Eerlijk gezegd zaten we niet direct meer te wachten op een opvolger van ‘Sam’ Suffy’, intussen weeral uit 2005 want die had buiten ‘la blouse’, la bougie’ en slechts het laatste part van de ‘Tohu-Bohu Parts' niet veel voor ons in petto. We hadden natuurlijk ook nog ‘The Placebo years’ uit 2006 maar liefhebbers zoals wij hadden nog wel de originele platen of de CD ‘Placebo Sessions 1971-1974’, die ook uitkwam bij Counterpoint. Maar uit de clubbing/lounge jazz serie die op Blue Note startte met het opgemerkte ‘Top Secret’ in 2001 (en waarvan we vooral de hit ‘Into the dark’ en het mooie ‘Tenor’ onthouden) is de nieuwe ‘I am you ‘ zeker de beste uitgave tot nogtoe van deze Brusselse toetsenist. ‘Entertainment’, de vorige bij Blue Note bevatte nog wel wat goeie nummers (‘Who stole the groove’,’Preface’ en ‘Easy’ met ouwe maat Philip Cathérine en vooral het ‘There comes a time’ met Bert Joris die steeds weer voor de sfeerbepalende noot zorgt op de Moulin CD’s. Natuurlijk was daar ook Christa Jérôme aan de erg sensuele vocals en Marc Moulin zelve ,erg groovy aan het orgel ! Maar de oogst was toch wat schraal om die hele CD te blijven boeien, vonden wij, en dus verslapte gaandeweg de aandacht. De (weliswaar succesvolle) Telex uitstappen waren ook niet echt aan ons besteed, maar nu is er dus die ‘I am You’ waarmee 2007 feestelijk startte en die uitermate gunstig onthaald werd door pers en publiek. Twee CD’s in de ‘Special 2 disc edition’ waarop drie bonus tracks op de extra CD staan en ook nog eens een video documentaire in het Apple Quicktime formaat. Verder niets nieuws onder de zon, een kleine bezetting met de reeds vertrouwde namen van Bert Joris, Philip Cathérine en Christa Jérôme, aangevuld op deze productie met de saxen van Fabrice Alleman en Tanga Rema op de mondmuziekjes, als je die al in de electronica kan terugvinden …Deze combinatie geeft de alom bekende ‘Moulin lounge’ feel. De songs zijn dit keer echter meer ‘echte’, uitgewerkte songs en brengen de omfloerste stem van Christa nu meer op de voorgrond zoals in opener ‘Welcome in the club’ of ook nog in titelsong ‘I am you’. Marc is steeds zeer aanwezig aan keyboards en dat met een warme sound. Het geheel klinkt nochtans doorgaans wat melancholisch zoals in ‘Every day is D-day’.  Piano en orgel in een vermoeide nachtelijke grootstadse bar, rook te snijen, het lijkt wel een soundtrack voor films met deukhoedtypes…
Maar ook dancefloor schuifelen kan op ‘Music is my husband’… ‘Rhythm is my lover’, klinkt het op een omweerstaanbaar… rhythm, inderdaad en Philip Cathérine gooit zich gitaargewijs ook in het feestje dat van mij verder mocht gaan dan de 5’07’’! Philip blijft dan nog even voor een volgende, very ‘Gainsbourg’ tune, mét, voor het eerst, die doorrookte vocals van Marc Moulin. ’Me and my ego’ draagt zich dan verder op rollend organ en keyboard vibes en een bass die je niet stil houdt. Een beetje dramatisch opgejaagd bevindt je je daarna in ‘The upper room’. Fabrice Alleman is hier the speaking voice met die mooie altsax van ‘m maar ook erg mooi is daarna de ‘Lord, you made me so weak’ moaning van Christa, waarbij de ‘donkerte’ onderstreept wordt door Marc’s orgeltonen. Ook ‘FTB’ baadt in diezelfde sfeer alvorens de CD afgesloten wordt met piano en electro tunes in een beat waarbij de stem van Marc dan weer eens in je linker en dan weer in je rechteroor zit. Bert Joris soleert daar ongestoord en groots tussendoor. ‘Le bruit de l’ombre’ heet het en dat had evengoed de albumtitel kunnen wezen ! En dan zijn we door de CD heen maar we hebben de ‘extended version’ dus gaat dit feestje op CD 2 nog even door en op eersteling ‘Paris’ klinkt dat al meer als een klein ensemble met die ijle solo van Bert Joris tussen de blazersrefreinen en ‘Lonnie’ daarna is dan weer Marc’s eigen moment aan het orgel, slechts streepjes blazers hier en daar. Maar het mooiste komt er dan nog aan : ‘I can do that too’ met electrovogeltje, speels orgel en een Bert die wat bijkleurt met trompet.
Eindconclusie: heel erg soul in een ‘clubbing lounge electrojazz project’ dat intussen ook heel erg herkenbaar is als ‘Marc Moulin music’. Dit klinkt bovendien heel erg internationaal en vindt daarom in Blue Note dé geschikte partner om jazz in the house te brengen, wereldwijd !