David Ryan Harris Featured Artist, Vocals
Paul Jordanous Trumpet
Tom Latham Bass
Robbie McIntosh Composer, Featured Artist, Guitar, Guitar (Resonator), Slide Guitar
Scott McKeon Artwork, Composer, Guitar, Mixing, Organ, Percussion, Photography, Primary Artist, Producer, Vocals
Bill Mudge Fender Rhodes, Hammond B3, Piano, Wurlitzer
Steve Smith Fender Rhodes
Tom White Trombone
Phil Wilson Drums
Paul Young Saxophone

‘Trouble’ van Scott Mc Keon staat hier thuis regelmatig op de stereo, kent bijval bij toevallige bezoekers en dat verbaast me niks want het is een verdomd goeie plaat en wel hierom :
‘The girl’ opent spacy en heeft een stevige meeslepende melodie en dat trekt meteen je aandacht. Je hoort daarna ‘I can tell’ en da’s idem wat betreft dat meeslepend zijn, de drums zijn wel erg aanwezig, de gitaarsound is overstuurd, maar het klinkt wel lekker funky en ook de baspartij heeft spielerei in het lijf. Je voelt het daarmee al in je tenen dat dit bij nadere beluistering wel een erg goeie CD zal blijken, niet overdone met gitaren die gelijk toch zeer aanwezig zijn.
In dezelfde trend gaat titelsong ‘Trouble’trouwens ook verder, melodisch, muzikaal mooi ingevuld en met diverse overdubde zangpartijen, prettig anders dan anders…’ Scarecrow’ is dan een eerste rustpunt, maar wel steeds met die drive van drummer Phil Wilson er tegenaan. Verder te vermelden is  de mooie Hammond B3 van  Bill Mudge en de slide en resonator gitaar van gast Robbie McIntosh, die trouwens dit nummer ook schreef. Eén van de slechts 2 niet eigen nummers is het op deze schijf en da’s zeker het vermelden waard, gezien het niveau van die eigen songs ook ! Niet vergeten dat deze gitarist ‘Young Guitarist of the year’ op z’n veertiende ! nu toch ook nog maar 23 is... Die tweede cover  krijgen we er trouwens meteen achteraan, met de guest vocals van David Ryan Harris (uit de band van multi-artiest John Mayer). ‘Talk to me’ is een heerlijk voortkabbelende soulsong, doorweven met  mooie gitaarlicks en zeer zeker zou successchrijver Babyface’ Kenneth Brian Edmonds, van wiens hand dit aardig werkje, deze versie wel erg goed vinden ! Terug dan naar wat poppy rockpower met het eigen ‘Broken Man’, voortgestuwd door een pompende ritmesectie en aandringende keys. Voel de power en probeer hier maar es op te blijven stilstaan !
In een wegebbende golfjes lijn  gaan we gelijk daarna weer down  in de slowblues ‘All that we were’, en dat voelt erg Clapton like aan, mooi, en trek gelijk je babe wat closer tegen je aan, ’t is de moment ! Want met ‘Capture me’ gaan we meteen weer een stuk steviger rocken, weliswaar in een strak afgemeten ritme en hier gaan de gitaarpartijen ook meteen wat ruiger ook. Best leuk maar zelf hou ik meer van het subtielere ‘So much more’, wat verstillend werkt. Mooie zangpartij, erg sfeervol en voor mij één van de toppers uit de CD. Dat daar het licht funky ‘Giving me the blues’achteraan schuifelt, da’s dan ook weer mooi gedaan van de productie  en de blazerssectie zit perfect hier  in het geheel waar verder de Hammond het mooie weer maakt. Ook Scott danst daar weer mooi doorheen met die teasin’ gitaarlicks van ‘m. Heb ik intussen trouwens al iets slechts geschreven over deze schijf ? Nee dus en nog twee nummers te gaan maar hey, voor mij hoeft het niet want deze schijf klinkt totnogtoe  erg lekker en ja hoor, ook geen écht kwaad woord over ‘What I’ve become’, al gaat het hier wel erg ruig in vergelijking met de voorgaande tracks en bezondigt Scott zich misschien wat ‘Zappaiaans’ naar het einde toe… En dat einde, da’s dan het enige wat me dan  écht niet bevalt. ‘Home’ deint eerst rustig instrumentaal uit, en dan denk je dat je het gehad hebt, maar nee hoor, net als Zappa, my big hero, kan Scott blijkbaar soms ‘over en out freaken’ en dus gaat het  ineens erg heavy naar het gaatje toe, nee, had voor mij niet gehoefd…
Dat neemt niet weg dat deze ‘Trouble’, de tweede al  van Scott Mc Keon, een erg goeie CD is van weer maar eens een fijne jonge gitarist, die sterke songs met een eigen feel kan afleveren ook . Dat de vele overdubs  op de schijf een probleem gaan uitmaken on stage, dat zullen we wel spoedig ondervinden. Scott promootte onlangs z’n  laatste baby via een concertreeks in de Lage Landen hier.
We konden er echter helaas niet bij wezen maar die jongen zien we hier vast en zeker nog wel terug het volgende festivalseizoen en dat maakt me nu al razend benieuwd !
Aanbevolen (h)oorstuff intussen, deze plaat !





 

Winus