JAZZEPOES home-> startblad

 

 

 

 

 

 

 

   
 

 

 
 
VRIJDAG 25 JUNI

 
     
 
Frank Vaganée Trio

 
 

 
     
 
Frank Vaganée altsaxofoon
Jos Machtel contrabas
Teun Verbruggen drums

 
     
   

 
  …het gevoel vanavond is tweeërlei…héél tevreden ben ik dat de cultuursector terug open is maar ik blijf aan de andere kant wél op m’n hoede:’t is nog niet gans te betrouwen, het coronabeestje is nog niet gans weg en om fotookes te schieten moet je vooralsnog bemaskerd overal tussendoor zwieren . Komt daar vanavond een druilerige hang-regenbui in Mechelen bovenop maar dat blijkt niemand af te schrikken in het publiek, tweemaal 50 man , ‘vollen bak’ volgens de vooralsnog geldende coronaregels…. De twee sessies vanavond van het openingsconcert van het jazzgedeelte van de Predikheerlijke zomer, een programma waar JaZZZolder voor tekent, zijn al een tijdje uitverkocht ! We houden het daarbij zowaar op z’n Mechels, met vooral Mechelse muzikanten en hun al dan niet gelegenheidsentourage. Voorzitter Hans Vandenbogaerde van JaZZZolder heet dan ook iedereen welkom vanavond én kondigt meteen ook de herstart van de reguliere JaZZZolderconcerten aan, start vanaf Augustus , mooi zo ! Eerst echter terug naar de Predikheerlijke zomer en vanavond opent sterspeler Frank Vaganée, de welbekende altsaxofonist en tevens leader van ’s lands mooiste, het Brussels Jazz Orchestra (zie o.a. mijn recensie van het onlangs nog uitgebrachte ‘Two places’ project) .Helaas moet bassist Sam Gerstmans vanavond forfait geven wegens ziekte maar niet getreurd, Jos Machtel, een graag geziene kompaan in het gezelschap van Frank staat paraat ! Spijtig natuurlijk voor de wat unieke vonk die het originele trio had kunnen betekenen maar eigenlijk kan deze samenstelling ook niet fout gaan.Frank geeft mee dat we vanavond een mix mogen verwachten van wat jongere standards uit de nineties naast een paar eigen werken en ’t is met een verkennende, aftastende blues dat het trio aan het concert begint, wat gewoontjes voor drummer Teun Verbruggen misschien die we ook kennen van extremere projecten maar als vakman past die zich probleemloos in… 

 
   

 
     
   Ook Jos zal zich vanavond eens temeer bewijzen en met attente soli Frank bijstaan.zoals even later ook in Monk’s ‘Pannonica’.Een bevlogen inleiding van Frank deint dan wat later uit in een ritmische improvisatie van het trio en zowel de aangestreken of betokkelde bas van Jos als de huppelende drums van Teun gaan op in de atmosfeer van het weertje op de binnenkoer waar haast iedereen onder een door het Predikheren uitgeleende paraplu schuil gaat… 

 
     
   

 
     
  Is dit de soundtrack van de avond, deze compositie/improvisatie , wat melancholie ook?...Nee hoor , meer passie en bloed dat gaat stromen komt er in een volgende die sierlijker en ronder over de koer golft. Frank speelt met veel gevoel en de klasse van Teun komt steeds meer boven drijven. Z’n drumwerk is aanstekelijk en overstijgt het conventionele van aan de start.In een volgend stuk gaat het trio dan wat gas terugnemen en krijgen we met een Charles Mingus compositie een rustpauze ingelast , een beetje in a sentimental mood…Zeer geschikt blijkt dat voor alweer een mooie bassolo van Jos maar naar het einde van de set toe gaan we in hoog tempo afsluiten en krijgen we nog een geweldige maar gedoseerde drumsolo mee van Teun. Frank gaat hard en z’n haar licht daarbij paars op in de lichten van de spotlights, Frank is duidelijk ‘power on’ ! Niet moeilijk dat het eindapplaus dan maar blijft duren en een bis niet kan uitblijven. Zacht maar beslist gaan we d’er dan finaal uit en wat titels van gespeelde composities moet ik je hierbij schuldig blijven…Ja, die bij-titeling en/of eindgeneriek van de streaming concertjes op het web van de laatste maanden ga’k nog missen hoor, da’s wel duidelijk met dat geweldig geheugen van mij  !
 
 
     
     
     
 

…als ik wat later de zaak hier verlaat komen de gegadigden voor de tweede sessie, straks om 21.30 hr, al binnensijpelen, concertfun lijkt gegarandeerd, spijtig alleen dat de prille zomer het voorlopig laat afweten…

 
 
     
 
Winus 

 
     
 
 
     
 
woensdag 30 JUNI

 
     
 
Steven Troch & Matt T Mahony

 
     
 

 
     
 
steven troch bluesharp, vocals
Matt T Mahony guitar, vocals

 
     
   

 
     
  …’Predikheerlijke Zomer’ loopt nog tot 19 Juli en heeft meer te bieden dan de jazzconcerten georganiseerd ism JaZZZolder Mechelen. Ik koos daarbij voor het wat intieme concert van Steven Troch, rasechte Mechelaar maar intussen wel wereldwijd bekend als mondharmonica, of zeg ik liever bluesharp virtuoos ? Samen met kompaan, gitarist Matti, Mat T Mahony, vooral bekend in de Gentse Mississippi scène, brengt die vanavond in één goed gevulde set vooral een keure van classics in het vooral toch voor-oorlogse bluesgenre en zo kennen we hem wel. Met Matti maakten we onlangs nog (virtueel) kennis tijdens Steven Troch & Band's streaming bandconcert in de Gentse bluesclub en fijn toch om ook vanavond dan es ‘in het echt’ kennis te kunnen maken.  

 
     
      

 
     
  Het duo start de set met werk van Little Walter waar die ook de avond zal mee afsluiten, nu gaat ‘Just Your Fool’ hier door de boxen. Van de Delmore Brothers vervolgt ‘Blues Stay Away From Me’ en heel gepast zal Matti Steven daar vocaal bijstaan, mooi ! Het ‘Blue Drag’ van Django Reinhardt krijgt wat later nog meer de bluesfeel en dat heeft natuurlijk alles te maken met de bluesharp van Steven en die bespeelt die als geen ander ! Schitterend is dat ook op ‘Key to the Highway’ bekend van oa Clapton. . .Americana indeed en dat brengt ons naar de galg in ‘ Hang me’, van T-Bone Burnett….’I wouldn’t mind the hangin’ but the layin’ in a grave, poor boy !’…Blaffende hond en huilende hound incluis brengt het fijne duo ‘Red Rooster’, een bekende van Willie Dixon, en Robert Johnson’s Walking Blues ‘ rings a bell too !....Een stapje doorstappen doen we dan met ‘Walk on’ van Brownie Mc Ghee en een wijze levensles volgt met Keep it to Youself’ van Sonny Boy Williamson II waar we straks ook nog de vrolijke love song ‘Eyesight tot he Blind’ van mee krijgen. Allemaal covers, da’s waar want Steven behoud z’n eigen repertoire voor als die met z’n band op het podium gaat. Toch schuift-ie het eigen ‘Runaway’, een shuffle, er ook nog bij en had ik het nog niet gezegd, het is een goed gevulde set !


 
   

 
  Met ‘Dirty Old Town’, het overbekende van the Dubliners maar een origineel nummer van Ewan Mc Coll uit 1949 steken we dan effe de folkbroek en geitewollen sokken aan (want ‘t is eerlijk gezegd vanavond ook niks te warm hier, bewolkt en grijs maar gelukkig blijven we wel gespaard van de regen)…’Nog een paar nummerkes?’ klinkt het dan wat overbodig want ieder heeft er wel zin in hier, al moet je helaas wel blijven zitten aan je tafeltje in deze beetje-post- Corona tijden…Met ‘Caravan of Fools’ krijgt folk singer/songwriter John Prine, overleden aan Covid 19 in 2020, nog een eerbetoon en dan wordt het breed afsluiten met meestamper ‘We Gotta Go’ (naar I Got to Go’ van Little Walter?) en dat worden dan wat solomomenten voor Matti (want ik denk dat Steven ‘had to go' komt daarna Steven terug op het podium en die voegt er ook wat spielerei rond populaire tunes bij. Great ! een heel geslaagde avond en dat vond ook nu weer een uitverkochte koer van het Predikheren ! 

 
   

 
 
Winus 

 
     
 
 
     
 
VRIJDAG 2 JUlI

 
     
 
Triology

 
     
     
     
 
Christophe devisscher contrabas
Tim Finoulst gitaar
carlo nardozza trompet


 
     
 
 
 
  …het is voor de (welgekomen) afwisseling eens een warme zomeravond hier op de koer van het Predikheren (en daarbuiten ) en dat schept meteen een heel andere sfeer ook (al zal Carlo ons tijdens het concert ook behoorlijk weten te entertainen tussen de verbazende blaaspartijen en songs door ! Een speciale avond ook want België speelt straks de kwartfinale van het EK tegen Italië. En, hoewel ik niet echt een grote voetballiefhebber ben mis ik geen enkele partij van onze Nationale Rode Duivels want ik vind het wél een prachtploeg (met weliswaar, naar me dunkt, toch een Eden Hazard wat op z’n retour?...toch?...) Afin, da’s voor straks want na de eerste sessie hier ga’k weer gauw naar huis toe alwaar ik hoop er nog bijtijds bij te zijn voor het ‘Hup België, hup ! gedeelte….Alvast heb je dat al mee voor wat de laatavond betreft, laat mij dan nu nog effe terug grijpen naar het muzikale gedeelte van de avond, en dat werd weer bijzonder hoor !...Vooreerst was het een aangenaam weerzien met Carlo (Nardozza – trompettist van vanavond en natuurlijk Italië supporter…), Tim (Finoulst- de fijne gitarist van vanavond ) en Christoph (Devisscher – bassist hier en invaller bij materiaalproblemen (zoals met het concert van Kameel waar die z’n elektrische bas uitleende aan Hans Mullens die de zijne toen…vergeten was…
Gelijk ook zeggen we dag aan Kristen (Cornwell,( de eega van Christophe en de innemende singer die hier in een later programma ook on stage zal staan tijdens deze Predikheerlijke concerten..)


 
   

 
 

Het Trio van vanavond speelt een eerbetoon aan ‘Bird’ Charlie Parker die 100 had kunnen zijn geworden verleden jaar, mocht die nog leven maar helaas blies die, net als Monk, ooit z’n laatste adem uit ten huize van Nica ( zie ook de commentaar rond het muzikale theater van Pannonnica). Het trio, dat spontaan ontstond na een uitbreiding van Casa Nardo, met Tim Finoulst erbij, nam in 2020 het album ‘ Par Coeur’ op en gaat daar vanavond uit zitten bloemlezen, tot groot genoegen van weer 2 x 50 aanwezigen , volgens de intussen wél gepasseerde Corona-regels maar ’t is moeilijk hoor want je moet ieder wel kunnen zetten aan een tafeltje en nog wel op de welbekende afstand van anderhalve meter van mekaar, vandaar dus…

 
 
   

 
  Mooi zijn de solo’s verdeeld tussen de muzikanten in het nog niet zo snelle ‘Blues for Alice', alhoewel Carlo zich niet spaart. Het tweede stuk ‘My Little Suede Shoes’ (net als op het album) klinkt heel bekend en raar hoor, maar daar vermoedde ik nooit Charlie Parker achter…Ik meen dat het trio de volgorde van het album tijdens dit concert niet echt respecteert  want we gaan wat trager nu, echt op z’n zomeravonds met ‘Everything Happens To Me’ en da’s er eentje van Matt Denis. Hier krijgen we een welbespraakte (of is het’ welgesmaakte’) bassolo van Christophe en Tim mag dat  heel lyrisch gaan afsluiten. Daarna gaan we, in de traditie van bopper Charlie Parker weer flink doorstappen met Christophe in de front en Carlo er nerveus achteraan. Ook Tim beent bij in deze song met tempowissels. Gelukkig gaat een volgende dan weer wat meer rust brengen en behoeft Carlo niet naar achteren om ‘een bruine broek aan te trekken’, hahaha!, Carlo, nooit om een grap verlegen ! Heel erg rustig wordt het anders nooit hoor want dit gezelschap houdt vaart in deze levendige set en zo hebben we het graag !  

 
    

 
 

Christophe beaamt dat weer heel alert en is echt in topvorm vanavond, prachtsolo weer ! Als er uiteindelijk na een uur afgesloten wordt met ‘Anthropology’is het duidelijk dat dit trio goed op mekaar ingespeeld is, professionaliteit en speelplezier drijven boven en een warm applaus volgt, ook van de jongste uit het publiek waaraan Carlo nog meegeeft dat die maar flink z’n best moet doen op school…anders eindigt die ook nog als jazzmuzikant !

 
 
   

 
 

Om finaal af te sluiten begint Tim dan heel lyrisch weer, haast romantiserend, aan ‘Laura’, een compositie van David Raksin uit de gelijknamige film uit 1944 en opgepikt door Parker in 1950…

Ons multi-nationaal team hier vanavond met onze Italo-Belg Carlo en zijn Belgische kompanen speelden een zalig gelijk spel. De Belgische Rode Duivels in München daarentegen werden helaas maar ook niet écht onder de voet gelopen…maar ’t scheelde toch niet veel ! …over naar de studio…

 
 
    

 
     
 
Winus 

 
     
 
 
     
 
VRIJDAG 9 JUlI

 
     
 
Dieter Vaganée Quartet

 
     
 

 
     
 


Dieter Vaganée: alto sax & klarinet
Tim Eysackers: piano
Benny van Acker: contrabas
Natan Goessens: drums


 
     
 

 
     
  …de binnenkoer van het Predikheren zal vanavond weer gedurende de twee sessies vol zitten want blijkt in laatste instantie nog volledig te zijn uitverkocht ! Dat gegeven én een niet onaardig weertje zullen er vanavond weer een topper van maken want ook de band rond rietblazer en frontman Dieter Vaganée heeft er zin in !

 
     
 

 
     
  Ze starten dan ook ,na de aankondiging en laatste berichtgeving door Hans van JaZZZolder, meteen in hoog tempo met een cover van Jimmy Heath die ooit nog deel uitmaakte van Dizzy Gillespie’s Big Band.
‘ Ginger Breadboy’ is meteen al een stevige instapper die ons laat kennismaken met een duidelijk getalenteerde jonge formatie waarin de heel beweeglijke drummer Natan Goessens meteen opvalt en het nummer nog swingender maakt , met wat excitement ook…


 
     
      

 
     
  De band zal vanavond kiezen uit bekende en meer obscure covers en tevens putten uit wat eigen werk en het ‘Walk in the Park ‘ is er zo eentje: een compositie van Dieter, old style en rielekst en je zou zo met het deuntje gaan meefluiten Ik zet hier een plus bij voor de solo van pianist Tim Eysackers en misschien zijn de drumpartijen van van Natan wat te druk toch? Met veel inleidend geroffel start dan ‘Longing’met Dieter op klarinet en dat wordt eveneens wat romantiseren. Ook het gesmaakte pianospel van Tim brengt ons ‘in the mood’…Ladies in Mercedes’, een wat bekende tune (van Steve Swallow blijkt dat achteraf te wezen) houdt ons in de stemming en de sfeer zit goed op het plein .Tim mag daarbij breed uitpakken op de keys en ook bassist Benny Van Acker komt in een eerste solo ook aan de bak, mooi zo !

 
     
           

 
     
  Het erg mooie ‘Round Midnight da’k altijd al aan Miles toeschreef maar eigenlijk een nummer van Monk is, krijgt een erg aangename feel mee. Dieter heeft geleerd van te doseren en geeft het op zich al prachtige nummer een elegante schwung mee ook. Aansluitend gaat de pianist daar bevlogen in verder…’Vice Versa’ is daarna weer heel dartel, als een jong veulen in de wei en straalt daarbij happiness uit. Het is een nummer waarin Dieter z”n begaafdheid op z’n instrument, de altsax, kan demonstreren en al die jaren oefenen en concerteren met eigen formaties of in Big Band, het weze gezegd :’It pays off’ !
 
 
     
   

 
 

Het volgende ‘Come Through’ staat dan voor de stemming vanavond : enjoying a fine summer evening ! En zo blijkt meteen ook de goeie songkeuze van de band. Niet te voorspelbaar of té exposing, een programma dat in de smaak valt hier en met ‘Hard Times’(.. Jazz Crusaders..?,.. Maceo Parker..?) gaat de band er vingerknippend uit, Tuurlijk laat het publiek deze gesmaakte voorstelling niet eindigen zonder bis  en ‘Island Blues' sluit dan finaal af met een swingende piano en de drummer mag er nog wat gesmaakte lappen op geven vooraleer Dieter de laatste tonen uitblaast.

 
 
     

 
     
 

Zonder twijfel was dit het beste concert da’k Dieter ooit al heb horen geven met een eigen band en ik stond niet alleen met deze overtuiging als ik de commentaren zo achteraf hoor, ter plaatse én op FB.

 Lees ook het commentaar van Mark (Van Mullem) die enthousiast de tweede sessie volgde :


 
 
 
Winus 

 
     
     
   

 
     
 
 
     
 
VRIJDAG 16 JUlI

 
     
 
Kristen Cornwell Trio

 
     
 

© JIVE


 
     
 


Kristen Cornwell: vocals
Christophe devisscher: contrabas
patrick Deltenre: guitar


 
     
   

 
     
 

…16 Juli 2021 en we sluiten het jazzgedeelte van de Predikheerlijke Zomer (ik denk dat Hans er vanavond tijdens de voorstelling ‘prinsheerlijke’ Zomer van maakte…) af met een concert met nogmaals een Mechelse toets :  een trio met de voorheen Australische singer, nu Mechelse want jawel, we hebben ze ons toegeëigend : Kristen Cornwell, één der prachtige stemmen in het Belgische Jazzlandschap intussen en al lang niet meer aan haar proefstuk toe hier. In 2018 baarde het Kristen Cornwell Trio  dan het album ‘Spoonful’ – back to the blues  en we mochten dat project al heel smakelijk hoorgewijs tot ons nemen op het zalige Jazzwood festival in 2019 (waar ook Kristen met haar trio laatst op de planken stond, met heel die hedendaagse Corona-mizerie !). Voor ons is dit een ‘review’ dus en het trio zal zich ook vanavond weer gaan waar maken wat ik bij deze kan bevestigen...

 
 
 
 
 
     
  …al lijkt het er op volgens de commentaren da’k hier na de concertavond kreeg, dat de tweede sessie van de avond de beste zou blijken te zijn… Geen idee en wat er ook van zij: ‘The lady sings the blues’ vanavond en dat gaat er hier lepel na lepel omstreeks 19 hr. ook wel gesmaakt in. De Willie Dixon hit ‘Spoonful’, eigenlijk een nummer van Howlin’ Wolf, dacht ik, daar wordt ook vanavond mee gestart. Het trio zal trouwens straks eindigen met zo’n andere bekende van Dixon: ‘You Can’t Judge a Book by its Cover’ en dan hebben we onze portie ‘musical medicine’ daarbij wel uitgelepeld ! Gitarist Patrick Deltenre zal ons tijdens de show verbazen met zowel percussieve, funky gitaarlicks tijdens ‘I’m Gonna Go Fishin’ (van Duke Ellington) of ook ‘Gimme What You Got’, als met vertellende, lyrische stuff zoals in de inleiding van ‘Seems I’m Never Tired of Loving You’, een meer romantiserend stuk waarbij Kristen vocaal op haar best is.  

 
     
                 

 
     
 

Blue’, het overbekende van Joni Mitchell zal mij vanavond dan weer niet zo aanspreken alhoewel ik hier ook een plus zette bij de gitaarpartij van Patrick . Nee,dan gaat m’n voorkeur vanavond eerder uit naar ‘Better than Anything’ waar Kristen kan swingen en scatten, want dat ligt haar. Hetblijft dan wel allemaal wat gedoseerd want de songs worden niet uitgesponnen, zijn eerder nogal afgelijnd en kort en de beetje té lazy versie van ‘For What it’s Worth’ krijgt dan wel niet die wat country style mee van Buffalo Springfield, eerder de  Crosby, Stills & Nash (& Young) benadering  maar het blijft toch bij wat voortslenteren deze keer en mocht van mij daarbij wat krachtiger wezen…Ongetwijfeld  en misschien het mooiste nummer van vanavond zal een mij totnogtoe onbekende hymne blijken te zijn, een anthem in thuisland Australië en de mooie vocalen van Kristen, samen met de geweldig vertellende gitaar van Patrick maken dit tot één van de meest geslaagde songs van deze sessie van het concert. Als ik het goed begrepen heb zou dit nummer later op een volgend album komen te verschijnen…Christophe Devisscher, gewaardeerd bassist van het trio en vooral vanavond meer ondersteunend op het achterplan tijdens het concert zal de bas dan weer volmondig doen spreken aan het end, in de Dixon cover ‘: You Can’t Judge a Book….’ en zal zo ook delen in het weer  uitbundige applaus van een duidelijk  enthousiast publiek dat weer niet echt moest aandringen voor een bis. Mooi zo, en ik meen dat er nog menig CeeDeetje mee naar huis ging ook ! Ik geef toe : Mijn exemplaar ging daarbij ook bij in de fotozak want die had ik nog niet in mijn collectie zitten en liever een fysiek en ondertekend exemplaar dan die streaming dingen van vandaag de dag !. Ik ben  er nog eentje van de oude garde, weetjewel, met CD-speler en platendraaier (en tussendoor es knorren als de naald blijft hangen of het zilveren schijfje 'flest') maar dat neem ik er graag bij !…

 
     
       

 
     
 
Winus 

 
     
 
- wordt niet meer vervolgd -


 
     
     
     

 

 ©  JAZZEPOES 2021

 

 

up again !

 

 

JAZZEPOES home-> startblad