tuomarila en Brice Soniano) heeft al een boeiende weg afgelegd. Na enkele tournées (Lundis D' Hortense, Jazz Lab Series) en twee opgemerkte passages op het Gaume Jazz Festival 2011 en 2015 heeft de band een heel eigen identiteit ontwikkeld waarin expressievrijheid en intensiteit centraal staan. Het elan inspireerde Lionel Beuvens tot het schrijven van Earth Song, een nieuw repertoire waarin saxofoon en stem het sonore palet nog verrijken. Interactie is bij dit kwartet een vanzelfsprekend element, het lijkt alsof de muziek zichzelf schrijft. Zelf omschrijft Lionel zijn 'Earth Song' als een hommage aan de Aarde, de Natuur, de Vrijheid en het Avontuur. Voor het concert in de jazzzolder vervangt Ewout Pierreux Alexi Tuomarila aan de piano.



	…omfloerst klonk die vantijds, net als een sax, die trompet van Kalevi Louivuori (aka Kale), en dat was meteen een aangenaam kennismaken met deze fijne Finse trompettist ! die misschien de partijen van Guilhem Verger, op de CD aan tenorsax, mee inspeelde ? Een andere keer was er weer een referentie naar Bert Joris maar dat had dan eerder met de compositie te maken en die composities waren mooi hoor ! Het was weer ruim genieten ook van het vloeiende pianospel van Ewout (Pierreux) , de machtige baspartijen van Brice Soniano en natuurlijk het strelen en zalven en raak spelen van drummer Lionel Beuvens die tekende voor de composities van deze ‘Earth Song’. Het zaaltje van de JaZZZolder zat niet helemaal vol maar diegenen die er niet waren kunnen hun afwezigheid alleen maar betreuren…Wie er ook niet was, dat was Natashia Kelly voor de vocals. Zij vult met haar zangpartijen die in niets doen denken aan de ijle vocals die ze in andere projecten soms brengt, mooi aan op de CD die we natuurlijk meteen ook aanschaften en ik denk da’k niet alleen was die de geldbeugel bovenhaalde… Bravo Lionel en band om dit WE zo mooi te openen !…
	Winus


	In januari 2017 verscheen het tweede album van het kwartet Motu dat drummer Lionel Beuvens samenstelde ter gelegenheid van Gaume Jazz Festival 2011. Helemaal op het eind van het jaar belandde hun cd Earthsong op basis van meer dan 1.400 ingezonden lijstjes op nummer 10 in de Belgian Jazz Rules Top 25 van 2017. Een tournee in de loop van het jaar zat er nochtans niet in, die kwam er nu pas in februari van 2018. In de uitzending van de Belgian Jazz Rules Top 25 van Urgent FM had Lionel Beuvens al aangegeven dat hij met Motu intussen aan een volgend album dacht, een met covers (“of half/half”) en een aantal dingen wou uitproberen. Live liet de groep het publiek nu van het een zowel als van het ander proeven. Beginnen deden ze met een of twee covers en het maakte niet uit dat wij die nummers niet kenden. Het eerste zette aan met gestreken bas en gaf de indruk dat we een sacraal gebeuren bijwoonden, maar het was een langzaam op gang trekken van een levendige set. Die klonk hecht, warm, expressief en boeide als een toegankelijk en evenwichtig eigen verder borduren op tradities. Bas, drums en piano golfden als een kleurrijk tapijt voor de koperblazer die er mee opsteeg voor sierlijke vluchten, waarbij ruimte voorzien was voor solo’s door de anderen. Dat pianist Ewout Pierreux op het eind van de tournee als invaller aantrad voor Alexi Tuomarilla gaf zo te zien wel eens aanleiding tot een moment van twijfel, maar hij en trompettist Kalevi Louhivuori hoefden maar naar Brice Soniano te kijken om te weten dat ze op de juiste golflengte zaten. Ook als het er snel aan toe ging, viel nergens een ongemakkelijk gaatje in de kleurenrijkdom die vakkundig in elkaar werd gespeeld, met nieuw materiaal en wat van Earthsong. Na een hele sterke eerste set scheerde Motu nog hogere toppen in de tweede, die verderging in een gezwind tempo waarop zij in de pauze gauw samen hadden geoefend. Stuwende ritmes met enige latin invloeden volgden en elk van de vier muzikanten ging individueel sterker uitblinken. Eén keer raakten zij elkaar een beetje kwijt, maar toen toonde Lionel Beuvens zich de bandleider die met een indrukwekkende solo alles weer aan elkaar deed kleven. Als Ewout Pierreux niet als de anderen vertrouwd was met het materiaal was dat misschien een keer te zien toen hij geconcentreerd zat te luisteren en, de vingers boven de toetsen bewegend, de muzikale lijnen van de trompet volgde. Daar plaatste hij dan een passende solo achter, die helemaal in de geest van Motu, meer op de drang naar samenhang en verbondenheid focuste dan op spetterende virtuositeit. Nog meer dan voor de pauze viel trouwens op dat de drummer en de bassist elkaar perfect aanvoelen en samen als een heel energiek en melodisch tweespan ritmes kunnen uittekenen die op zichzelf al bijzonder zijn. Het applaus na de lekkere en prachtige solo’s alsook tussen de composities had al laten aanvoelen dat Motu niet zonder een bisnummer kon ophouden. Toen kwam nog een pittige en uitgesponnen versie van “A” dat op de eerste cd Trinité stond. Een goed gekozen trigger om de verkoop van de cd’s weer te laten doorgaan.




	Onder de naam RVB Quartet brengen Rebekka, Marius Couvreur, Ambroos De Schepper en Kobe Boon voornamelijk composities van Rebekka, geïnspireerd door hedendaagse jazzgrootheden als Gilad Helselman, Mark Turner, Wayne Shorter… Noem het Jazz-rock, Modern Jazz of impro-jazz maar laat het vooral het resultaat zijn van vier muzikanten die samen zichzelf en het publiek trachten te verrassen met momenten van spitsvondigheid in hun samenspel. In Januari 2018 stelt de band hun eerste album ‘Crossing Dimensions’ voor, dat op Solidude Records zal verschijnen.




	26 Januari 2018 20:45 hr !
	Teun Verbruggen/André Fernandes Quintet with Special Guest !




	Teun Verbruggen behoort tot het kransje van Belgische topmuzikanten die niet meer weg te denken zijn uit het Europese jazzlandschap. Het brede publiek kent hem vooral als drummer bij het Jef Neve Trio en Flat Earth Society. Maar ook met zijn eigen projecten speelde hij de voorbije jaren op toonaangevende festivals zoals Saalfelden Jazz in Oostenrijk en het Moers Festival in Duitsland. In de jazzzolder zorgde hij reeds voor vele mooie momenten, zowel op de eerste locatie (de oude zolder) als nadien in de "kapel" en nog niet zo lang geleden met het Serge Lazarevitch trio (eerste concert in de huidige locatie). Nu stelt hij er zijn project met de Portugese gitarist André Fernandes voor. André Fernandes is eveneens een Europese topmuzikant. Zo was hij een tijdlang lid van het Lee Konitz Nonet en van de groep van zangeres Maria João. Verder leidt hij zijn eigen band Dream Keeper en speelde hij met o.m. Tomasz Stanko, Cyro Baptista en met Jorge Rossy. Het Verbruggen/Fernandes Quintet heeft met saxofonist Steven Delannoye, pianist Bram De Looze en met bassist Nathan Wouters een ware droombezetting. Daarbij komt dan nog een Amerikaanse trompettist als special guest!



	… wegens organisatorische redenen kwam trompettist Russ Johnson (die ook al meedraaide in Teun’s “Bureau of Atomic Tourism”) dan toch niet overgevlogen uit Chicago en bleef het gisteravond bij het ‘gewone’ kwintet dat even aan de start wat tijd nodig had om dan open te bloeien in 2 interessante en gevarieerde sets waar sommige tunes niet voor iedereen even toegankelijk bleken, dat zag je na de pauze toen verschillende zitjes leeg bleven… nochtans zaten er best lekkere nummers tussen, composities die vanuit verschillende hoek ook kwamen. Teun dreef het geheel uitdrukkelijk aan en André Fernandes, in het begin wat ingehouden en met wat leek gedempte snaren , kwam tijdens de set los en soleerde raak. Steven zat gedisciplineerd in het geheel, Bram Delooze bewees eens temeer (en met plezierige overgave) dat die tot de toppianisten van de jonge garde behoort (al kan je die nieuwe jonge garde echt niet meer bijhouden, zo groeit die aan (als een nest konijnen zou ik zo zeggen :-) Verder was het deze keer weer de bassist in het gezelschap die mij enorm kon bekoren en da’s fijn. Ik hoorde Nathan (Wauters) nooit eerder zo goed bezig ! Afin, twee bijzondere sets waren het met boeiende muziekjes vantijds die de avond in z’n geheel weer erg fijn maakten maar daar had jouw aanwezigheid natuurlijk ook voor een deel mee te maken…
	Winus


	Het groeiende aantal projecten waarin drummer Teun Verbruggen betrokken is, valt amper bij te houden. Bekend werd hij met Jef Neve Trio en door zijn veelzijdigheid vond en vindt hij in steeds meer kringen waardering. Een zoveelste internationale samenwerking is deze met André Fernandes. Deze Portugese gitarist speelde mee op de eerste cd die rijzende ster op trompet Susana Santos Silva onder eigen naam uitbracht. Hij heeft intussen zijn eigen band Dream Keeper en legt zich graag toe op eigen composities. Stukken van André Fernandes vormden de hoofdmoot van beide sets in de jazzzolder. In het eerste, lange nummer leken de muzikanten verschillende versies van en rond een melodie in lagen boven en door elkaar te leggen. Zijn volgende compositie was rechtlijniger opgebouwd en daarin kwam vooral de passage van louter piano, bas en drums heel sterk over. De rollen van saxofoon en gitaar bloeiden in volgende stukken wel meer open, o.a. in “Small World” van Delannoye. Bij die titel is het verleidelijk de link te leggen met diens New York Trio en daartoe leenden zowel de klank als het repertoire zich ook. Een paar keer voelden we ons enerzijds bijna in een kunstgalerij in een wereldstad, anderzijds misten we de heerlijke akoestiek van de kapel. Die laatste bedenking gold evenwel niet voor set twee. De meest knappe opbouw straalde toen van elke compositie, waaronder “Rabit Hole” van de cd Dream Keeper, maar ook de hele set was bijzonder sterk uitgewerkt. Met het groepsgeluid en de inbreng van de individuele muzikanten zat het helemaal goed. Bram De Looze schitterde aan de piano, enkele malen in een magische klik met Teun Verbruggen terwijl hij die volgde en opjutte. Nathan Wouters, die ook tekende voor “Sunrise” kwam net als in de eerste set aldoor sterk uit de verf op contrabas. Steven Delannoye pakte het publiek nog een paar keer in met zijn tenorsax, al dan niet in een simultane ideeënstroom met gitarist André Fernandes. Het slotnummer dat eerst weghad van een ballade zette helemaal de kroon op het werk door geleidelijk naar een felle climax toe te werken en stapsgewijs weer uit te bollen. Het bisnummer maakte de cirkel rond door, zij het anders dan het openingsnummer, weer meerdere lagen te combineren. Wie hen verderop in hun toer ziet, krijgt wellicht een nog sterkere, want goed gerodeerde groep, te zien.


	Danny De Bock


	by Wouter De Jonck


	12 Januari 2018 20:45 hr !
	Caroll Vanwelden Kwartet “Portraits of Brazil”