JAZZEPOES jaZZZolderblad - ARCHIEF 2025 : APR-MEI-JUN

voor het volledige JaZZZolder-archief click hierboven de tab

JaZZZolderArchief 2025

Bezoek ook eens de YouTube Webstek van de JaZZZolder !

je (her)beleeft er optredens van en op de oude JaZZZolder !

ARCHIEF INDEX TRIM2


13/6/2025	The Muze 5 on tour
23/5/2025	Stéphane Mercier Soft-Bop Trippers 10 JUN
9/5/2025	Kari Antila Quartet
25/04/2025	Vladimir Torres Trio
11/04/2025	Quintetto Linnemann




	Vrijdag 13 Juni 2025 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

	The Muze 5 on tour



	Reeds meer dan 35 jaar betreedt de Muze 5 olv trompettist Jan De Coninck wekelijks het podium van De Muze in Antwerpen op dinsdagavond. Ze brengen traditionele jazzstandards aangevuld met eigen composities van Jan. En dat het mag swingen! Omdat Jan onlangs 85 is geworden is het na al die jaren, zelfs meer dan 50 jaar als je de beginperiode in de Gard Sivik meerekent, hoog tijd voor de Muze 5 om hun aanstekelijke swing buiten het vertrouwde podium te brengen en de muziek van Jan daarbij extra in de picture te zetten. Trompettist Jan De Coninck (°1939) is geen onbekende in de jazzscène. Doorheen de jaren zijn er weinig jazzmuzikanten die niet eens met Jan het podium deelden. Naast de companen van weleer als Paul Jaspers, Frans Sans, Jo Van Houtte of Eddy Murlot, mochten veel jonge goden hun talenten aan de zijde van Jan ontwikkelen. Of wat dacht je van namen als Bert Joris (zelfs op contrabas), Dré Pallemaerts, Hendrik Braekman, Flor Van Leugenhaeghe, Koen De Cauter, Erwin Vann, Dirk Vanderlinden, Piet en Milan Verbist. Ook de composities van Jan kunnen trouwens op veel bijval rekenen. Zo nam Wannes Van de Velde op zijn laatste plaat nog een nummer van hem op.
	Jan De Coninck: trompet Vincent Brijs: tenorsax Bram Weijters: piano Chris Mentens: contrabas Vincent Dierickx: drums


	sorry, no weblinks...




	Vrijdag 23 Mei 2025 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

	Stéphane Mercier Soft-Bop Trippers



	Muziek, en vooral jazz, is, omdat het geïmproviseerd is, een reeks impulsen en ‘reacties’. Bop betekent in het jargon dansen maar ook bewegen. De muzikale stromingen van de “Bop” uit de geschiedenis hebben deze bijzonderheid: een bepalende rol van de drums en een rijke harmonie, eerst tonaal, met Be-Bop en vervolgens modaal met Hard-Bop. De Soft-Bop van “Trippers” maakt deel uit van deze continuïteit, met als bijzonderheid dat er geen gebruik wordt gemaakt van de drums en dat de ritmische rol wordt overgelaten aan drie harmonische instrumenten: de altsax, de gitaar en de contrabas. Het trio is resoluut akoestisch en speelt met ‘Bops’-codes, of het nu ‘Be’ of ‘Hard’ is. Wat naar voren komt is kleurrijke en expressieve muziek
	Stéphane Mercier: sax Maxime Blésin: gitaar Victor Foulon: contrabas

commentaren - recensie(s)

….Helemaal in de stijl van de avond start het minzame trio met niks te expressief maar toch met genoeg pit en mooie soli om te kunnen boeien :’Serenity’ van Joe Henderson zet de toon van de avond, mild en met ingehouden passie die kon uitgroeien naar méér indien bijgestaan door een meer uitgebreide ritmesectie met doortastende drums. Stéphane is vergezeld door twee evenwaardige partners en zowel Victor Foulon (contrabas) als Maxime Blésin (gitaar) tonen wat ze waard zijn in de volgende nummers die eenzelfde charmant en aardig pad bewandelen…Allemaal heel beminnelijk is het, alleen eet ik de soep graag heter Ik remember me graag bop als hot and spicy, nu zit het allemaal wat gevangen in het loungy sfeertje van hapje met een glaasje wijn terwijl ik frikandel met een glas bier verkies . Niettemin is dit wél een lekker concert hoor, niet echt een belevenis maar wel garant staande voor een avond quality luisterplezier. Dat liet het publiek ook graag verstaan middels hartelijk applaus na het toch wel meer opgewekte Moment’s Notice ‘van mijn persoonlijke favoriet bopper Coltrane !

Winus

De tien jaren die de Brusselse saxofonist Stéphane Mercier doorbracht in New York zitten nog steeds diep verankerd in zijn manier van spelen en componeren. Het drumloze trio, genaamd Soft-bop Trippers spelen swing en bop naadloos aan mekaar zoals op de platen van Blue Note uit de gouden jaren van de jazz. Mercier is gezegend met zo’n ritme sectie van bassist Victor Foulon en gitarist Maxime Blésin. Victor speelde begin 2020 nog in het Margaux Vranken quartet, toen nog in de Mandela zaal. Alleen Maxime is voor de eerste keer in de Jazzzolder.

We zien een big smile op hun gezichten. We horen enkele bekende tunes zoals ‘Serenity’ van Joe Henderson, het groovy ‘Nothing personal’ van Michael Brecker, de mooie jazz ballades ‘My Ideal’ en ‘Skylark’ maar ook ‘Blues On The Corner’ van McCoy Tyner om er enkele te noemen. Coltrane is niet vergeten maar springlevend in ‘Moment’s notice‘ maar ook ‘Airegin’van Sonny Rollins is de gepaste uitsmijter en bis.

Ze spelen puntgaaf en soleren mooi en zelfverzekerd. Men zou het zo direct kunnen inblikken, maar er worden achteraf ook nog vele cd’s verkocht aan de stand van de zakjes en de T-shirten.

Bekijk ook zeker de video biografie van Stéphane https://www.youtube.com/watch?v=p6mRCbed388&t=91s

Er komen nog vele goede concerten aan in Jazzzolder en tijdens de Predikheerlijke Zomer en op de 20ste Jazzathome Mechelen !!!




	Vrijdag 9 Mei 2025 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

	Kari Antila Quartet



	De gewaardeerde Finse jazzgitarist en componist Kari Antila heeft een internationale carrière gemaakt die meer dan twintig jaar beslaat en de jazzgebieden doorkruist van Finland tot België en New York. Antila is één van Finlands meest internationaal geprezen jazzgitaristen van zijn generatie geworden. Geboren in Laitila, Finland en tegenwoordig voornamelijk gevestigd in België, toert Kari wereldwijd als bandleider en sideman. Op vijf veelgeprezen albums heeft Kari een rijke discografie opgebouwd die bekend staat om zijn originele composities en boeiende instrumentale stem. Laatste album ‘Dahill Road’ kwam eind 2023 uit en kreeg lovende recensies. Marc Van de Walle van het Belgische tijdschrift Jazz & Mo` schrijft: ”Gitarist Kari Antila verstaat de kunst om zijn melodieuze en technisch slimme solo's prachtig te integreren in lijnen die voor iedereen toegankelijk zijn. Deze CD is een must voor iedere gitaarliefhebber! Kari's eerdere werken sierden ook tal van belangrijke binnenlandse en internationale festivals, waaronder festivals als Pori Jazz, Gent Jazz en de Belgian JazzLab Series.
	Kari Antila: gitaar Alexi Tuomarila: piano Sal la Rocca: contrabas Lionel Beuvens: drums

commentaren - recensie(s)

…vanavond alweer een memorabel optreden hier ten Mechelsen JaZZZolder, een historische kerkomgeving die steeds weer indruk maakt op de bezoekende artiesten zoals nu weer op de Finse sympathieke gitarist die vergezeld wordt van o.a. z’n eveneens Finse kompaan en jarenlange vriend, pianist Alexi Tuomarila die, zoals ons van voorheen al bekend, de pannen alweer van het dak zal spelen ! De band begint met iets dat enorm naar Pat Metheny nijgt en dat kan niet niet anders dan met de hymne ‘For Toninho’, opgedragen aan eens de leermeester van Pat, de Braziliaanse stergitarist Toninho Horta en dat smaakt meteen naar meer. Alle nummers komen trouwens vanavond uit eigen hand en dan wel uit het meest recente ‘Dahill Road ‘ album of nog uit ‘ The North Wind’ van al wat jaren terug….De set vervolgt , net als wolkjes die komen binnen drijven en zo noemt het stuk ook : ‘ Moving Clouds’ en da’s er eentje uit het ‘Dahill Road‘ album , hier met een mooie eerste solo van Sal La Rocca (contrabas) tussenin, altijd geïnspireerd aanwezig en ook Alexi is weer zalig met het toetsenwerk. Kari zelf is een heel melodische, aangenaam in het oor liggende gitarist en dat vervolgt zich ook in het volgende dat gaat versnellen en een lekkere drive meekrijgt…Kari laat daarbij veel ruimte aan z’n medespelers en ook nu krijgt Alexi weer ruim baan voor zijn partij. Had ik het nog niet over Lionel (Beuvens) op drums ?... zeer dynamisch aanwezig en absoluut mee z’n stempel drukkend op het concert ?:Mooi hoor , weer zo’n stelletje klassebakken bijeen hier op het podium ! Een ballade (‘Deep’ uit de duoplaat ‘Guitar Stories’ met Peter Hertmans uit 2016 laat je daarna aandachtig de oren spitsen en het is echt een heerlijke gitarist hoor, deze Finse wereldreiziger, geen wonder dan ook dat z’n laatste CD mij zal vergezellen naar huis toe….Afsluiter van een eerste, boeiende set is het prachtige, soms elektronisch klinkende wat etnische ‘On My Way to Nairobi’ met schitterend klankspel alweer van Alexi en de stuwkracht van de bas die zal leiden tot de extatische drumsolo van Lionel…Genieten was dat jongens !...

Winus

Vandaag dus 2 Finnen en 2 Belgen die allemaal apart of samen hebben gespeeld in Jazzzolder of Jazzathome. Ze sluiten hun mini tournee af in de Jazzzolder. Pianist Alexi komt uit Helsinki en woont daar ook maar komt regelmatig naar België en andere Europese landen en werkt al ruim 20 jaar samen met bassist Sal en de Kari Antila woont al sinds 2003 in het Gentse en heeft daar ook zijn master behaald en volgde lessen bij Philip Catherine en Peter Hertmans. Kari’s helden zijn ook Wes Montgomery, Pat Metheny… en hij gaat regelmatig spelen in NY want hij volgde ook lessen bij Lage Lund en Gilad Hekselman die nu hot zijn.

Ze spelen nummers van zijn 5 albums die ook te koop worden aangeboden aan de tafel met de maatwerkzakken en T-shirten. Ze openen gezwind met de ode aan de Braziliaanse meester Toninho Horta in het vrolijke ‘For Toninho’. Pat Metheny werd sterk beïnvloed door Horta, die eens zijn leraar was en dat hoor je op diens platen zoals ‘letter from home’ en ‘still life talking’. Opvallend is de mooie unisono samenzang van Kari met zijn gitaar. Hij gebruikt ook allerlei effecten zonder overdaad en maakt solo’s die heel toegankelijk zijn. Drummer Lionel Beuvens is zo inventief en goed bij de pinken. We horen diverse nummers van zijn meest recente plaat ‘Dahill Road’ dat gaat over zijn wereldreizen zoals ‘Moving clouds’ en het uptempo ‘Wild rooster’ over de kippenindustrie in het stadje waar hij opgroeide. Afrika heeft Kari enorm geboeid door het onbekende en dat geeft hij weer in ‘On my way to Nairobi’. De ballade ‘Deep’ van de duoplaat met Peter Hertmans is een rustpunt maar met een tempoversnelling in het midden en kwieke pianosolo. Na de pauze is er ook een jazz standard ‘All the things you are’ met fijne baslijnen en pianoriedels. Het titelnummer ‘Dahill road’ brengt hem terug naar NY met Robert Glasper en diens invloed toen in de hiphop. Ze spelen ook ‘The river of life’ van zijn tweede plaat ‘The north wind’ uit 2013.

no video yet, coming up ?




	Vrijdag 25 April 2025 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

	Vladimir Torres Trio



	Na zijn derde album "Brujos", uitgebracht in 2023, zal Vladimir dit jaar 2025 zijn nieuw album "Rush" in trio presenteren. Vladimir Torres is een gerenommeerd contrabassist, componist en arrangeur, met een carrière van 25 jaar in de muziekindustrie. Als autodidact begon hij al op jonge leeftijd muziek te spelen, met een late passie voor bas en vervolgens contrabas. Door de jaren heen heeft Vladimir Torres met veel artiesten samengewerkt, als sideman, componist en arrangeur. Hij nam deel aan de productie van ongeveer vijftig albums, in genres variërend van jazz tot rock tot Latin-muziek. Zijn talent en creativiteit worden algemeen erkend in de muziekindustrie, wat ertoe heeft geleid dat hij heeft samengewerkt met artiesten als Ritary Gaguenetti, Fayçal Salhi, Marion Roch, Ricardo Torres Maher Beauroy, Hugo Diaz en vele anderen, met wie hij de wereld rond heeft gereisd. Naast zijn samenwerkingen met andere artiesten heeft Vladimir Torres ook drie albums onder zijn naam uitgebracht. Zijn nieuwste album, "Brujos", is een mix van jazz, beïnvloed door popmuziek, met innovatieve arrangementen en originele composities die de diversiteit van de muzikale invloeden weerspiegelen. Als contrabassist staat Vladimir Torres bekend om zijn vloeiende en expressieve spel, waarin techniek en muzikaliteit samenkomen. Als componist en arrangeur staat hij bekend om zijn vermogen om originele en innovatieve arrangementen te creëren die de talenten van zijn medemuzikanten benadrukken.
	Alexandre Cahen: piano Vladimir Torres: contrabas en composities Tom Moretti: drums

commentaren - recensie(s)

Een opgemerkt trio vanavond want hier nog onbekend maakt daarbij niet uit, alle drie zijn het top muzikanten met passie voor muziek, dat voel je zo ! De frontman, de Frans-Uruguyaanse bassist Vladimir Torres kan bovendien lekkere stukken schrijven, vol passie en overgave ! Uit vroegere albums (Inicial (2020) komt ‘The Leaving’ maar eerst komt nog de schitterende entrée ‘Bilbao Granada’, uit voorlopig het laatste album ‘Brujos’ uit 2023 en dat is zeer temperamentvol en warm…zo warm dat het vuur overslaat op wat daarna komt en er lijkt geen koelen aan, met ritmisch mee-ademend drumwerk en bovendien prachtig toetsenwerk van Tom Moretti. We gaan ook wat verstillen in de eerste set met gevoelige bas en pianopartijen en bovendien gaat Vladimir daarbij aan het zingen (da’s ‘The Leaving’). Ik denk dat ze eindigen met ‘She Comes and Goes ‘, weer very uptempo, sweaty en passioneel ! Ja, ik ben er zeer over te spreken en een babbel onder de pauze dringt zich dan ook op met de talentvolle bassist/componist. Ik spreek hem aan over o.a. zijn zangpartij die toch wel refereert naar wat Pat Metheny ooit bracht met de betreurde Lyle Mace en dat bleek meteen raak. Vladimir zag trouwens onlangs Pat nog solo bezig, duidelijk een fan dus !

Ook de tweede set, die ik helaas niet gans kon uitzitten is bijzonder mooi, Vladimir Torres, a name and a guy to remember !

Winus

Vandaag voor de eerste keer in de Jazzzolder het Vladimir Torres Trio. De leider en bassist Vladimir begint er eerst solo aan, gevolgd door het uitbundige ‘Bilbao Granada’ dat me doet denken aan Chick Corea. ‘A song’ is rustiger met toch een tempoversnelling en een bas interludium. ‘The leaving’ gaat over afscheid nemen van zijn oudste zoon die hij maar 2x per jaar ziet want die verblijft in Uruguay. Piano en bas spelen soms mooi unisolo en af en toe is er ook een piano solo intro. Alle drie de muzikanten spelen goed samen en soleren regelmatig. De piano- en drumritmes zijn perfect ingesteld voor Torres' bas om te begeleiden. Het tempo is meestal hoog en doet me denken aan basisst Avishai Cohen. Na de pauze krijgen we een speciale remake van ‘Blackbird’ van The Beatles en ook een ballade in duo van piano en bas. ‘Strange ways’ krijgt een impro intro dat daarna open bloeit met snelle pianolijnen over het ganse klavier. Als bis volgt nogmaals het aanstekelijke ‘Bilbao Granada’ dat we kennen uit de videoclip. Achteraf worden er 3 verschillende cd’s verkocht, de vierde plaat komt pas in september dit jaar uit en enkele nummers kregen we al te horen vandaag.




	Vrijdag 11 April 2025 deuren 19:15 HR concert 20:15 hr

	Quinteto Linnemann



	Het Jonas Linnemann Quinteto maakt avontuurlijke eigentijdse jazz met Braziliaanse invloeden. De bijzondere samenstelling van viool, mondharmonica, klassieke 7-snarige gitaar, contrabas en drums zorgt voor een verrassende nieuwe sound. Quinteto speelt eigen werk dat speciaal voor deze bezetting is gecomponeerd door Jonas Linnemann. Deze originele composities hebben als ingrediënten sterke grooves afgewisseld met krachtige improvisaties. Jonas Linnemann is een veelzijdige drummer, percussionist en componist. Als co-leider van de internationaal gelauwerde formatie StarkLinnemann nam hij negen albums voor zijn eigen label UCM-records op. Als freelance drummer heeft hij samengewerkt met vele gerenommeerde “jazz” artiesten. Zijn creatieve proces als componist is sterk beïnvloed door etnische muziek en ritmes van over de hele wereld, evenals klassieke muziek. Tot zijn carrière hoogtepunten behoren uitverkochte optredens in het Alexandrinsky Theater in St.Petersburg, Het Concertgebouw in Amsterdam en Artist in Residencies in Karthoum en Juba.
	Luis Mascaro: viool Rutger Mathys: mondharmonica Marijn van der Linden: gitaar Boris Oud: bas Jonas Linnemann: drums & compositie

commentaren - recensie(s)

…enkele bekende gezichten alweer op het podium waaronder één van nog vrij recentelijk concert hier (al was dat aan de start van 2024, how time flies, dat weet je intussen wel…) : de voortreffelijke jonge Rutger Mathys op mondharmonica en die blaast er vanavond ook absoluut niet neven ! Vaak doet-ie dat samengaande met de klanken van violist Luis Mascaro (Brazilië). In het openingsnummer ‘What’s Up’ (geschreven voor dit concert ten JaZZZolder !) gaat de band zich breed voorstellen met mooie solo’s waaronder die van gitarist Marijn van der Linden en een uitstekende drumpartij van de bandleader, Jonas Linnemann die we ten vorige, vorige locatie van de JaZZZolder nog zagen met het gesmaakte Stark-Linnemann Quartet…2017 zal dat geweest zijn…Mooi nummer trouwens, dit ‘What’s Up.? En de goeie spirit zit er meteen in !..Insectengetrappel met kleine pootjes dan, scharnierende geluidjes en een wat dreigende toon die gaandeweg iets vrolijker wordt in alweer een eigen compositie want daar drijft dit concert op, op eigen werk, dat nu in crescendo eindigt. Warmer en in een wat Braziliaanse mood gaan we verder met vogelfladderende geluiden uit de viool …pizzicato geluiden ook vanuit de kant van Boris Oud (contrabas) en een misschien toch wat voorbarig einde ? ‘Ride the Unicorn’ dan gaat avontuurlijk verder met een percussieve bas en percussie. Mooi hoor maar alweer wat gauw gedaan toch… De afzonderlijke nummers hier lijken geen lang leven beschoren…’ Awake’ drijft daarna op een gevoelige viool maar is helaas weer in hetzelfde, korte ! bedje ziek. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het concept van een korte eerste set en daar zoveel mogelijk in te willen proppen… Marijn van der Linden komt op gitaar nog es uitgebreider aan bod in het volgende, langste !nummer uit de set en Rutger Mathys soleert weer prachtig waarna Jonas met volle overgave deze ‘On a Mountain Top’ uitroffelt. Enthousiast applaus volgt van weer een dankbaar publiek hier, dat zijn we intussen zo gewend !

Winus

Vandaag terug een quintet in de vorm van een pianoloos “Quinteto” van drummer en leider Jonas Linnemann die we ook al kennen van zijn samenwerking met pianist Paul Stark in jazzy bewerkingen van klassieke componisten tijdens Jazzathome en Jazzzolder. Daarvan worden hier Cd’s verkocht maar het is wachten in november op de plaat Quinteto. Vandaag krijgen we een overwegend Braziliaans getinte muziek met een geweldige combinatie van de mondharmonica van opkomend Belgisch talent Rutger Mathys met de viool van de Braziliaan Luis Mascaro. Deze blenden zeer mooi en soleren geweldig. Ze openen heerlijk met een vrolijke ‘What’s up’ speciaal voor Jazzzolder gecomponeerd. Jonas aan de drums laat zich inspireren door legendarische jazzdrummers maar ook van Cubaanse en Brazilaanse grootmeesters en zowaar ook door insecten zoals een wandelende tak of in ‘sting like a bee’ gebaseerd op de uitspraak ‘Float like a butterfly sting like a bee’ van Mohammed Ali. Voor zijn dochtertje schreef hij ‘ride the unicorn’ met drumintro en tabla klanken met fijne baslijntjes van bassist Boris Oud erbij. Een gevoelige ballade ‘awake’ gaat over slapeloosheid met de fijne viool à la Schindler’s list. ‘On a mountain top’ gaat over een bergvakantie met veel wijn met ratelende drums met solo’s op mondharmonica en gitaar. Na de pauze horen we o.a. het strakke ‘Gee’s joint’ voor zijn maat Guido met vervormde vioolklanken en lange drumsolo onder een repeterende bas. Het uptempo nummer ‘Real hero’ met gitaarsolo gaat over de helden als underdog. ‘Open circle’ gaat over de liefde tussen de mensen in harmonie met een rustige mondharmonica. We horen nog ‘are you sure’ en vooral ‘I want candy’ met een mooi duet tussen viool en mondharmonica en ze ronden af met een kleine koffie ‘cafe zjuu’.

zie in het archief graag voor de vroegere JaZZZolderse concerten, info en meer reviews ...