JAZZ - WORLD MUSIC - BLUES - ROOTS



 









 

 

Universal EAN 0602517167476



 

     
 
Jef Neve Trio : 'Nobody is illegal'


     



Jef Neve - piano
Piet Verbist - contrabas
Teun Verbruggen - drums

guests

Nicolas Kummert - tenor saxophone
Hans Verhulst - horn
Simon Haspeslag - horn
Frederik Heirman - tenor trombone
Pieter Kindt - bass trombone
Berlinde Deman - tuba


 





Lang naar uitgekeken, naar deze ‘Nobody is illegal’ , de derde weeral van Jef en z’n inmiddels hechte trio en wie kent ze intussen niet, Piet Verbist aan de contrabas en Teun Verbruggen op drums ? Dat Jef ‘het’ heeft hadden we al door na het beluisteren van ‘Blue Saga’ uit 2003 en natuurlijk het magistrale ‘It’s gone’ van het jaar daarna. Deze plaat nu, met sterke titel (die Jef overigens als opschrift opmerkte in de buurt van Het Klein Kasteeltje te Brussel) en tevens statement, zet de opgang verder van een pianist die we ook internationaal hoog inschatten. Platenhuis Universal had het ook al door en strikte Jef inmiddels voor 3 CD’s. Benieuwd hoe zij dit verder gaan promoten. Alleszins gaat het Jef Neve Trio uitgebreid touren in Europa ,Mexico en…
The magic goes on en zet met ‘Airplane’ wervelend in met een sound and feel die direct Jef Neve typeren, een maalstroom grand piano, keurig onderstreept door een ritmesectie die zich naadloos in die virtuositeit verweeft. Het is speels kinderlijk dat daarna ‘Nothing but a Casablanca Turtle Slideshow Dinner’ ingezet wordt, waar het trio gaandeweg bijgestaan wordt door een vijfkoppige blazerssectie. Dat nummer wordt in tempo en dynamiek aardig opgebouwd en krijgt een waardige finale met die blazersuitbreiding erbij. Heel mooi drumwerk van Teun Verbruggen ook trouwens ! De CD had bijna deze songtitel (een hersenspinsel van een Jef mét kater) als albumtitel opgeplakt gekregen ware het niet dat het niet mooi op de hoes paste. Wat rest zie je als je de CD in je computer schuift, hier draagt het album dus wél deze titel. Ach, aardigheidje… Intussen vervolgt de CD met het ‘serieuzere’, meer ingetogen ‘Abschied’, zwaarder maar wel steeds met die sprankelende toetsenaanslag van Jef. Ook de blazers zorgen hier voor een gepaste dramatische in en aanvulling. Niet al deze blazende lieden zijn er steeds bij maar op een paar songs krijgt het trio wel bijstand van tenorist Nicolas Kummert, die we ook al kennen van o.a. het Alexi Tuomarila Quartet. Zo is hij er ook bij op ‘Astra’, dat zich wat distorted aandient en nogal ijl verderfliedert… Neen, dan liever titelsong ‘Nobody is illegal’ waar ook Piet Verbist zijn zegje mag doen en vingervlugge Jef in Teun Verbruggen een even percussieve kompaan vindt. ’Unprepared’ komt daarna op hetzelfde wolkje binnenvaren als het ‘Astra’ van een paar nummers terug. Eigenlijk is het eerder ‘voorbijvaren’ wegens minuutje later reeds gepasseerd. Maar met ‘Second Love’ worden we weer en méér verwend, een innemende, verstillende song waar we de eerder klassieke kant van Jef te horen krijgen en hier is het vijfkoppige blaasgezelschap weer aanwezig. Een stuk waar je met aandacht naar luistert en verdiend applaus geeft bovenop, mooi !Want met ‘Goldfish’ halen we ons wolkje weer naar buiten. Een kort stuk waar je de naar zuurstof happende goudvis haast ziet zitten/staan/hangen/’surplassen’ in z’n bokaal …Graag up tempo daarna met ‘Together at last’ , een conversatie waarbij de piano het hoge woord voert maar de ritmesectie op zijn beurt de kans krijgt om weerwerk te leveren. Zowel bas als drums halen hun argumenten boven. Piet doet dat wat humeurig maar Teun komt met subtiel overdacht geredeneer, maar haalt het wat uit als de piano tenslotte zegt: ‘discussie gesloten ?!’
In ‘Until Now’ lijkt alles echter bijgelegd en wordt er harmonieus en in vrede verder gemusiceerd, voor mij is dit één der toppers uit deze plaat. En dan is het gedaan, ‘Delayed’ is het slotstuk en voor een laatste keer wordt het wolkje weer uit de hemelstal gehaald, al is ’t een donker wolkje deze keer, een bui is niet meer veraf want electrische piano, cymbalen en een sombere bas sluiten zwaarmoedig af.
En nu dan, de eindconclusie?
Met deze CD koop je alleszins iets van het beste op de Belgische jazzmarkt al vrees ik persoonlijk wel dat de kleine interludiums (de ‘wolkjes’) wat afbreuk doen aan het geheel. De weegschaal blijft echter grotendeels en duidelijk overhellen naar de positieve kant, dus : ‘here are ze points of ze jury : 8/10 !, een kus van de juffrouw, en doe zo voort !’, want dit is een in het oog te houden trio dat ongetwijfeld ook internationaal nog hoog zal scoren !
 

 

 


 



Winus





 



 
       

 


2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013

2014 2015 2016 2017 2018

 

 

 ©  JAZZEPOES 2020

 

 

HOME