Heel explosieve bandmuziek, genre Wizards of Ooze en verder te omschrijven als, en ik citeer : "a spicy musical bouillabaisse going from beatnik big band swing over 'mad camel' blues to sweaty sticky fonk". 'You could also call it a peppery stew of blue music’. Inderdaad is het allemaal heel erg jazzy en funky met een Steven De Bruyn prominent aanwezig op de voorgrond naast een uitgebreide blazerssectie waarvoor Walter Baeken, ons o.a. ook al bekend uit Jan Muës’ Musetrap, de arrangementen schreef. Die blazers, verder bestaande uit Luc Lambrechts op altsax en de trompettisten Chris Vandeweyer en Jan Muës, bepalen voor een groot stuk het geluid van deze schijf waar verder de ritmesectie van veteranen en medeoprichters van deze bende, dat is een ongelooflijk goeie Tony Gyselinck op drums en, who else, Jan Ieven op bas, het goeie weer uitmaken. Starten doen we al direct met het very funky en met een lekkere bariton geblazen ‘Power to reality’. De ‘distorted’ vocals en het vette mondharmonicawerk van Steven zetten je al direct op het goede been. ‘Supergroover’ is dan weer het nummer dat mij nog het meest aan The Wizards of Ooze doet denken. Vooral de zangpartij van Steven doet het’m . Heel dansbaar nummer is het maar dat kan van de meesten hier gezegd worden. ‘Scatter blatter’, jazzy en met scat van Steven en verder wat psychedelisch op omnichord, laat je daarna absoluut niet koud en vervolgens duiken we de spaghettiwestern in met ‘Canzoncina per Jaco’ of is het hier de siësta onder een Mexicaanse middagzon ? Weer heel mooi mondharmonicawerk van wellicht één onzer meest begaafde harmonicisten. Ouwerwetsige swing op ‘Amazing Blue’ ? Héél even dan en tempo’s wisselen afop deze schijf… leuke sopranosaxsolo krijgen we en een achtergrondkoortje zit er ook al bij. ’Major Blue’ is dan weer uit een ander vaatje getapt. Een mondharmonica on vibes en een nummer dat zichzelf vervolgt en uitloopt op een mooie baslijn, percussie op echo, een reggea groove ? Psychedelisch werk daarna met ‘Been so wrong’ op tromgeroffel van Tony Gyselinck en omnichord ‘pling plong’. ‘You know what to blow when the saints come marchin’ in’...en we gaan stomend verder met ‘Boogiewaltz’. Mooi afgerond en een  ‘ho,dat is hier nog niet gedaan’… onder een zware baslijn vervolgen we very uptempo met ‘Don’t ever loose that rhythm’. De blazers blijven hier meer op de achtergrond al krijgen we wel een mooie trompetsolo van guesttrompettist Yves Fernando-Solino. Sterk nummer. ‘Virus B-23’, de volgende en titelnummer (en als je wil weten waar dat voor staat, lees dat dan maar na op de goeie site van deze jongens), is inderdaad wat koortsig en er zitten zelfs wat koortsaanvallen tussen… Amusementsmuziek volgt met ‘Ostrogorzisk’, in de pure ‘Rhythm Junks’ stijl en met een gedreven Tony Gyselinck, jongens, jongens, wat een drummer toch ! Music for dancers, so put on your dancingshoes ! En blijf maar gelijk op de dansvloer want ‘Saco Saco’ doet er nog een schepje bovenop, drumsolo incluis…ambiance, ambiance…
’Salut Monique' mag deze fijne CD in een Toots Thielemans way uitblazen…sober, met een mooie baslijn van een eveneens uitmuntende Jan Ieven en het showorkest sluit ingetogen af…het CD-hoesje geeft echter 2’22’’ aan voor dat laatste nummer maar zoals het tegenwoordig wel meer gaat, tikt de klok tot 5’22’’ door om dan vervolgens haast apocalyptisch af te sluiten… leuk maar dát hoefde niet echt.
Conclusie :  dit is een erg sterke CD die een aantal hoogstaande talenten samenbrengt in een bruisend project. Aanbevolen !