HOME

 

FULL JAZZEPOES JAZZZOLDER ARCHIEF


voor het volledige JaZZZolder-archief click  hierboven de tab


 JaZZZolderArchief 2025

 

 


Bezoek ook eens     de YouTube Webstek van de JaZZZolder ! 

 je (her)beleeft er optredens  van en op de oude JaZZZolder !

 

 

 

 

 

 

 

JaZZZolderblad

 

 

 

 

 TRIM1  TRIM 2 ARCHIEFINDEX TRIM 3 TRIM 4

 

   
26/09/2025 zwornturf   19  OKT
22/08/2025 Dieter Vaganée Quartet
JUL-AUG Predikheerlijke JaZZ-ZomerConcerten
   

 

 

 

 

 

 






 

 

 

   
     
    
 


Vrijdag 26 september 2025  
DEuren   19:15 HR   concert   20:15 hr




 
 
     
 

 

zwornturf

 
     
     
 

 

 

 



Zwornturf is een powertrio bestaande uit drie van de meest gewaardeerde muzikanten van België.
Gedreven door een gedeeld verlangen om de grenzen van de jazz te verleggen, brengen ze tientallen jaren aan collectieve ervaring en innovatie samen.
Puttend uit hun verschillende achtergronden en invloeden, is de muziek van Zwornturf een fusie van manische bebop, offbeat hard-bop of zelfs heavy metal swing vol finesse. Hun avontuurlijke optredens getuigen van de kracht van samenwerking, en maken een blijvende indruk.
Frank Deruytters ingenieuze composities bieden de perfecte speelplaats voor de leden van het trio om uit te blinken, collectief zowel als individueel. De machtige tenorsax die zachtjes croont en dan weer hard uithaalt, de piano en synths in overdrive, strooiend met cleane funklijnen à la Herbie Hancock, en dan de subtiele percussie die de muziek stuurt… Vuurwerk gegarandeerd!






 
   
 


 


Frank Deruytter: sax
Jozef Dumoulin: toetsen
Dré Pallemaerts: drums





 
    
          


sorry, no weblinks...


 
    
   
     
     
     
    


 

 

 


commentaren - recensie(s)

 

 

 






 

 

 
Zwornturf is de zware turf — ofte straffe toebak, om in het jargon te blijven — die ons om de oren wordt geblazen met het geweld van kletterende drums, zware subbassen en een scheurende tenorsax, en dat uit de spreekwoordelijke longen van drie topspelers uit de Belgische jazz! Je moet er wat voor openstaan hoor, want sommigen van het toch wel talrijke publiek verkiezen na de pauze het allemaal al voor gezien en gehoord te houden.
Voor mensen die, zoals ik, nogal wijdbeens in het muzieklandschap staan en niet gauw terugdeinzen, kan het wel. Al is het ook niet allemaal mijn meug hoor. ‘Squirrel Meat’ zal waarschijnlijk het restant zijn van het beestje dat zonet door de eerste gehaktmolen gedraaid werd — heavy! En meteen weten we waaraan we toe zijn. Best goed, deze starter.
Jozef Dumoulin zorgt voor de onderliggende bassen en de wat surrealistische geluiden uit de diverse keys. Hij is een uitstekend improvisator en voelt zich erg thuis in de avant-gardescène en zit hier wonderwel op zijn plaats — al moest ik ’m in mijn hoofd wel even herpositioneren.
Dré Pallemaerts (drums en percussie, en de vader van alle Belgische drummers, bij wijze van spreken ) voelt zich in vele muziekjes thuis. Zijn beweeglijkheid en inlevingsvermogen zijn verbazend.
Frank Deruytter (tenorsax) is echter de man van de avond, met zijn solide geluid, dikwijls met wat funky inslag — zo kennen we hem wel van het lekkere Ottomachine van vroeger. De nummers komen allemaal van zijn hand: zijn naar klanken vertaalde verhalen over alledaagse en minder alledaagse dingen. De vertelkracht van zijn sax is groot, vooral in ‘Go Ahead Richie’ — het verhaal van een seriemoordenaar die uiteindelijk toch ook een mens blijkt te zijn, alhoewel...
‘Bolleken Krem Voltroff’ (ook weer in dialect) besluit de eerste set. Een kinderlijk verhaal dat aan het zweven gaat met de keys van Jozef, maar weer gauw ter aarde komt met stevig drumwerk, diepe bassen en een schreeuwende sax. Niet direct mijn favoriet, net zoals de voorlopers, die ik ook niet echt zo goed vind.
Dan verkies ik de starter van de tweede set, ‘Left Right’, en blijf ik die tweede set ook luisteren — zoals gezegd niet steeds drijvend op euforie, maar het was best goed hoor. Kwalitatief perfecte uitvoeringen, al denk ik dat ik het te verschijnen album (datum nog onbekend) toch maar laat passeren. Ik ben er te verdeeld over, met meer minnen dan plusjes op mijn denkbeeldige eindscore.






Winus

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Zwornturf is West-Vlaams voor zware turf of heavy stuf, straffen toebak dus. Het spelplezier druipt ervan af en van hun gezichten. Deze klasbakken met bakken ervaring spelen al 3 jaar samen in deze hechte bezetting. Het zijn allemaal eigen stukken van saxofonist Frank die ook grappige duiding geeft.
‘Proud Harry’ gaat over een bekend dorpsfiguur uit Kortrijk , infeite een zotterik, met veel lawaai op de fiets. Frank heeft er empathie voor en compassie mee dat resulteert in een geleidelijk aan oplopend groovy nummer . ‘Gospel collector ‘ gaat over op zoek gaan naar iets maar niets doet er toe. The Iceman is het verhaal van de maffiamoordenaar Richard “The Iceman” Kuklinski, die naar verluidt verantwoordelijk was voor meer dan 200 moorden. Dat verwerkt Frank in ‘Go ahead Richie’ met zacht begin maar naar een regelrechte climax met vele lage bassen en stopt verrassend.
Leuk is ‘Bolleken krem voltroff’ oftewel een meisje eet een ijsje en een bolletje valt eraf. Dat geeft Frank weer inspiratie. Na de pauze volgt een power nummer ‘Left right ‘ dat gaat over keuzes maken in het leven. ‘Azim Khamisa’ gaat over een vader die de moordenaar van zijn zoon een job geeft in zijn firma. Het is een voorbeeld van enorme vergeving schenken. Het is een gevoelig rustig nummer geworden. ‘Podgy pooch’ daarentegen staat voor dikke vette schoothond met idem dito vettige baslijnen en grooves die gestaag verhogen naar een stevige climax. Als toegift volgt het gevoelige “ mom ‘n’ dad” opgedragen aan alle vaders en moeders. Een plaatopname dringt zich op.

 



Michel  'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)


 




 

 

 

 

 


 

 


 

 

 






 

 

 

   
     
    
 


Vrijdag 22 Augustus 2025  
DEuren   19:15 HR   concert   20:15 hr

 
 
     
 

 

Dieter Vaganée Quartet

 
     
     
 

 

 

 



Het Dieter Vaganée Quartet is een groep die graag een traditioneel repertoire speelt grasduinend in hun favoriete nummers zijnde standards of covers van hedendaagse componisten. Maar ook graag exploreert in eigen composities van de hand van bandleider Dieter Vaganée. Deze composities zijn geïnspireerd op Afrikaanse invloeden, dit ten dienste van zijn Masterproef aan het Conservatorium van Brussel, die hij dit jaar aflegde.

Dieter groeide op in een familie van muzikanten, zijn ooms en zijn vader spelen allemaal blaasinstrumenten. Dit facineert hem en vanaf zijn tiende kiest hij de altsaxofoon als instrument.

Heel jong ontwikkelde hij een grote belangstelling voor jazz. Dit leidde hem op zijn zestiende naar het Conservatorium van Mechelen, waar hij les kreeg van Tom Mahieu. Hij beëindigde de muzikale humaniora in Antwerpen onder leiding van Bart Defoort. Vervolgens bracht hij twee jaar door in het Lemmens Instituut, onder leiding van oom Frank en ging vervolgens naar het Conservatorium van Antwerpen om lessen bij te wonen bij Ben Sluijs.

Het plezier zit hen in het exploreren van de composities en het samenspel als groep met als doel henzelf en het publiek in vervoering te brengen.




 
   
 


 

Dieter Vaganée: alt- en sopraansax

Jonah Hermans: piano

Soet Kempeneer   JOS MACHTEL : contrabas

Moene Peeters: drums









 
    
            
    
     
    


 

 

 

commentaren - recensie(s)

 

 

 



© Michel Proesmans






 

 

Vanavond geen Soet Kempeneer op bas, maar wél een zeer gewaardeerde vervanger: de ons vertrouwde Jos Machtel aan de contrabassnaren. Altijd een plezier om hem bezig te horen!

Dieter Vaganée, intussen zowat overal opgemerkt – in big bands én in kleinere formaties – was de leider van de avond. Op sopraansax wist hij mij meteen te raken. Hij trapte af met een eigen compositie en in het tweede stuk kwam ook Jonah Hermans mooi aan bod: jong, begaafd en charmant in zijn pianospel.

Daarna werd het rustiger met een ballade, en eerlijk: dat mocht wel even. Ik ben namelijk niet zo wild van het nogal drukke geroffel van Moene Peeters op drums. Zijn geritsel op vellen en cymbalen, dàt kan ik dan weer erg waarderen. Mooie keuze trouwens, die 'Cathedral Song' van jazzdrummer/componist Paul Motian.

Wat volgde, ging er heel wat sneller aan toe. Jos zette prachtig in op bas, en hier paste de percussieve aanpak van Moene wél. De eerste set, kwalitatief hoogstaand, eindigde met een sterke versie van 'Straight Street' van één van mijn persoonlijke favorieten: de veel te vroeg overleden saxgigant John Coltrane (‘Trane’). Schitterende vertolking van het kwartet, al bleef ik bij de drums toch weer met het gevoel “een tandje minder zou ook mogen”...

De tweede set kon ik helaas niet volledig meemaken. Wat ik wél hoorde, was meteen raak: een compositie van Chris Joris (die zelf niet aanwezig was, maar dit stuk ongetwijfeld erg had gewaardeerd).

Al met al een sterk concert van een Dieter die bijna afstudeert, maar nu al toont dat hij een oprechte Vaganée is: muzikaal, doorleefd en met veel klasse !

 

 

 



Winus

 

 

 


 

 

 

 

Deze avond een goed gevulde Jazzzolder ondanks Maanrock voor een stevige portie Jazz van de bovenste plank. Soet Kempeneer wordt waardig vervangen door de rots in de branding Jos Machtel op contrabas. Dieter en zijn twee jonge helden op piano en drums spelen voornamelijk hardbop en bebop standards en enkele eigen stukken van Dieter zoals ‘two sides of the same coin’ met afro ritmes. Dieter speelt alt-en sopraansax maar ook dwarsfluit. We weten al jaren dat Dieter zijn draai helemaal heeft gevonden inclusief de Vaganée moves en dat is zo leuk in de Jazzzolder om een muzikant te zien groeien. Recent was hij sublieme invaller bij Cari-Jazz 8tet. Wat een power vandaag in de Predikherenkerk met ‘straight street’ van Coltrane of ‘firm roots’ van Cedar Walton met geweldige interacties van drum en piano. Ook de held van Dieter ‘lonely woman’ van Ornette Coleman mag niet ontbreken. Ze spelen ook een pakkende ballad ‘Cathedral song’ van Paul Motian van de jaren ’80 en ook een nummer van Chris Joris in de tweede set. Ze ronden af met ‘Ayiko, Ayiko’ van Art Blakey met afro calypso ritmes met staande ovatie en als toegift de ballade ‘for all we know’. Knap gedaan. Ik denk dat de tijd rijp is voor opnames ? Je kan Dieter nog live zien spelen als sideman bij het Vagos Kwintet van gitarist Casimir Osteyn op de Korenmarkt tijdens Jazzathome 14 sept in de namiddag (locatie 20). Van harte aanbevolen.



Michel  'de Proes' Proesmans (JaZZZolder)


 



 

 


no video yet, coming up ?

 

 

 

 

 


 

 


 

 


zie in het archief graag voor de vroegere JaZZZolderse concerten, info en  meer reviews ...




 

 

 © 2025 JAZZEPOES

 

 

up again !

 

 

back to start !