3/4 Peace is een “kamer jazz-trio” opgericht door de Belgische saxofonist-fluitist Ben Sluijs met ook de Belgisch-Peruaanse pianist Christian Mendoza en de Fransman Brice Soniano op contrabas.

In een warme, intieme sfeer verenigen deze 3 verwante zielen via originele composities en improvisaties zowel jazz- als klassieke muziek elementen in een muzikale benadering die het technisch vaardige overstijgt, waardoor een rijk en smaakvol geluid ontstaat dat bijna aanvoelt als een exquise diner, een omhelzing van een oude vriend of verloren liefde. De synergie tussen deze 3 vrienden, zorgt voor een diep gemeenschapsgevoel met de luisteraar, waarbij de muzikanten de ruimte nemen om muzikale verhalen te delen die zowel persoonlijk als collectief zijn.

Op de vraag de band te omschrijven citeert Sluijs Sting: “Muziek spelen is het projecteren van liefde.” Met hun muziek duiken deze 3 muzikanten  in de essentie van wat ze zijn, en delen deze met al hun worstelingen en vreugden.

Hun debuutalbum 'Vendredi Magnifique' viert het feest, de vrijheid en de nacht. Het is een compilatie van tracks geschreven door de drie artiesten, die akoestische en electro werelden vermengen, met een compromisloze groove als rode draad. Stel je de ritmes voor van een meesterdrummer uit Benin, de dansbare harmonieën van een gitarist uit Madagaskar en de melodieuze improvisaties van een saxofonist die verliefd is op de evenaar. Waar ze ook spelen, van Brussel tot Ouagadougou, van Conakry tot Tananarive, van Luanda tot Parijs, hun publiek is vervuld van vreugde en glimlacht.

• Natural: Een opwindende compositie van de groep, geboren uit een ritmische cel van Angelo Moustapha. Dit boeiende nummer ontketent een woeste energie en culmineert in een verbluffende pyrotechnische finale.

 • Côté Lumière: Een driedelige compositie van Angelo Moustapha, die de essentie van helderheid en zonne-energie briljant vastlegt. Dit nummer ontvouwt zich elegant en culmineert in een laatste solo die de kenmerkende stijl van de artiest benadrukt. Het stuk biedt een zowel stralende als meeslepende geluidservaring en nodigt uit om een muzikaal landschap vol warmte en vitaliteit te verkennen. In het middendeel horen we de elektronische bijdrage van Toine Thys in de vorm van live opgenomen elektronische loops.

 • Variant Ibiyewa Intro: een solo-gedeelte van Toine Thys, met een geëlektrificeerde en gesamplede saxofoon.

 • Variant Ibiyewa: Een nummer van Toine Thys rechtstreeks uit de lockdown, en de eindeloze opeenvolging van varianten die de loop van de wereld maandenlang stopten. We vonden het nuttig om een meer muzikale 'variant' te brengen.

•Lydia: Een prachtig eerbetoon van Angelo Moustapha aan zijn moeder, waar de groep al zijn gevoeligheid en terughoudendheid toont. De noten verweven zich om een muzikaal moment vol liefde en dankbaarheid te creëren, dat ons allemaal herinnert aan het belang van het koesteren van onze dierbaren. Ook hier is de luisterende interactie tussen de muzikanten voelbaar.

 • Zejo Zejo: Dit nummer biedt een meer akoestische versie van de groep, met akoestische gitaar, basklarinet en sopraansaxofoon. Gecomponeerd door de Malagassische gitarist Joel Rabesolo, is het een compositie geïnspireerd door de Malagassische salegy, die een melodie in 7 tellen combineert met een traditioneel ternair ritme. Deze superpositie creëert een unieke ritmische spanning, die het Malagassische muzikale erfgoed op vakkundige wijze combineert met moderne compositietechnieken.

• Maintsoahitra: Joel Rabesolo draagt opnieuw bij met een compositie die ogenschijnlijk ritmisch eenvoudig is, een prachtige speeltuin voor het trio. Er is een opvallend contrast: de Malagassiërs, zowel romantisch als psychedelisch, blinken uit in de kunst om hun lijden te verbergen achter een glimlach.

 • Ensemble: Angelo Moustapha stelt deze melodie voor die de groep zich onmiddellijk toe eigende. Het resultaat is een explosieve ritmische waanzin, onderbroken door een elektro geworden saxofoon en een spectaculaire drumsolo.

• Tomany Hanaraka Anao: Een titel gebaseerd op een populair Malagassisch lied, dat een diep gevoel van gehechtheid en loyaliteit uitdrukt. Het is ook een speeltuin voor een gesprek tussen de sopraansaxofoon enerzijds en de ritmesectie anderzijds.

• Mpamoria: Een akoestische finale van dit album met dit nummer van Joel Rabesolo, onderstreept door de perfect beheerste talking drums van Angelo Moustapha. Dit nummer vertelt ons dat "we allemaal vluchtige nomaden zijn. Niets is echt van ons; alleen herinneringen blijven bestaan.

Thomas Decock, een veelzijdige gitarist en componist, studeerde af aan de gerenommeerde Luca School of Arts (voormalig Lemmensinstituut) en het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. Zijn artistieke reis is gekenmerkt door een constante zoektocht naar muzikale diepgang en diversiteit.

In 2016 bracht Thomas zijn debuutalbum 'Light Travelers' uit, een akoestisch jazzalbum dat tot stand kwam in samenwerking met topmuzikanten Alex Koo, Steven Delannoye, Martijn Vanbuel en de Duitse drummer Martin Krümmling. Het album werd geprezen om zijn verfijnde composities en de intense chemie tussen de muzikanten.

Thomas’ nieuwsgierigheid bracht hem ook buiten de grenzen van de jazz. Met de band Shoreline Collective maakte hij een uitstap naar hiphop en pop, wat resulteerde in de EP 'Conquest'. Tijdens de coronaperiode verschoof zijn focus naar muziekproductie. Hij werkte samen met singer-songwriter Nir Shemmer aan de EP 'Camarillo Rain', waarvoor hij de volledige productie voor zijn rekening nam. Deze samenwerking leidde tot een intieme en gelaagde muzikale ervaring die in 2024 verscheen.

In datzelfde jaar begon Thomas een bijzondere samenwerking met gitarist Artan Buleshkaj. Hun duoalbum 'Plain Songs', een mix van country en americana, werd enthousiast ontvangen en bekroond als een van de 10 beste jazzalbums van 2024 door Knack Focus magazine.

Sinds 2023 leidt Thomas opnieuw een quintet, waarmee hij het album 'Erudite' heeft gerealiseerd. Deze moderne jazzfusionplaat combineert akoestische en elektronische elementen om een eigentijdse en grensverleggende sound te creëren. Het project weerspiegelt Thomas’ liefde voor literatuur en is een creatieve ode aan intrigerende literaire personages. Release datum van full album 'Erudite': 11 april 2025.

5 jaar geleden bracht het Antwerpse avant-garde label WasteMyRecords zijn laatste LP uit (LYENN -ADRIFT / 2020) met GRANDEUR ontvangen door nationale & internationale pers als een laatste GRANDE overwinning voor WasteMyRecords Antwerp Label! Maar we zijn terug met een andere GRANDE ambitie, het debuutalbum van het Antwerpse jazz kwintet Unfinished Business! Unfinished Business is een collectief van 5 amigos die studeren aan hetzelfde Conservatorium van Antwerpen & ze mixen een ouderwetse mix van jazz & rock. Eindelijk Jazz zoals het hoort te zijn! Een mix van Miles Davis, Freddie Hubbard, Billy Cobham, Pharaoh Sanders, Art ensemble of Chicago, Weather Report, maar ook rockinvloeden zoals Led Zeppelin en Frank Zappa! Unfinished Business heeft in 2 jaar tijd al meer dan 200 shows gespeeld waaronder GENT JAZZ 2024 (w/ VRT JOURNAAL) / BROSELLA JAZZ BXL 2024 & JAZZ MIDDELHEIM 2024! De toekomst ziet er rooskleurig uit, de toekomst is onaf !

Dat Anneleen Boehme een virtuoze contrabassiste is, konden we al meer dan tien jaar vaststellen in de iconische band LABtrio. Dat ze een volleerd componiste en bandleider is, zagen we in de 9-koppige klassiek-meets-jazz formatie Grand Picture Palace. Nu zien we haar in haar echte kwetsbaarheid: samen met haar vaste kompaan, de contrabas, kondigt ze een fris en uniek soloproject aan. Haar muziek is zalvend voor de ziel en haar spel laat niemand onberoerd.  Vooruitlopend op haar debuutalbum 'Eunoia' dat op 18 april 2025 verschijnt, onthult Anneleen vandaag, 12 maart, een eerste single. Lament For The Worried' is een betoverende compositie, waarin pizzicato loops en bijna huilende strijkstokken worden gelaagd tot een melancholisch verhaal op de contrabas. Ze concentreert zich op het akoestische geluid van het instrument en benadrukt, zonder al te veel extra's, die pure lage stem. Dit met een focus op muziek die haar hart verwarmt: zowel eigen composities speciaal geschreven voor deze contrabas, als solo arrangementen van bestaande muziek en improvisaties. Haar liefde voor zowel jazz als klassieke muziek komen hier tot uiting. Een diepe en eerlijke omarming van de contrabas, de lage klanken en pure muziek.

Guy treedt sinds al enkele jaren op in duo met de jonge talentvolle pianist Tom “Brittle Bones” Eylenbosch (°2000). Beïnvloed door artiesten als Jerry Lee Lewis, Dr. John en Otis Spann ontwikkelde hij zijn originele en meeslepende stijl. Vanwege zijn kwetsbare gezondheid tijdens zijn jeugd, vond Tom troost in de piano en werd door zijn toewijding op 16-jarige leeftijd één van de jongste pianoleraren in België.

Elk nummer op dit album weerspiegelt hun gedeelde passie voor de blues. In Guy's gitaar en zang hoor je de geest van de bluesgrootheden, terwijl hij ook frisse, hedendaagse elementen introduceert. Tom's piano en banjo vormen het perfecte contrapunt waarmee hij elke song muzikaal inkleurt.

Je hoort een mix van nieuwe maatschappijkritische songs, zoals "Tears Over Gaza" en "World Goin' Wrong", naast traditionele bluespareltjes zoals "You Gotta Move" en "A Worried Man Blues". Sommige songs zoals "Heaven Inside My Head", "Do That Boogie", "Reckonin' Blues", "Gotta Let Go", "I've Got You" en "Pursuit of Happiness" groeiden tijdens de concerten uit tot publieksfavorieten. Hoewel ze eerder werden uitgebracht, kregen ze op dit album een nieuw akoestisch arrangement. In de ware bluestraditie is het herwerken van songs een kenmerk van het genre, waardoor artiesten in de loop van de tijd nieuw leven in hun muziek kunnen blazen. Geen enkel album zou compleet zijn zonder een Tiny Legs Tim-nummer, en "Hard to Admit" is een oprecht eerbetoon aan hun dierbare vriend, die enige tijd geleden overleed. 'Promised Land Blues' is een akoestisch bluesalbum dat diep geworteld is

in de traditie, maar niet bang is om nieuwe horizonten te verkennen.