| |
| |
|
|
| |
|
|
| |
Joris Preckler is een aanstekelijke enthousiasteling ! Zeker als het
jazz betreft want dat wisten diegenen die hem al bezig zagen
tijdens een lezing mij op voorhand al mee te geven. Voor een volledig
bezet koor van de Minderbroederskerk in het Cultuurcentrum van Mechelen
kon die maandag 6 November gedurende een tweetal uur geïnteresseerden
weten te boeien met het verhaal van 100 jaar jazz. Weliswaar werd hier
enkel de oorsprong uit het land waar alles begon, de U.S.A., belicht, wat
op zich al een heel huzarenstukje betreft om dat in zo’n korte tijd te
doen, het Europa hoofdstuk, da’s wellicht daarbij een ander verhaal.
Joris kon waarschijnlijk nog uren (en dagen...) langer doorgaan want de geschiedenis van
deze muzieksoort met al z’n stijlen en tientallen markante
hoofdrolspelers en songs en verhaaltjes kan je beslist meerdere avonden
bezig houden. Juul (Anthonissen) van wie de documentaire ‘Juul’s Ears’
morgenavond in première hier wordt voorgesteld, kon dat ook, die was
door eenzelfde vuur aangestoken, aardig passend voor het BRAND!
Festival, niet? In zijn vlammende betoog waarbij die aan de start helaas
afzag van het gebruik van een microfoon, ging het meermaals gedurende de
jazz-tijdlijn over ‘ontploffingen’ en ‘explosies’ telkens ‘de jazz’ aan
weer een belangrijk keerpunt toe was. Hij voorzag zijn voordracht
overvloedig met korte (of wat langere) muziekfragmenten, maakte het
belang duidelijk van figuren als Louis Armstrong, Miles Davis, Charlie
Parker, Thelonious Monk en zovele anderen meer en documenteerde dat met
vele, vele foto’s, centraal geprojecteerd op doek. Het verhaal, de
ontstaansgeschiedenis van jazz, daar leerden we, buiten wat details,
niet écht méér van bij, da’s de meesten onder ons al een bekend verhaal.
’T Waren echter vooral die details, de kleine weetjes, die het ‘m voor
mij deden en het is duidelijk het passioneel opgraven daarvan door
Joris, een ware jazzfanaat, die maakten dat het een levendig verhaal
werd en geen droge materie. Een leerrijke avond werd het en Joris drong
aan op het aanstippen, het aankruisen van data, namen en gebeurtenissen
zodat je later zelf verder onderzoekswerk zou kunnen verrichten indien
je dat wenste. Daarom ook had-ie héél wat boeken bij die als het ware
aan mijn voeten uitgestald lagen en die hij oprecht kon aanbevelen om
daarin te gaan bladeren en lezen. Aanbevolen lezing dus als-ie bij jou
nog es in de buurt komt al kan ik van mijn kant hém aanbevelen om bvb.
een wireless head microphone te gebruiken tijdens het betoog. Dat zou
hem de vrijheid verschaffen om van hier naar daar te lopen zonder dat-ie
wat hoeft vast te houden, de muziek zou daarbij automatisch dimmen
wanneer die zou beginnen te spreken en het publiek zou d’er absoluut
meer aan hebben qua verstaanbaarheid. Toch absoluut een dik applaus
waard, deze primo Joris Preckler die duidelijk wel weet waarover die
spreekt ! En bij deze gaat met RAND ! het vuur aan de lont van BRAND!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Winus
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
| |
|
|
| |
|
|
| |
Zelf ben ik een
tikkeltje (een tikkeltje maar..) te jong om alle voorgaande locaties van
Juul’s Hnita te hebben meegemaakt …of zat ik in Heist ‘in ’t Pleintje’
bij Polle Pap, Paul Michiels, ..voormalig melkboer, nu één van onze
nationale topsingers ? of zat ik in ‘De Groene Panter’, hardrock dancing
alwaar je bestelde met de bak en er een aftrekker bij kreeg? Alleszins
kreeg ik pas later de Hnita, daar waar die nu wat vervallen staat, in
het vizier. Juul kende ik, al was het toen hélemaal niet persoonlijk
wegens ikke snotneus, vanuit de school, de bekende Keerbergse KAK alwaar
Juul ons tijdens de middag en intussen al zovele jaren terug ! van
muzikale opvoeding voorzag met jazzconcerten waar die ongetwijfeld héél
wat groten ook mee naartoe bracht…ik kende d’er niks van toen en het
jazzvuur begon mij ook jaren later pas écht aan te steken. In de huidige
Hnita hoeve dus leerde ik Juul vele jaren later opnieuw en beter kennen.
Ik denk dan ook graag aan hem terug , net als de zovele bekenden die je
daar zag en die steeds graag weer kwamen afzakken want ’t was (en is nog
steeds!) toch een wonderlijke omgeving ook voor een jazzclub ? Juul’s
Ears’, de documentaire, ineengestoken door Philippe Cortens, Bob Maes en
Carlo Dieltjens, vertelt op een warme geestige manier over de passie van
een man die er z’n geliefde koersvelo voor afstond, een leven voor jazz,
de muziek maar zeker en eerst en vooral ook voor de mensen achter de
muziek. Jos Moons (trompettist, orkestleider) lijkt in de documentaire
zowat de centrale verteller maar d’er zijn d’er meer hoor die hun
verhaal komen doen, dikwijls incluis vele plezantigheidjes. Het moet
voor zoon Peter (die nu de Hnita runt) een hele eer zijn om dat allemaal
aan te zien. Ook hij komt natuurlijk zelf meermaals in de documentaire aan
bod, bezoekt ook de vorige locaties en bijna locatie (een vliegtuig !)
om daar herinneringen bij op te halen.
Schitterend ook om zien hoe warmmenselijk de geïnterviewde muzikanten
over hun vroegere relatie met Juul praten (John Scofield, Marc Ribot,
Archie Shepp, Sonny Rollins, Toots en vele anderen…heerlijk om
vertrouwde beelden te zien uit de keuken alwaar boerenkost werd bereid
voor internationaal talent….alleen in Vlaanderen kan dit ! Een
waarachtig mooi document is deze documentaire die aan het eind afgesloten wordt door
de song ‘Juul’s Ears’ (naar Etienne Verschueren) in de Hnita hoeve
gespeeld door
een bont gezelschap (ik meen Cel Van Overberghe, Charles Loos, Dré
Pallemaerts, Daan….)
Gezien, maar ik bekijk ‘m graag nog es terug ook !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Winus
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
