JAZZEPOES jaZZZolderblad - ARCHIEF 2018 : JUL-AUG-SEP

2018

JaZZZolderArchief 2018

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEFINDEX TRIM 3


13/07/2018	Stefan Bracaval QU4RTET
27/07/2018	Bulliphant
10/08/2018	Djartman
24/08/2018	Finale JazzContest
14/09/2018	Mike Tseng - Martijn Van Buel Quartet
28/09/2018	Chris Joris Quartet

28 September 2018 20:45 hr !

Chris Joris Quartet

Een concert niet alleen voor al zijn vrienden maar ook voor alle jazzliefhebbers !!!
Chris Joris begon zijn muzikale carrière al in de jaren 70. Hij speelde free met o.a. Paul Van Gysegem. Samen met Patrick De Groote brachten ze onlangs een mooie cd uit, zoveel jaren na hun eerste ontmoeting. Eind jaren 70 werkte Chris Joris samen met Johnny Mbizo Dyani en Cheikh Tidiane Fall. Chris Joris trok regelmatig op met Mal Waldron en speelt naast jazz ook wereldmuziek. In de Chris Joris Experience geeft hij kans aan jong talent van eigen bodem. Hij speelde samen met de fenomenale tubaspeler Bob Steward in verschillende projecten. Chris Joris is ook een heel
degelijk pianist. Op dit concert brengen zij minstens een nieuwe compositie, verder zullen ze een mix brengen van nummers van alle bandleden en daar bovenop nog een aantal standards !

Bart Borremans: sax
Free Desmyter: piano
Lara Rosseel: contrabas
Chris Joris: percussie

website

“...“...en weer een fijn concert ter Mechelse JaZZZolder! Om het er behaaglijk warm van te krijgen met dat zachte zingen, die sweet voice van guest, dochter Naima d'er bij... het lijkt onnodig om de band extra voor te stellen, genoeglijk bekend en gewaardeerd zijn ze, hier op zolder maar evengoed ten lande overal: de ferme saxofonist Bart Borremans, de 'goddelijke' pianist Fré Desmyter (heb ik écht waar hem ooit zo weten benoemen door een fan!), de immer rake, gevoelige Lara (Rosseel) op de contrabas en de meester himself: Chris Joris, steeds z'n eigen zelve, dat spreekt voor zich… mooi zo en dat waren de songs ook, een 'Monkske' aan de start en verder allemaal eigen werk van eenieders hand... het zaaltje zat weer terecht vol!...”

Winus

by Wouter De Jonck

14 September 2018 20:45 hr !

Mike Tseng - Martijn Van Buel Quartet

Ook in het Verre Oosten vindt men jazzmuzikanten van hoog niveau, soms zelfs met een Belgisch tintje. Zo iemand is Mike Tseng, een Taiwanese pianist die aan het Brussels Conservatorium bij Diederik Wissels en Nathalie Loriers studeerde. In 2009 keerde hij met een masterdiploma naar Taiwan terug en dook er met veel enthousiasme en succes in de jazz-scene. Hij toerde niet alleen in eigen land, maar speelde in clubs in Korea, Japan, China en Indonesië en schitterde op grote evenementen zoals het Fukuoka Jazz Festival, Java Jazz en het Beishan Music Festival. In 2012 begon hij met zijn eigen Symbiosis Trio albums op te nemen, alweer met veel succes. Best Performance Album, Best Composer, de bekroningen volgden elkaar op. Ook Chromatics, zijn laatste album uit 2016, viel in de prijzen.
Behalve met zijn eigen trio heeft Tseng de handen vol als gastmuzikant bij Orbit Folks en Mission Formosa, klinkende namen in Asian jazz. In België laat hij zich begeleiden door Tim Finoulst, Martijn Van Buel en Daniël Jonkers.

Mike Tseng (TW): piano
Tim Finoulst (BE): gitaar
Martijn Van Buel (BE): contrabas
Daniël Jonkers (NL): drums

“...Mijmerend startte de set van het Mike Tseng-Martijn Van Buel Quartet en het werd gauw duidelijk dat dit weer ‘an evening to remember’ zou worden. De vertellende, zacht
vloeiende aard van de songs die ook geen tempo schuwden, de ruimte voor eenieders verhaal in opmerkelijke soli, het samenspel en het warme klankbeeld hier op de JaZZZolder maakte dit weer tot een opmerkelijke en gezellige avond met ruimte voor veel genieten. Songs van de hand van Mike en/of Martijn maar evengoed van de bijzondere gitarist Tim Finoulst die hoge ogen
gooide vanavond vonden de weg naar weer een aandachtig publiek dat kwam om te luisteren,
dank daarvoor !...Wie ook méér dan een positieve indruk maakte was drummer Daniël Jonkers die
subtiel streelde en zalfde en de cymbalen omzichtig beroerde. Met ‘Not the Mongoose Blues,’ werd zo een eerste set opgewekt afgesloten met veel gevoel voor rhythm en een feature voor de percussie en voelde je weer een zomerse warmte komen binnensluipen…’Zucht’…., wat een
heerlijk quartet was dit toch, en er was nog een mooie set te gaan !”

Winus

by Wouter De Jonck

Geen concert in de jazzzolder,
maar heel veel jazz tijdens Maanrock!

Finale JazzContest

VRIJDAG 24 AUGUSTUS 2018

in
het Hof van Busleyden
Frederik de Merodestraat 65, 2800 Mechelen
met
De Clerck-Van Niekerk Quintet
Groppe & Martin
Baz Trio
PAGODA

Afsluiter:
Rainbow Shadow
met
Reggie Washington: el bass, voc, leader
DJ Grazzhoppa: turntables, samples
Jozef Dumoulin: fender Rhodes
Pat Dorcéan: drums

begin: 19u

gratis inkom!

DAARNA : JAZZ at HOME !

10 Augustus 2018 20:45 hr !

Djartman

DJARTMAN brengt een selectie van jazz standards, maar ook enkele Nederlandstalige verrassingen worden onder handen genomen. De stem, piano en contrabas zorgen samen voor een uniek klankbeeld waarin dynamiek, intimiteit en trialoog centraal staan.
Nathan studeerde af voor piano aan het conservatorium van Antwerpen. Zijn creatieve en virtuoze, maar tevens smaakvolle solo's maken hem tot ideale pianist van een jazzgroep. Het feit dat hij jarenlang pianist was bij het Frank De Wolf Trio, zorgt voor een dusdanige muzikale interactie dat hij tevens de ideale pianist is voor Djartman.
Sam studeerde klassieke gitaar om nadien de blues, alsook de jazz van Django Reinhardt te ontdekken. Hij maakte jarenlang deel van het trio van Jokke Schreurs maar hij ontdekte ook zijn unieke stemkleur, waardoor hij een ander muzikaal pad begon te bewandelen: hij volgde zanglessen, leerde het vocale jazz-oeuvre kennen en werd de zanger bij ondermeer Ritz en Route.
Sam Stuyck is de bezieler van Djartman, een samentrekking van Django Reinhardt en Johnny Hartman.
Frank is een muzikale duizendpoot die zijn sporen heeft verdiend als dirigent, trompettist en contrabassist. Zo speelde hij met zijn eigen trio concerten in binnen-en buitenland. Hij wordt zeer veel gevraagd bij orkesten, bigbands en jazzcombo's.
Djartman is een groep waarin hij zich, volgens eigen zeggen, muzikaal volledig thuis voelt.

Nathan Kerstens: piano
Sam Stuyck: zang
Frank De Wolf: contrabas

luisterfragment

website

““Met DJARTMAN had de jazzzolder 3 degelijke muzikanten op het podium, van wie er een nieuw pad wil bewandelen. Sam Stuyck verdiende zijn sporen vooral als gitarist die ook zong, maar hij wil zich nu graag als zanger ontwikkelen. De eerste letters van zijn nieuwe groep verwijzen naar Django Reinhardt, maar van invloeden van deze gitarist was niets te merken. Des te meer klonk bewondering voor zanger Johnny Hartman door.

Omdat zij met zijn drieën grasduinen in bestaande composities, vooral jazzstandards, kan je DJARTMAN afdoen als een coverbandje. Eentje weliswaar dat kwaliteit nastreeft en niet zou misstaan bij een receptie van enige standing. Zowel in hun présence als muzikaliteit zagen wij de heren een zekere klasse overbrengen. Pianist Nathan Kerstens en bassist maakten dat op de instrumentale begeleiding niets aan te merken viel. Een eerste hoogtepunt dat luid applaus kreeg, was een bassolo en ook de fraaie uitstapjes van de pianist die bij zijn solo’s graag neuriede, vielen in de smaak.
Sam Stuyck liet horen dat hij er de stem voor heeft om een repertoire te vertolken dat aanleunt bij dat van Johnny Hartman. Stuyck kwam soms wel over alsof hij zijn persoonlijke stijl nog aan het zoeken is. In zijn articulatie en de klemtonen die hij legde, hoorden we een zin voor overdrijving die hier en daar een voldragen naturel miste. Dat viel misschien nog het meeste tegen in het Nederlands bij “Jennifer Jennings” dat geen overtuigend eerbetoon werd aan Louis Neefs. Het werd één van de liedjes waarbij de cover dankzij de herkenbaarheid toch overkwam. Maar met zijn diepe, warme stem voerde hij het publiek meestal wel mee in romantische teksten die, goed gebracht, hun trefkracht niet misten. Puur genieten was het bijvoorbeeld van “Softly As In A Morning Sunrise” en “Charade”.
Middelmatigheid werd kortom duidelijk overstegen, zodat we blij waren dat we weer eens een podium gaven aan beloftevol talent. Ook de keuze van liedjes die bij een nadruk op ballades in levendige afwisseling voorzag, bezorgde de aanwezigen een fijne muzikale avond.”

Danny De Bock

by Wouter De Jonck

...sorry, deze keer geen filmpje...

27 Juli 2018 20:45 hr !

Bulliphant + verrassingsact?

Verschillende leden van dit kwintet zijn geen onbekenden voor de jazzzolder. Thijs Troch zat met The Milk Factory al op de nieuwe locatie, Ruben
Verbruggen (en Friso Van Wijck) hadden we met Spoken Saxophone Quartet in de oude kapel en met Bravo Big Band op Jazzathome. En Bart Maris, die kwam al in 2006 op de eerste zolderlocatie spelen met Assif Tsahar, Tatsuya Nakatani en Peter Jacquemyn.
Bulliphant o.l.v. Verbruggen combineert in de groepsnaam twee stoere dieren en in de bezetting meerdere generaties en nationaliteiten. Hun eerste cd Hightailing namen zij op in De Singer (Rijkevorsel) en die kreeg lovende kritiek van liefhebbers van improvisatie. Een grillige speelsheid is hen niet vreemd, maar een drang naar schoonheid en coherentie evenmin.

Bart Maris (BE): trompet
Ruben Verbruggen (BE): saxen
Thijs Troch (BE : synt esizer & electronica
Goncalo A meida (PT): contrabas
Friso Van Wijck (NL): drums & percussie

“...Bulliphant schreed met het titelnummer als een kudde logge olifanten binnen ter JaZZZolder waar een aandachtig luisterend publiek de zomerse hitte trotseerde...Met de electronische geluiden die Thijs Troch (Keenroh, Jukwaa...) toevoegde waande je je altijd wel wat in 't oerwoud, log doorstrompelend maar gelijk niets ontziend....in de tweede set kregen we dan stevige stieren, schichtig met de hoeven trappelend en met een doodsblik in de wantrouwige ogen en Thijs stuurde daar dan nog electro pinnedraadprikkels op af waar het beest minachtend wat om snuifde en een aanval afwachtte....die kwam er niet echt, het bleef bij dreigen.De nummers waren lyrisch en uitgeschreven composities aangevuld met improvisaties, boeiend genoeg om naar te blijven luisteren.In deze laatste set bleef de electronica 'werelds' maar moesten we het bos niet meer in...een snuivende, zwaar dampende Bulliphant krochtte z'n laatste krachten in de eindgeneriek...Verrassend leuk concert waar ik natuurlijk ook wat fotookes bij schoot, die zware fotozak sleur ik niet zomaar mee in deze tropische hitte !...”

Winus

Ruben Verbruggen stond bij het begin van het concert even stil bij de groepsnaam Bulliphant, ook de titel van het openingsnummer. Met de samentrekking van bull en elephant had hij het energieke en agressieve van de stier voor ogen samen met het gericht zijn op de familie en in de pas lopen van de olifant. Bij de composities dacht hij aan een diersoort die zich beweegt in een jungle. De idee van een denkbeeldig, groot dier in een gefantaseerde biotoop maakte de niet voor de hand liggende muziekstukken misschien wel toegankelijker.
Bij beluistering van de cd op bandcamp was mij meer het vreemde en schijnbaar onvoorspelbare karakter van Bulliphant opgevallen. In de jazzzolder paste de vijfkoppige groep zich misschien wel een beetje aan de omgeving aan met verrassend mooie, vaak rustig aandoende nummers. De hittegolf had misschien ook een rol in het geheel, maar aan de concentratie deed die duidelijk geen afbreuk. Elk van de muzikanten toonde bijzondere aandacht voor de finesses in de beweeglijkheid. Het zorgvuldige en beheerste spel benadrukte dat we luisterden naar composities en de uitvoeringen ook ingegeven werden door het moment. Daarbij maakte Thijs Troch voor de pauze een keer uitbundig en kleurrijk gebruik van de vleugelpiano.
De muziek werd met gedoseerde krachten gespeeld en als het er sneller aan toe ging, was het ritmisch fascinerend en krachtig. Als Gonçalo Almeido met mallets op de snaren van zijn contrabas speelde of Bart Maris een koffiebeker als demper gebruikte voor zijn trompet klonk dat als volstrekt passend in het geheel. Als de toetsenist elektronische omgevingsgeluiden aanbracht, zaten die als gegoten in het verhaal. In de beheersing zat dan ook een verre link met klassieke muziek die naar het dierenrijk wil verwijzen. Hier ging het muzikaal wel andere kanten uit met stukken die voor elkeen ruimte voorzagen en solo’s, waaronder geweldige trompetsolo’s en een schitterende drumsolo. Wie was niet onder de indruk van de heel straffe drums en percussie van Friso Van Wijck, van het samenspel en de opvallend fijne dingen die de leider van de groep blies op zijn saxen? Dit was zo’n onvergetelijk concert waardoor menigeen niet per se de bloedmaan hoefde te zien, maar blij was dat ie Bulliphant live meemaakte.

Danny De Bock

by Wouter De Jonck

...sorry, deze keer geen filmpje...

13 Juli 2018 20:45 hr !

Stefan Bracaval QU4RTET

Al tijdens zijn klassieke opleiding droomde hij om jazz te spelen. Hij leerde fluit en volgde enkele workshops bij John Ruocco. Als jonge twintiger maakte hij in Mechelen deel uit van bands met Frank Vaganée, Chris Joris en Bert Lams. Hij had verschillende projecten met o.a. Ernst Vranckx en recenter met Pierre Anckaert en Anne Wolf. Daarnaast werd hij gevraagd door popartiesten (dEUS, Jo Lemaire, Roosbeef...), deed mee aan studiosessies voor filmmuziek en verscheen hij in muziektheater. Hij ontwikkelde bovendien zijn didactische kant als lesgever en bracht muziek-pedagogische werken uit. Met zijn QU4RTET brengt Stefan Bracaval zijn eigen nieuwe repertoire, geïnspireerd door de jazztraditie. Hiervoor laat hij zich omringen door muzikanten die zich als een vis in het water voelen in deze muziek, die de focus voornamelijk legt op inpro en swing.

Stefan Bracaval: fluit & basfluit - Hans Van Oost: gitaar
Hendrik Vanattenhove: contrabas - Matthias De Waele: drums

website

“...een erg aardige bezetting was het ter JaZZZolder met een Hans Van Oost meer ontspannen dan op Gent Jazz...Stefan Bracaval, gedreven zoals altijd, groots op de imposante basfluit met nummers die rake titels meekregen zoals 'Windstil, wachten op de duiven' had zich ook verzekerd van een rake ritmesectie met een Hendrik Vanattenhoven aan de contrabas en een erg prettig drummende Matthias De Waele aan het slagwerk. Na wat loslopen in het eerste nummer kregen de toch talrijke toeschouwers (ondanks het zomerse terrasjesweer) een erg mooie eerste set die beloofde voor wat nadien nog zou komen....Dat was ook zo...al was het maar voor even want de elektriciteit knalde d' er uit, oorzaak onbekend en oplossing niet voorhanden. Matthias De Waele die net begonnen was aan een drumsolo moest wel blijven gaan, in de hoop dat 'den elentriek' terug aansloeg....niet dus en Stefan rondde dan maar solo af met een bedanknummertje waarna het publiek zich haast op den tast naar buiten waagde. De avond kwam zo voortijdig aan een end, erg spijtig maar helaas niks aan te doen....”

Winus

by Wouter De Jonck