Matt Schofield (guitar & vocals)

Jonny Henderson (Hammond B3 organ, bass keys & Wurlitzer electric piano

Kevin Hayes (drums & percussion)

special guest : Jon Cleary (piano, Wurlitzer & clavinet

Zo'n titel, da's natuurlijk op me lijf geschreven en als je daar dan nog es bovenop Matt Schofield noemt, kan dit haast niet meer stuk, lees er de vorige review maar op na !
Na het omturnen van het oorspronkelijke Matt Schofield Trio naar een kwartet met basbegeleiding (met Jeff 'the funk' Walker), de wissel van Evan Jenkins met Alain Baudry aan de drums, staan we heden terug in de oorspronkelijke triobezetting, al is het nu voormalig Robert cray Band drummer Kevin Hayes die heden de potten roert. Dat Jonny Henderson daarbij nog steeds de keys betokkelt is natuurlijk een must die geen tegenspraak duldt ! Jonny Henderson is absoluut mede smaakbepalend in dit trio, het noodzakelijk ingrediënt zonder wie het Matt Schofield Trio nooit hetzelfde kon wezen ! Dat blijkt al meteen in het titelnummer dat de CD inzet, de meest jazzy deun ook op deze uitstekende productie van John Porter, opgenomen , gemixed en gemastered in New Orleans, zij het niet steeds in dezelfde studio... Verder gaat Matt natuurlijk voor de blues , in een verscheidenheid van vormen zoals de elementaire blues 'See me through', waar we een eerste keer guest Jon Cleary aan de piano krijgen, al blijft dat bij tekeningetjes maken tegen het Hammondgordijn van Jonny.Vergeten we daarbij de essentie niet: het amazing, nooit vervelende gitaarspel van virtuoos Matt Schofield, waarschijnlijk de beste gitarist die het UK ooit kende ! Gaan we funky, dan kan dan ook, zoals in duidelijke Steve Winwood cover 'At Times we do Forget', met ergens op deze track ook producer John Porter aan de additional percussion en acoustic guitar, goed luisteren en dan haal je dat er wel uit. Sterk nummer !

'Shipwrecked' is dan weer hipshakin', hier ook weer strak in het ritme gehouden door 'the friendliest man in showbusiness ', drummer Kevin Hayes. Pfoeh !.. misschien even wat kalmer aan , nu dan ? U vraagt, wij draaien...Je wordt op je wenken bediend met 'Dreaming of you', een licht wiegend bootje op een schommelende zee en deze heeft duidelijk een Hendrix inslag.Zoals de meeste nummers is deze weer geschreven door Matt en van tekst voorzien door..who else ? Dorothy Whittick... 'Wrapped up in Love' sluit gepast en licht funky daarbij aan en is er dan eentje van Albert King. Kort en beheerst krachtig en één van de kortere nummers van deze schijf met z'n 3'44''. Anders gaat het met het dubbel zo lange 'Where do I have to stand', een grootse blues met natuurlijk weer zo'n sterke gitaarsolo die tegen wolkjes van keys afsteekt. My God, how I do love this kind of music !
Onder'cooled' maar gelijk supersexy volgt dan 'One look (and I'm hooked)' met het overdubt Matt Schofields koortje en de Wurlitzer van Jon Cleary. Plak daar een geïnspireerde gitaarsolo achteraan en dan heb je weer een primo track 8 ! Jonny gaat daarna maar weer es groots op de keys in Don't know what I'd do', terwijl Jon Cleary de hoge boogiepianonoten opvoert in een jive die je meteen weer de dansvloer opvoert (als je d'er al van bent weg geweest !)
'Share our smile again' mag dan met een vriendelijke popdeun deze uitstekende schijf afsluiten en hoeft het nog gezegd ? Zwaar aanbevolen R & B CD voor al diegenen die de blues niet enkel zien als that blue monday morning feelin'. Met plezier schrijf ik het hier dan ook neer : Ook het nieuwe Matt Schofield trio gaat voor goodtimes Blues. Waarvan akte !

Winus