JAZZ - WORLD MUSIC - BLUES - ROOTS



 








 

 

Talisman Music asbl





 

     
 
4 in 1 : '4 in 1'


     



Jean-Paul Estiévenart (trompet), Lorenzo Di Maio (gitaar), Sam Gerstmans (bass), Toon Van Dionant (drums)





 

We waren eind maart in de Hnita Jazzhoeve en maakten daar een erg gesmaakt concert mee van '4 in 1',de groep rond Jean-Paul Estiévenart, een groep die toen wel vaste bassist Sam Gerstmans moest ontberen maar Piet Verbist (van o.a. het Jef Neve Trio) viel bij die gelegenheid wel voortreffelijk in. Heel wat nieuwe composities kregen we voorgeschoteld en natuurlijk kenden we Jean-Paul al van concertjes in de jazzzolder of als hoofdact op JazzatHome of als sideman in deze en gene formatie ,maar zoals dat gaat : wanneer je foto's schiet gaat de muziek grotendeels aan je voorbij, waar de ogen zijn, hebben de oren effe geen plaats... Gelukkig zijn daar nog de CD's, of in het geval van '4 in 1' dan toch alvast al een eersteling en die noemt '4 In 1', net zoals de groep, da's makkelijk... Is het zo'n hechte schijf als de zeer op mekaar ingespeelde formatie die we toen in de Heistse jazzhoeve troffen?...CD in de schuif en 'play !' 'Time's mirror' tikt meteen als een klokje binnen, is breekbaar en gevoelig bij het trompetspel van JP (hier op deze CD nog geen floeren bugel te horen...) maar de resonerende solo van Lorenzo maakt er voorwaar net zo goeds wat vloeibaars van en dan wordt het een surrealistisch uurwerk , net zoals dat van Dali...een mooie kunstzinnige start ! Dynamischer wordt het met 'Fred', die met een oplopende tempowissel naar een tussensprintje leidt. Toon Van Dionant, aan drums, valt hierbij op want die is zeer aanwezig op cimbalen en toms, zonder daarbij opdringerig te zijn. Hij volgt gewoon de te gane weg, maar doet dat wel uitstekend ! Je begint er trouwens ook bij de andere nummers op te letten... Let maar op de intro van bvb. 'The Night before Sadness', wat nu volgt. Het is een beetje een droef nummer maar het ritme blijft vrij hoog en we maken hier zowel kennis met de highblowerscapaciteiten van Estiévenart als met de inventieve, verhalende gitaarsoli van Lorenzo Di Maio. In een hoog tempo gaan we daarna verder met 'Strange Food (niet 'Fruit' dus), alweer een eigen compositie van Jean-Paul. De solo van Lorenzo volgt die van Jean-Paul en beide heren tonen hierbij duidelijk hun technische kunnen , zonder er meteen ook een 'exposé van te maken, een 'ronde' song is het, klassiek opgebouwd met een duidelijk begin en einde. De volgende mag Lorenzo dan strelend aanzetten. 'The Old Lorry' is er dan ook ééntje van zijn hand en da's een erg mooie ballade waar eenieder zijn zegje mag hebben. Sam Gerstmans doet dat mannelijk zangerig na de gevoelige tonen van Jean-Paul en ook Lorenzo raakt die gevoelige snaar. Onnodig te zeggen dat Toon dat weer fijntjes inborstelt. 'Vague' trekt zich dan steunend en krakend in gang. De contrabas wordt aangestreken en Estiévenart heeft een beetje een 'zieke' trompet. Het is uiteindelijk Sam Gerstmans aan de bas die kordaat de aanzet geeft tot 'Vague Part 2'. Het is wat een relaxte rit 'along the seaside' zou kunnen zijn . Na een voorzet van JP volgt hier een erg mooie solo van Lorenzo en eindigen doet de rit met een 'coup de frein' van de bassist. In 'Benlliure' gaan gitaar en trompet dan gelijk op, in wat uitmondt in een nogal drukke discussie waar enkel de bassist zich onthoudt om even later zijn 'versie van de feiten' te argumenteren. De drummer beaamt en wat later zijn JP en Lorenzo dan weer in harmonie samen... Klaar als het zuiverste water vloeit Lorenzo ' L'Echo Du Sounds' binnen, da's weer wat weemoediger en in Toon's spel herken je de lessen van de meester aan het subtiele drumwerk, onze 'international' Dré Pallemaerts. Vechtlustiger volgt daarna het intussen al bekend in het oor liggende 'Swordsman'. Het thema klinkt als een soundtrack bij de film. En ook hier weer een erg aanwezige Toon Van Dionant op dribbelende drums en cimbalen. Soli van Estiévenart en z'n beresterke sparringpartner Lorenzo Di Maio. Sam Gerstmans houdt hierbij de rekkers erg gespannen en drijft deze song moeiteloos door deze stroomversnelling. Applaus voor eenieder !
'Inès' komt als afsluiter hier terecht fier achteraan, een 'borst vooruit 'stuk, met de kepie eerbiedig af, een terecht slotstuk.
Hoeft het hierna nog gezegd dat ik zwaar onder de indruk ben van deze eersteling van deze gasten. De protagonisten vielen al eens eerder in de prijzen maar dat zullen verdorie en voorwaar zeer zeker de laatste niet geweest zijn ! ...- eerbiedige stilte en pet af ! ...





 


 



Winus





 



 
       

 


2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013

2014 2015 2016 2017 2018

 

 

 ©  JAZZEPOES 2020

 

 

HOME