Steve Swell – trombone
Joachim Badenhorst – bass
Ziv Ravitz – drums

Het begint al bij de hoes. Niets is gewoon. De raadselachtige foto's intrigeren : nergens staan de muzikanten er duidelijk op ,je moet goed kijken. Als je de hoes omdraait is er een muur waar iemand tegen leunt, waarvan je slechts een arm ziet, haarscherp .Nu ga ik ze zien denk je, door de hoeskaft om te draaien ,maar noppes ,de haarscherpe foto is afgesneden ! De binnenhoes geeft een beeld van een trapgang met heel beneden kleine portretfoto's doch ook versneden in collage...Een geweldige hoes, want past helemaal bij de muziek die ze verpakt. Zoals je goed moet kijken naar de hoes, moet je ook zeer goed luisteren naar de muziek , anders hoor je niets. Geen muziek dus om de krant bij te lezen, daarvoor is ze te veeleisend, te waardevol ! De muziek kan omschreven worden als een mix van Amerikaanse freejazz en Europese improjazz met af en toe een subtiele verwijzing naar de LP Tangents in Jazz (1955), het meesterwerk van één van de pioniers van de avantgarde jazz : Jimmy Giuffre (US,comp.clt,ts,bars) , die als eerste twee blazers met enkel drumbegeleiding liet horen. De abstrakte muziek hier is voor het merendeel melodisch met een omni-present ritmische drumbegeleiding van de Israëlische drummer-percussionist Ziv Ravitz , die zich uitstrekt over de twee luidsprekers. De titel "Donkere golven" verwijst o.a. naar de klankgolven van de Amerikaanse trombonist Steve Swell en de Antwerps-Zuidafrikaanse saxofonist/clarinetist Joachim Badenhorst, die van bezwerende unisoli overgaan naar kleurrijke abstrakties vol met microtoontjes en nootjes in creatieve dialoog met de meer rechtlijnige drumlijnen op de achtergrond. Hier wordt spelenderwijs geïmproviseerd en geschilderd met uitgebreid kleurenpalet. Nummer per nummer bespreken kan natuurlijk maar hier zie ik vooral een geheel, een krachtig abstract schilderij waar je van verder compositorische lijnen ontwaart en door alsmaar dichterbij te komen te kunnen genieten van de gedurfde penseeltrekken die donkere sferen doen omslaan in fluorescerende kleurenpracht en omgekeerd. Zoals de blaasinstrumenten helemaal elastisch worden uitgevlooid op klankkleur ,zo ook soms de drumpartij. Drummer Ziv Ravitz speelt met wollen mallets en brushes, heel af en toe sticks en soms lijkt het hele drumstel overdekt met een deken wat een broeierige doffe klank doet ontstaan die de blazers dan weer extra uitsnijdt. De ontbrekende baslijn wordt door de drie muzikanten om beurt ingevuld door de bassdrum, trombone en basclarinet .Het hechte samenspel verraadt duidelijk camaraderie , hier wordt intens gespeeld door verwante zielen met geweldig resultaat.
Hoe beter je luistert, hoe meer je intreedt in deze wonderbaarlijke wereld die telkens bij iedere beluistering weer anders klinkt en andere aspecten toont van zijn rijkdom .Een kostbare cd om te koesteren zoals een dure wijn. Een absolute aanrader dus !