JAZZEPOES JaZZZolderblad





	de jazzzolder vzw is open : elke 2de en 4de vrijdag van de maand, van 20 uur tot 01 uur de live-optredens beginnen telkens om 20.30 uur. Bij het binnenkomen op de avond van een optreden krijgt u aan de kassa een ticket waarmee u uw stoel in de zaal kan reserveren. Daarna kan u in de bar wachten tot het optreden begint. De deuren gaan open om 20u. Tijdig komen (maar niet vóór 20u) is dus de boodschap ! jaarlidkaart (100 euro)= gratis toegang elke 2de en 4de vrijdag (1 jaar). niet-leden: 10 euro (daglidgeld), studenten 5 euro (jaarlidkaart 50 euro). ingang: G. de Stassartstraat 88 te Mechelen parking(s):

JaZZZolder zit wellicht nu op z'n 'definitieve?' nieuwe locatie, 'het Predikheren', G. De Stassartstraat Mechelen, Mandela zaal.

Bezoek ook eens: de Youtube webstek van de JAZZZOLDER ! , je (her)beleeft er ook optredens van op de oude JaZZZolder(s) !

LET OP !! onderstaande events onder voorbehoud van de algemene richtlijnen met betrekking tot het coronavirus

Volgende JaZZZolder Concert

13 maart 2020 20:30 hr

Pannonica

Gezien de uitzonderlijke situatie ziet de jazzzolder vzw zich ook genoodzaakt het concert van morgen vrijdag 13 maart, Pannonica, van 27 maart, Gwen Cresens Quartet en van 28 maart, Bram Weijters-Chad McCullough te annuleren.
Ook de halve finale van de jazzcontest op 22 maart wordt uitgesteld.
Met dank voor jullie begrip!
Mvg,
Vzw jazzzolder

orig pic volgt nog

Wat bezielt een steenrijke barones om haar luxueuze leven in Europa achter te laten en de beschermengel te worden van de Afro-Amerikaanse jazz-scène in het New York van de jaren '50-'60?
Pannonica de Koenigswarter, telg van de Rothschild-familie, geraakt eind jaren '40 in de ban van de muziek van jazzpianist Thelonious Monk, zegt prompt haar luxueuze leven als ambassador's wife vaarwel, en verhuist naar New York waar een wonderlijke vriendschap ontstaat tussen deze rebelse dame en de al even fascinerende Monk. Compleet ongezien, zeker in het kader van de rassenscheiding die op dat moment nog in de Amerikaanse grondwet ingeschreven staat.
Prisca Heylbroeck kruipt in de huid van de excentrieke Pannonica de Koenigswarter, die onverschrokken alle regels aan haar laars lapt. De muzikanten van Garsada Quartet begeleiden haar kleurrijke levensverhaal met jazzmuziek die ooit aan haar werd opgedragen.

Prisca Heylbroeck (spel)

Artur Gils (altsax)

Samuel Cooremans (piano)

Griet Grypdonck (contrabas, script)

Damián Alvarez-Castro (drums)

VorigE JaZZZolder Concert

28 Februari 2020 20:30 hr

Lara Rosseel Band

'De Grote Vrouw' CD-voorstelling

Lara Rosseel band is het nieuwste project van bassiste Lara Rosseel, meestal samen met een zevenkoppige band. Hun eerste album ‘De Grote Vrouw’ stellen ze op 5 maart voor in de Gentse Handelsbeurs.
De Belgische bassiste Lara Rosseel brengt met haar eigen band een speels repertoire dat je kan omschrijven als ‘ethnic acoustic jazz’. Ze presenteert dansende melodieën met heerlijk verrassende ritmes, waarbij ze haast filmische jazz laat flirten met Afrikaanse traditionele roots.
Rosseel werkte samen met onder andere Zap Mama en baste bij Chris Joris, Pierre Vaiana en Pierre Van Dormael. De bagage die ze doorheen de jaren opdeed liet ze terugkomen in de wonderlijke composities van haar eigen band. Intense ontmoetingen met 7 mannen, zowel op muzikaal als menselijk niveau, resulteerden in de huidige bezetting van Lara Rosseel band.
De titel van het debuutalbum ‘De Grote Vrouw’ verwijst naar de grootsheid van alle vrouwen en vrouwelijke dingen in dit universum en stelt deze tegelijkertijd in vraag. Het album omarmt de twijfel in tederheid en positieve eerlijkheid. De band creëert een wereld van geborgenheid en fantasie waar niets hetzelfde is als waar de wetten van de zwaartekracht heersen. Het geheel aan tracks is een combinatie van fullband-stukken met intiemere momenten door bas solo of in duo.
De onderwaterwereld, zoals getoond op de bandfoto, presenteert voor Lara de geborgenheid waar ze zich helemaal zichzelf kan voelen. Ooit deed ze waterballet, nu danst ze met melodieën op een podium, omarmd door prachtige mannen en haar bijzondere instrument.
“Lara Rosseel, de poëet op de contrabas en een begaafd componiste; de stille ziel met respect en liefde voor de muziek, die ze wil ontdekken en die, wat haar betreft, vele kanten uitgaat en meerdere gezichten draagt.” (Chris Joris)
Na hun concert in de jazzzolder in 2017 blogde Mark Van Mullem over een bijzonder fijne muzikale reis. En dat wij de groep misschien eens moesten terugvragen als het album er was. De tijd van de cd-voorstelling van het eerste album van Lara Rosseel Band is nu gekomen. U komt toch ook?

Jan Van Moer: trompet
Joppe Bestevaar: baritonsax
Jan-Sebastiaan Degeyter: gitaar
Sep François: vibrafoon, marimba, percussie
Lara Rosseel: contrabas
Robbe Kieckens: percussie

webinfo

…22 jaar bestaat de JaZZZolderse club dit jaar en full house lijkt hier intussen een vaste waarde te zijn geworden want alweer zitten zo’n 110 liefhebbers hier vanavond samen voor een project waar we 2 jaar mochten op wachten maar dat loont zich, dat zal zo dadelijk blijken. De eerste set start aan de vibrafoon en de zwoele woestijnsfeer, aan de start Afro-getint, zit er al gauw in met het invallen van de bas en percussie terwijl de warme wind samplegewijs de zaal opwarmt. Da’s een pedaalspeeltje van gitarist Jan-Sebastiaan Degeyter, summier maar bijtijds héél accuraat gebruikt… Meteen ploegen we schommelend tussen de twee bulten van een kameel door het hete zand of is het glijdend als een boot op een zonnige rivier, zoals de hoestekst op het voorgestelde album aangeeft ? ‘De Grote Vrouw en de Olifant’ noemt het nummer en da’s een ietsje uitgebreider dan de CD-naam die het bij ‘De Grote Vrouw’ houdt. Op ‘Blues 65’ komen de blazers meer tevoorschijn ( helaas vanavond zonder Frederik Heirman (trombone) of sterfluitist Stefan Bracaval want die zouden de setting compleet maken. Helaas, maar niet onoverkomelijk blijkt dat want de nummers laten zich ook in deze minder talrijke setup waar maken. In dit nummer zit daar zelfs even een streepje calypso bij en zet dat ook maar op naam van de gitarist. Na een voorstelling van de muzikanten en het bijstemmen van haar instrument (ja, ’t is meteen al erreg warm binnen !) start de bas haast kreunend onder de hitte van een denkbeeldige zon ‘Present’ om wat later over te gaan in een duet met trompettist Jan Van Moer in ‘La Suite’ dat zich verder uitrolt naar de band toe via de prikkelende, zinderende klanken van de vibrafoon (Sep François). De aangename baritonsax van Joppe Bestevaar dekt toe en maakt het geheel wat omfloerster (al weet ik niet of dit een correcte Nederlandse term is…) En omdat er wat nieuw materiaal is ook, wat instrumenten en composities betreft, mag er even later ook geflirt worden met folk. Robbe verduidelijkt het verhaal rond een Spaanse tamboerijn, een Pandereta en een muzikant uit Catalonië. Dat resulteert in een arrangement van een Spaans volksliedje en je verwacht zo dadelijk hier wat folkloristisch uitgedoste figuren te zien verschijnen ! Gelukkig is ’t dan pauze want het stijgt me nu naar m’n hoofd…
Aan de start van de tweede set krijgen we dan van Lara het verhaal van de opmerkelijke ‘zwem met bas’ onderwaterfoto’s van de tourneefolder en dat bleek geschikt voor het ‘Zeemeerminnen’ eindwerk van fotografe Elisa Maenhout , een fotoshoot in een afgehuurd Gents’ zwembad. Mooi is dat !
‘Straight Ahead’ komt dan wat plechtig binnenvallen terwijl even later de bariton door de zomerse tuin hier komt aanbrommen, gevolgd door de gitaarpartij van Jan-Sebastiaan en weer lijkt de calypso niet ver weg. Een volgend nummer schrijdt dan wat majestueus voorbij en het heeft iets van de logheid van een olifantentred ook maar die beesten laten zich door de band makkelijk mennen…Rustig gaan we verder door de set, wat later met aangestreken bas, meditatief en een kijken in de verte. ‘Tree’ is dat, op CD wordt dat mooi aangeblazen door Stefan Bracaval, hier neemt Joppe de honneurs waar. Net als op het album vervolgt ‘West’ een schitterend nummer met mooie accenten gelegd door de blazers en alweer een sprankelende vibrafoon solo. De song heeft een slome groove die je meeneemt naar de orient. Een hoogtepunt is het op de plaat, eentje waar ook de trompettist mag op uitbreken. Jan-Sebastiaan stuurt er weer geluidjes bij en steeds weer klinkt de percussie van Robbe Kieckens heel gepast. Op ‘Wilson’, de afsluiter voor vanavond legt de gitarist weer die gesmaakte calypso accentjes en natuurlijk volgt er na een enthousiast applaus nog een encore. Het is een glunderende Lara die nadien nog een hele tijd CD’s én LP’s mag signeren, samen met de leden van haar band, bravo !

Winus

Jazzzolder, vrijdag, 28 februari, 2020: Cd-release concert Lara Rosseel Band: De Grote Vrouw.
Ik schreef het al eens: De muziek van Lara Rosseel dobbert als een bootje op een zonnige rivier. De bassiste noemt zichzelf geen be-bopper, maar voelt zich totaal thuis in zwierende syncopes en grooves, die Andalousië, Afrika en het Midden-Oosten met mekaar verbinden. Folk en jazz sijpelen door in haar verhalen, want verhalen zijn het. Soms laat ze haar composities languit gaan, soms plaatst ze vrij korte stukken, die zeer filmisch overkomen en een zeer eigen sfeer oproepen. Het kunnen inderdaad soundtracks zijn bij beelden. Vooral dan beelden, die in, op en met het water leven. Repetitieve architectuurtjes kunnen plots in een plas duiken van spitse arrangementen, kronkeltjes van ritme, waarin ze met de tijd speelt. Lara Rosseel zit vandaag in haar concept van niet noodzakelijk uitbundige of baldadige jazz-krachtpatserij, maar dansend op en met haar contrabas door beweeglijke, doch zachtaardige thematiek; en dat met twee klankentappers als percussionist: Robbe Kieckens, de man van de Oosterse lijsttrommen en een persoonlijk setje van deeltjes uit het drumstel en ethnische instrumentjes, en Sep François, die tevens de vibrafoon, xylofoon en marimbula als melodische en harmonische percussie in het klankbeeld gooit. De blazerssectie was vandaag niet compleet wegens plaatsgebrek in een kleinere venue, maar baritonsax Joppe Bestevaar en fluegelhornist Jan Van Moer hielden het spectrum breed genoeg in onderlijning en solo werk. En dan heb je die perfecte gitarist, die zo mooi van sound en vertelkracht is: Jan-Sebastiaan Degeyter. De zaal in het Predikheren te Mechelen, zat afgeladen vol, wat de laatste tijd al vaker gebeurt bij de jazzzolder concerten.. Ik was blij met het succes, dat de band boekte en zoals vele jonge jazzartiesten nu doen, werd het album uitgebracht op cd en op vinyl LP.

Chris Joris

by Wouter De Jonck

volgt nog ...


	JaZZZolder zit wellicht nu op z'n 'definitieve?' nieuwe locatie, 'het Predikheren', G. De Stassartstraat Mechelen, Mandela zaal.