Mark Alban Lotz, Flutes

Deze zeventien korte en iets langere fluitsolo's vormen een perfect muzikaal geheel en nemen u mee op een exploratiereis door,rond en zelfs tot in de donkere buizen van dit instrument ! Fluitvirtuoos Mark Alban Lotz is zeker niet aan zijn proefstuk toe en heeft in deze cd niet alleen zijn hele hart gestoken maar ook zoals hijzelf in de hoestekst vermeld zijn invloeden van jazz,geimproviseerde muziek,hedendaagse klassieke avantgarde en world music. Die komen inderdaad allemaal
aan bod maar dan wel prachtig in elkaar verweven. En dat op verschillende fluiten : de gewone dwarsfluit maar ook de alto en basfluit, de (zelfgebouwde?) PVC contrabass fluit en zelfs een "prepared" fluit. Ook hoor je Mark's stem hier en daar langs en door de fluiten, een beetje zoals Rashaan Roland Kirk, die er als eerste mee begon en waaraan op deze cd terecht een nummer is aan opgedragen. Van héél diepe bastonen (uniek !) tot zeer hoge schriele tonen,heel het fluitgamma en nog veel meer komt u hier te horen en toch allemaal zeer melodisch vloeiend gebracht. Dit is geen rauwe jaren zeventig freejazz met politieke inslag, eerder een zeer persoonlijke zoektocht van het instrument met zowel veel emotie als grote virtuositeit bespeeld en ook humor komt af en toe om de hoek kijken zoals de abstracte hilarische klankdialoog tussen Adam en Eva op nummer negen ! Ook is deze cd zeker geen afstandelijke avantgarde en dat komt ten dele door de spontane manier waarop de muziek is opgenomen. Fluitist Mark Alban Lotz speelt zijn 17 stukken gewoon achter elkaar , zoals een soloconcert,enkel met wat reverb en delay erbij. En dat maakt deze plaat dan weer nogmaals aantrekkelijker : het klinkt echt alsof Mark fysiek in de kamer aanwezig is, je hoort hem ademen tussen de klanken en zijn instrumenten klinken super helder en dichtbij. Een soloplaat schrikt altijd wat af maar dat is hier absoluut niet het geval : deze vijftig minuten durende cd brengt een zeer boeiend opgebouwd muzikaal verhaal dat geen seconde verveelt.
Een absolute aanrader want écht vuurwerk in het schrale hedendaagse muzieklandschap.


 

DJK