Het verhaal is bekend en staat zo ook op de bijsluiter van een CD die
meer leuke muziek bevat dan dat de sombere hoes doet vermoeden : om het
radio KLARA live programma ‘de kunstkaravaan’ muzikaal in te vullen werd
Kristof Roseeuw (bass en vocals) van o.a. FES aangesproken. Die stelde
een kwartet samen met musici waarmee hij reeds eerder het podium deelde
: Tom Wouters (klarinetten, percussie en vocals) kende hij al van het
maffe maar eveneens geniale Flat Earth Society. In Philippe Thuriot,
intussen goed hersteld van de in 2004 opgelopen hersenbloeding, vond hij
een gezel op de chromatische accordeon en vocalen, en buitenbeentje Lode
Vercampt, klassieke cellist en bekend van o.a. Il Novecento en I
Fiamminghi was eveneens bereid tot dit crossover project waar inderdaad
jazz niet direct op het voorplan staat. Dit ‘acoustisch kamerorkest’
wordt echter in brede kring fel gesmaakt en de podia zijn erg
verscheiden, van Paleis voor Schone Kunsten tot Gentse Feesten onlangs !
Elf eigen werkstukken en drie gearrangeerde muziekjes (van avant
gardist–pianist Eric Satie, componist/pianist Fabian Fiorini en wereld
bassist Michael Formanek.) Ruimte voor improvisatie en humor blijkbaar
ook, te merken aan de songtitels. Laat ons eens luisteren om te zien wat
dat geeft ‘on the groove’…Beginner ’hey honey it’s a twistin’ paper
star’ is als een soundtrack voor een Tom en Jerry tekenfilmpje, plotse
tempowissels en spanningsmomenten inbegrepen maar kat vangt muis dus
niet, net zoals op de TV…’Salade nr. 3’ dient zichzelf speels aan op
track nummer 2 en kan je al meer onder de noemer ‘luistermuziek’
plaatsen, licht en vrolijk. Een zelfde teneur heb je in ‘une vache
caractérielle’. Het is verhaaltjes vertellen uit het luisterboek van
Kristof Roseeuw maar jazz is op dit moment nog steeds ver weg. Je mag
deze CD dan ook niet beluisteren als ware het een jazz CD, al krijgen we
wat later toch nog wel stukken die daar kort bij komen. Ook dit
koetjesverhaal eindigt niet echt, stopt eerder abrupt maar zó zijn deze
deuntjes wel. Wens je het eerder klassieker opgebouwd, dan heb je bvb.
‘Carnivale’ van de hand van Fiorini en gearrangeerd door Kristof
Roseeuw. Een salonwalsje, zo je wil, al sluipen hier ook ongewoontjes
tussendoor en meezingen kan even later ook al, mooi ! Dan volgt ‘petite
suite Satie’ van de gelijknamige componist, in een arrangement van Tom
Wouters, en meteen zitten we weer in die tekenfilmsfeer, figuren denk je
daar zelf maar bij. Mooi instrumentaal uitgetekend, dat wel. Net zoals
‘P#5’ dat zichzelf muzikaal wakker gaapt om dan meteen in diverse
ochtendpannen te gaan staan roeren. De gezamenlijke vocals in een ‘lalaa
lalaa’geven er onder tromgeroffel zowaar een dramatische wending aan !
‘Jiggle the handle’ van Michael Formanek is dan weer wat ernstiger,
weegt wat zwaarder en hier leunt bijwijlen Mr.Jazz naar binnen al is het
voor even maar…
In ’The Clown Infection’ van Tom Wouters speelt tegen de baslijn een
hele mooie accordeon van Philippe Thuriot en wij voelen voorwaar de hete
adem van Rony Verbiest in de nek ! ‘De Aerobaat’ heeft dan bijwijlen wat
Oosters maar is toch vooral ‘een bas en strijkstuk’, al mag de
basklarinet daar dan nog kwaad doorheen soleren. En zoniet met nog méér
temperament, hangt de ‘sexy melodian’ daar achteraan. En dan plotseling
komt ‘L air de rien’ daar wat jazzy achteraan huppelen, zijn de
‘jazzers’ nu kontent?, want ik meende da’k ze al hoorde klagen ! En dat
was dan weer maar voor heel even want daarna mag Lode Vercampt ook nog
met wat klassieks-experimenteels komen aandraven, de boottrekkers van de
Wolga klinken door vanuit de kantine, ‘Ca va Mr.Lupain ?’…En
‘Cinderella’s Circus Doll’ jazzt daar mooi achteraan. Leading man is
hier weer de man die dit ganse project opzette: Kristof Roseeuw aan de
walkin’ bass. En van diezelfde man is even later ook ‘Tatta la chatte’
dat mooi mag afsluiten met een makkeijk verteerbare melodie, al mocht
het einde niet zo snel uitgefade geweest zijn, schoonheidsfoutje…
Eindbeoordeling : boeiende stukjes luistermuziek waar je wat aandachtig
moet voor wezen, amusant en speels maar wellicht véél te weinig jazz
voor wie daar zat op te wachten. Voor al die anderen, slechts 1 adres:
de betere platenhandel ! '
|
