We schreven eerder al : ‘Gekozen, niet zozeer voor de expliciete jazzy kwaliteiten van de schijf, maar meer als geheel, ’Urban Multi-muzikaal product’, eigentijds en jawel ook deels gekozen omdat hier toch een ruime schaar van ondermeer jazzmusici mee aantreden, gekozen dus als 'JEZZKEES' vd maand voor deze maand Mei. Dynamische multiculturele stukken big city muziek, met veel energie gebracht door een 13-koppige bigband en bijgestaan door tal van gastmusici...We dachten al de vettige mondharmonica te horen van Steven De Bruyn en de vrolijke bende van het 'Orkestra Braka Kadrievi', die een tijdlang tot in de vroege uren in de Hnita jazzhoeve rondhing, is ook van de partij ! Vermoeiend wegens overvolle batterij, geen kleffe pompoensoep maar een full size vegetables wereldsoep met ballen !’ Geen gewoon stukje muziek dus maar een Zappaiaans geheel met invloeden uit heel wat richtingen. We zijn al aardig wat gewend met Flat Earth Society en intussen ging Moker ook al een eind die weg uit maar dit gaat veel verder ! Na een hilarische fanfare met pijporgel, een van de pot gerukte ‘Dominique’ van Soeur Sourire, gaan we er echt hard tegenaan met ‘Hand of God’, zoals eerder vermeld, met een harmonicapartij zoals alleen een Steven De Bruyn die kan geven. Harder en sneller kan ook want ‘Damaged ID’ gaat vervolgens aan hoog tempo door hoofdstedelijke straten, scherp in de bochten, tot het onvermijdelijke accident toe ! Met ‘Isocube’ starten we dan maar in de stationshal, voices, wat latino ritme en voorwaar een wat jazzy solo tegen een brassband achtergrond… Arabesk begin daarna met algauw een tempo/genrewissel en ‘Illuminas’ blijkt een heel geslaagde mix waarin vocals, violen en diversen zich graag laten mixen. ‘What do you call people who take children’ stelt een stem aan de telefoon. ‘Parents’ ! is het Groucho Marx achtige antwoord aan het andere eind van de lijn. Fun is in the groove, brassband, hardrock, dit is ‘Have you ever been…’… …even krabben en overdenken maar dan is het al gauw gedaan. Het tempo ligt erg hoog en soms heb je de indruk dat de loopband wat te snel staat… help !...ik kan niet volgen…het dametje in ‘Come and get me’ is blijkbaar ook de weg kwijt…Surrealistisch sfeertje, achtervolgingswaanzin en dan valt de nacht. Percussie, trompet, dreiging en ontknoping in ‘When the night falls’. Je hebt,  bij het beluisteren van deze schijf, heel gauw en dikwijls het gevoel dat je in een film zit en erger nog: midden in de actie zelf ! Dreigend hitsig is de ‘Fuck me’ ‘Sexploitation ska’. Even wat minder met de Aka tango’ ? Neen dus. Hier geen sensuele lijven in een Argentijnse tango maar bronstige saxuithalen en een ritme dat naar climax drijft ! ‘Sidewinder Blues’ komt geen moment te vroeg daarna. Even dan toch een pauze met mooie sax en drijvend orgel. Het begin van ‘Seven steps away’ kondigt dreigend onweer aan maar het blijft voorlopig bij een mals buitje tot de regenvlagen volgen. Jawel, Orkestra Braka Kadrievi is in the house ! Uiteindelijk komen we dan toch tot een cartooneske climax, niet voor lang want slechts een ‘Puppet Orgasm’. Hadden we de sportstadia al gedaan ? Nee ? Olé dus en met ‘Chegu’ vallen we binnen. Plezante boel, aanstekelijk en dus hop met die beentjes. Accordeon en orgel steken het vuur aan de lont van ‘Hayati’ en de mannen van het Orkestra Kadrievi hitsen verder op…’Song of celebration’ gaat in een afmattend tempo verder. Zin om wat kilookes te verliezen ?...dans deze CD uit ! Zulke verbroedering loopt natuurlijk op een dronkemanspartij uit en afsluiter ‘Lullaby for Mr. Cheese’ lijkt het einde van dit feest…
Conclusie: erg vermoeiend allemaal, maar boeiend, een feest der verbroederende volkeren in steden waar multilinguaal en multimuzikaal arm in arm gaan. Een aanrader dus ook voor de oogkleppende medemens !