Raphaël Imbert (ts, as, ss), Stéphan Caracci (vibraphone), Joe Martin (bass), Gerald Cleaver (drums)

Met een motor als Gerald Cleaver op het podium kon Raphaël Imbert met veel vuur zijn gang gaan die avond 'live au Tracteur'. De drummer en de troms ademden plechtstatigheid om met 'Shared Temples' in te zetten. De zangerige aanbidding van Imbert op sax werd scherp en hevig. Cleaver verzoende devotie met heftige emoties en een flinke dosis verbetenheid. Zonder verpozen stuwden Imbert en Cleaver 'Ecosystem of citybirds' uptempo vooruit, in een ode aan Charlie Parker en andere groten…
 
Als Imbert en Cleaver samen hard gaan is het genieten, in dit Ecosystem rond een mooi thema. De rietblazer en de man van het slagwerk inspireren elkaar. Imbert met felle sax wendbaar draaiend zo’n beetje als Jon Irabagon met Barry Altschul op 'Foxy' en Cleaver krachtig met stuwende ritmes zorgen ervoor dat het hard knettert terwijl het swingt. Het blijft swingen als de vibrafonist mag soleren, maar dan laait het vuur toch even minder hoog op. De clevere Cleaver ontwikkelt dan een boeiende lijn naast die van Caracci. En er is nog het mooie thema.
Joe Martin en zijn basspel vallen pas op vanaf nummer drie, op het innemende 'Po Boy' waarbij de vibes ons wel meenemen. Voor een traag nummer, voor een rustgevend nummer, vertederend, maar neem dit met een korrel zout. Je zou er vertakkingen op Dixilieland en aanverwanten in kunnen horen, geënt op op een wals culminerend in een krachtig slot.
 
Volgen nog 'Omax at Lomax' en 'Jamin’ with Jamin' - vijf nummers maken deze CD uit, waarvan vier langer dan tien minuten. 'Omax at Lomax' verwijst zoals de naam doet vermoeden naar de opnamen door Alan Lomax. Daarop speelt Imbert met geluiden voordat ze samen een melancholische toon aanslaan. Het verhaal gaat verschillende kanten uit. De muzikanten improviseren een huwelijk tussen avantgardistisch vrij spel en traditionele ritmes.
Op 'Jamin’ with Jamin' blaast Imbert de zaak weer harder aan en ontwikkelen de vier muzikanten opnieuw de opzwepende, meeslepende kracht zoals eerder in het optreden. Terwijl in 'Ecosystem' de bas niet opviel, komt die hier heel goed tot zijn recht. In 'Omax at Lomax' kreeg Martin de ruimte voor een fijne solo, op 'Jamin’ with Jamin' neemt Cleaver de gelegenheid te baat om ons met een meeslepend slot in te palmen…
 
Ja, die avond 'live au Tracteur' kon deze band heerlijk loos gaan met een geweldige Cleaver en geïnspireerde Imbert.





 

Danny De Bock