JAZZEPOES ARCHIEF MUSIC 2019JULI-AUGUSTUS

click for index





	De Finals, Cultuurplein Mechelen - vrijdag 23 aug 2019





	Het werd een mooie vrijdagavond de 23e Augustus en Maanrock zou vanavond van start gaan en dan liefst nog wel op 8 verschillende podia gedurende de weekend driedaagse. Op het Mechels podium aan de Kuub op het Cultuurplein, daar brandt voor ons de lamp vandaag want daar geven de 4 finalisten van het 7e Internationale Mechelse JazzContest vandaag het beste van zichzelve om de eerste prijs als groep weg te kapen en/of de eerste prijs als solist(e) en de verwachtingen zijn hoog gespannen , vooral onder de kandidaten dan want het publiek komt hier vooral genieten van een gratis en kwalitatief hoogstaand muziekgegeven op een zomerse, zalige avond. We zitten wat later op het schedule wegens wat technische problemen met een kabel meen ik te hebben begrepen waardoor we nu (deels?) analoog de lucht in gaan i.p.v. digitaal. ‘Go’ dan voor de eerste groep van jeugdige kampers want de leeftijdsgrens is begrensd op 25 jaar +, jonger dan 26 in ieder geval.

	Hlib Baisha Trio Gitaar/composities: Hlib Baisha (Ukraine) bas: Wolf van Gemert (NL) Drums: André van der Heide (D)



	Het is Hlib Baisha (Ukraine) met zijn trio die van wal steekt met eerst de Jobim cover ‘Chega de Suadade’, gepast met de zomerse temperatuur hier om dan te vervolgen met het second en third movement van de eigen compositie ‘Jazz Sonata #1’. Duidelijk geen ‘bleus’ in dit gezelschap en bassist Wolf van Gemert (NL) en drummer André van der Heide (D) zullen we nog terug zien met de band Zizon, later op de avond.



	Llum Trio Tenorsax: Matthieu Ablain (FR) Contrabas: Jim Monneau (FR) Drums: Pierre Floch (FR)



	Het Llum trio dan, allen uit Frankrijk mag meteen daarna aanschuiven, na de soundcheck dan, en ik meen dat we ons zowat in eenzelfde vaarwater begeven. De solist hier is Mattthieu Ablain op tenorsax en die heeft een mooi , zacht timbre maar de jury zal bassist Jim Monneau met zijn opvallende solo uiteindelijk verkiezen en hem straks tot winnende solist van deze editie uitroepen. De opgelegde standard hier werd Trinkle Tinkle’ , een typische Monk.



	Zizon Piano: Eunhyun Kim (Zuid-Korea) Elektrische gitaar: Hyunwoo Lee (Zuid-Korea) Contrabas: Wolf van Gemert Drums: André van der Heide



	Geen tijd te verliezen dan en Zizon , een quartet met voor een stuk de ritmesectie uit de eerste band, daarnet nog vernoemd en aangevuld, versterkt door pianiste Eunhyun Kim en gitarist Hyunwoo Lee, beiden uit Zuid Korea, gaan vlot en gesmaakt door een mooie set ook. En nu, als het even mag dan?...zij zijn m’n persoonlijke favorieten… ’Short Story’ werd hier de gespeelde standard en da’s er eentje van Kenny Dorham, meest bekend misschien van zijn ‘Blue Bossa’…. Mooi, mooi ! en de jury heeft het dit jaar erg moeilijk vertrouwt voorzitter van de jury Chris Joris me toe.



	Aegle Zang: Alexandra Gadzina (BE) Piano: Nina Kortekaas (BE) Arabische ney fluit: Tammam Al Ramadan (Syrië) Elektrische bas Diederik Billiet (BE) Drums: Robbe Broeckx (BE)



	Ook al omdat afsluiter van het contest , het quintet Aegle, ook een mooie performance brengt. Gaf ik het bij de halve finale al niet mee dat zij de publiekslieveling zouden kunnen wezen ? Méér dan leuk natuurlijk dat in deze band ook weer vrouwelijk gezelschap zit met Nina Kortekaas aan de keys en in de front een enthousiaste en feeëriek stralende Alexandra Gadzina die zingt. Ik ben trouwens zeker dat de mannen van het MÂÄK Quintet met belangstelling luisteren ook naar de Syrische fluitspeler Tammam Al Ramadan die de Arabische ney fluit met verve bespeelt. Dat leek me ook een optie als winnaar van het solistendeel van deze competitie. ‘Aegle brengt ‘Lonnie’s Lament van Coltrane als standard.



	Dan trekt de jury zich terug om te gaan beraadslagen terwijl het intussen volle plein kan genieten van het geweldige MÂÄK Quintet. MÂÄK kunnen we zelf ook enorm smaken en hebben we al meermaals in diverse samenstellingen en uitbreidingen gezien. Een ongewone wereldse jazz brassband , laten we het daar maar bij houden…





	Uurtje later zal het wezen als Elke Vandersypen, de presentatrice van deze avond, de microfoon onder de neus van de juryvoorzitter steekt want wie zijn de winnaars geworden vanavond ?





	...de kogel is door de kerk !...en de St. Romboutstoren staat er nog ook 😊, gefeliciteerd aan alle finalisten en natuurlijk in het bijzonder aan de winnaars. Als solist kaapte Jim Monneau (FR), bassist bij het Llum Trio, de eerste prijs weg en als groep won het trio rond Hlib Baisha (Ukraine) de eerste prijs. Dat betekent een opnamesessie in de DVR studio van Danny Van Roosendael, een cheque van 1500 €, geschonken door JaZZZolder Mechelen en diverse concerten, zowel ten JaZZZolder zelve als op bevriende podia...handjes op mekaar, proficiat !





	Winus





	- Michel goes solo, festivalverslag in a nutshell -




	Gouvy Jazz - zaterdag 3 aug 2019


	CHAPITEAU : IOANNIS VAFEAS TRIO feat. VASILIS XENOPOULOS (Griekenland) 17:00 - 18:15

	Christos Yerolatsitis (piano), Michael Messios (contrebas), Ioannis Vafeas (drums) + gast: Vasilis Xenopoulos (sax)



	Meteen raak dit eerste optreden vandaag van drie geweldige muzikanten, strak in het pak, uit de Cypriotische jazzscene. Zij bundelen hun krachten om een interessante echte jazzband te vormen. Ze hebben allemaal een solide ervaring op het internationale toneel en het is een waar genoegen om ze dit jaar hier voor het eerst te zien op Gouvy jazz. We vieren ook de 40ste keer Gouvy Jazz hier. Leider Ioannis Vafeas (drums) studeerde jazzmuziek aan de fameuze Berklee College of Music in Boston en behaalde zijn masterdiploma in jazzstudies aan het conservatorium van Boston. Ze halen als gast de saxofonist en componist Vasilis Xenopoulosis binnen en hij is één van de meest ervaren Griekse jazzmusici van zijn generatie. Londen wordt zijn permanente thuis na zijn afstuderen, ook aan het beroemde Berklee College of Music en hij vestigt zich geleidelijk als een fervent Londense saxofonist.



	We krijgen een echt old school jazz optreden met classics uit het straight jazz verleden. Ze zetten hun held saxofonist Hank Mobley in de kijker met de bekende hardbop tune ‘No room for square’ of ook ‘fright eyes’ van Wes Montgomery met hierin een flinke piano solo en bas solo. Hij eert ook saxofonist Sonny Rollins in ‘If I ever will leave you’ met een latin touch, te beginnen met een solo sax. Vasilis Xenopoulos brengt ook eigen nummers zoals ‘Dexterology’ als een eerbetoon aan zijn favoriete tenorsaxofonist Dexter Gordon. Het is een lekker wollige, zachte sax en toch ook melodisch. ‘Dat there’ is een heerlijke oldie van Bobby Timmons die nog bij Art Blakey speelde. Hij presenteert de groep in het Frans voor één keer maar houdt het liever bij het Engels. Als ballad horen we de ingetogen standard ‘Skylark’. Nou, deze groep is een welgekomen aangename kennismaking.



	Club Madelone - ROBERT JEANNE SEXTET (B) Hommage aan bassist Charlie Haden 18:00 - 19:30

	Robert Jeanne (tenorsax), Jacques Pirotton (gitaar), Steve Houben (altsax), Pascal Mohy (piano), Stephan Kremer (drums), Werner Lauscher (contrabas)



	Er is hier zéér veel volk en je geraakt er moeilijk binnen. Ik heb enkel een glimp kunnen opvangen via de bovenverdieping. Ze spelen een rustige set met nummers ter ere van bassist Charlie Haden die te vroeg van ons is heengegaan in 2014. Op het einde gaat het tempo pas omhoog in het nummer ‘Bernie’s tune’ bekend van Chet Baker en Jerry Mulligan. Wel hoog niveau daar met allemaal topmuzikanten o.l.v. saxofonist Robert Jeanne (°1932 !). Het was al in 1950 toen Robert Jeanne de jazz in het Luikse ontdekte en besloot sax te gaan spelen luisterend naar Jacques PELZER, Bobby JASPAR en René THOMAS, tijdens memorabele jamsessies in Luik. Steve Houben, de Frank Vaganée van Wallonië, ziet er veel magerder en ouder uit dan vroeger. Pascal Mohy is een vaste waarde geworden in het Waalse jazzlandschap en Werner Lauscher is de bassist van Michel Bisceglia. Alleen drummer Stephan Kremer is me niet zo bekend en die komt uit Aachen. Je hoort trouwens in Gouvy ook veel Duitsers en vlamingen.



	SCÈNE HENRI VESTINE : MURIEL D'AILLEURS TRIO (B) 18:15 - 19:00 & 20:45 - 21:30

	Muriel d'Ailleurs (gitaar,zang), Felix Heymans (contrabas), Léo Ullmann (viool)

	© web promopic

	Hoor je die stem? Deze kleurrijke melodieën? En dit zigeunerritme dat het leven doet swingen? Dit is Muriel d'Ailleurs en haar muzikanten die rond de kleine tent waar ze amper in kunnen veel volk trekken die geboeid staan te luisteren en te applaudisseren. Hun akoestische geluid parfumeert de sfeer van jazz-thema's en liedjes van weleer. Muriel d'Ailleurs is geboren in een kunstenaarsfamilie van Frans-Hongaarse origine en nodigt ons uit voor een furieuze swing-sessie. Ze wordt vergezeld door eersteklas artiesten, wiens akoestische geluid je terugbrengt naar de gekke jaren ‘20. Ze spelen twee sessies met veel volk. We zien ze terug op onze Jazzathome 2019 in een Mechelse huiskamer.



	CHAPITEAU : MICHEL HERR presenteert ``THE POSITIVE TENTET``(BE) 19:15 - 20:45

	Jazz Sextet en strijkkwartet met composities en arrangementen van MICHEL HERR Bert JORIS (trompet), Lennert BAERTS (tenorsax), Peter HERTMANS (guitar), Nathalie LORIERS (piano), Sam GERSTMANS (contrebas), Daniel JONKERS (drums) + strijkwartet: Benoît LESEURE en Pierre HENEAUX (viool), Jean-François DURDU (altviool), Merryl HAVARD (cello)

	© web promopic

	Michel Herr, internationaal bekend om zijn talenten als pianist, componist en arrangeur van jazz, presenteert hier vandaag zijn muziek die hem nauw aan het hart ligt, speciaal geschreven voor dit ongewone ensemble van 10 muzikanten, in een resoluut persoonlijke benadering. Het repertoire bestaat uitsluitend uit originele composities, gekenmerkt door originele arrangementen van zijn hand. Het blijft zeker toegankelijke muziek, rijk aan melodieën, harmonieën en innemende interacties. Hij is zelf in de zaal aanwezig aan de geluidsmannen en belichting en gaat zeer moeizaam op krukken. Vandaag spelen de muzikanten uitmuntend zoals o.a. Bert Joris, Nathalie Loriers en Peter Hertmans en iedereen komt aan bod om te soleren. Ook de vier strijkers geven mooie contrapunten.



	Een album werd opgenomen in november 2018, voor release in 2019. In 2008 verscheen een dubbele verzamelaar met allerlei composities van Michel Herr met het Brussels Jazz Orchestra. In feite is Michel Herr te horen op meer dan 70 jazz albums, als leider of te samen met Joe Lovano, Toots Thielemans, Bill Frisell, Archie Shepp, Philip Catherine, Tom Harrell … Sinds 1984 speelde hij regelmatig piano en keyboards met mondharmonicaspeler Toots Thielemans. Hij toerde samen met Thielemans in Europa, Japan, Afrika en de Verenigde Staten en speelde met hem op grote festivals. We hopen dat Herr nog een lange tijd kan doorgaan met muziek schrijven en arrangeren.



	Club Madelone - LAUREN HENDERSON QUINTET (VS) 20:15 - 21:45

	Laurent Henderson (zang), Massimo Barrella (gitaar), Pierre-Alain Goulach (piano), Alex Gilson (bas), Elio Coppola (drums)

	© web promopic

	Nu kon ik helemaal niet meer binnen daar, in die zo gezellige Club Madelone en ik hoorde van verre een beetje muziek met een aangename gitaar. Lauren Henderson is een zeer bruin getinte zangeres met Afro-Latijnse en Caribische roots. Haar originele composities en jazz standards interpreteert ze in het Engels en Spaans. Haar eerste plaat kwam uit in 2011 en ze opereert vanuit New York. Ze toerde de wereld rond met het delen van haar muziek, die werd geselecteerd als onderdeel van de soundtrack voor 'The Drowning', met Julia Stiles en Josh Charles in de hoofdrol. Haar derde album Ármame stond 6 opeenvolgende weken in de Top 40 van de Jazz Week Charts. Ze heeft de club Madelone zeer goed opgewarmd al kwam dat ook door het vele volk. De optredens tussen de club en tent zijn een beetje overlappend. Om de club wat te ontlasten is er ook voor de eerste keer een minitentje gezet waar er twee optredens van dezelfde band MURIEL D'AILLEURS TRIO doorgaan.

	CHAPITEAU : LE CRI DU CAIRE + ERIK TRUFFAZ (Egypte/Fr) 21:15 - 22:45

	Abdullah Miniawy (zang, teksten, composities), Peter Corser (sax, composities), Karsten Hochapfel : (cello), Erik Truffaz (trompet)



	Ik zou zeggen 'and now for something completely different'. Ik weet niet wat ik ervan moet denken maar langs de ene kant versta ik geen Arabisch en weet ik dus niet waarover de zanger het heeft maar hij kan wel uithalen en zingen met heel zijn lijf: de ene keer klagend, de andere keer wat opwekkender. Je hoort vaak als basistoon de cellist geflankeerd door de sax en of trompet. Erik Truffaz verplaatst zich regelmatig over de scene en is trots op zijn zanger uit Caïro. De saxofonist doet veel aan circular blowing. De zaal klapt soms mee op aangeven van Erik Truffaz. Er is halverwege ook een mooi intiem duo van zang en trompet.



	We horen in ieder geval vaak enorm applaus en gejuich en men vraagt en krijgt op het einde een toegift met deels staande ovatie. Het heeft toch iets teweeg gebracht hier, deze niet zo jazzy mix van twee culturen. Scherp, verbluffend, krachtig, vrij, spiritueel, poëtisch, politiek, lyrisch ... De schreeuw van Caïro blijft boeien, waar ook ten lande...



	Club Madelone - NEW YORK SKA JAZZ ENSEMBLE (USA) 22:30 - 00:00

	ROCKSTEADY FREDDIE (sax, fluit, zang), Kevin BATCHELOR (trompet,zang), Mark DAMON (bas, zang), Earl APPLETON (toetsen), Joey GALLO (drums), Simone AMODEO (gitaar)

	© web promopic

	Het New York Ska-Jazz Ensemble (NYSJE) is een internationaal gerenommeerde groep. Zij zijn de grondleggers van het Ska-Jazz-genre. Sinds de oprichting in 1994 hebben ze veertien albums uitgebracht en hebben ze regelmatig opgetreden in Europa, Canada, de VS, het Caribisch gebied en Zuid-Amerika. Ze besluiten een toernee vandaag in Gouvy. Ze brengen direct sfeer in de overvolle club Madelone. Het geluid gaat de hoogte in. Ze kampen met een beetje technische problemen: de geluidsman is even zoek en de elektriciteit valt even uit. Maar ze laten het niet aan hun hart komen en doen gretig voort tijdens de stroompanne. Ze geven een enorme energie af en hun originele interpretaties van de geweldige jazzstandaarden zijn schaamteloos zoals het bekende ‘Take 5’ van Paul Desmond. We horen ook ‘the tide is high’ en ‘ love and affection’. Hun muziek combineert vrolijk Reggae, Jazz en Ska. Kortom een dikke ambianceband !

	CHAPITEAU : SARAH MACKENZIE SEPTET (USA/FR/HU) 23:30 - 01:00

	Sarah McKenzie (piano, zang), Hugo Lippi (guitar), Pierre Boussaguet (contrabas), Sebastian de Krom (drums) + 3 blazers: Julien Alour (trompet), ``Plume``(altsax), Gabor Bolla (tenorsax)



	Deze pianiste en zangeres heeft Australische roots (°1987 Perth) maar is neergestreken in Parijs. Ik zag haar de eerste keer op Dinant Jazz 2017. Ze is een jonge versie van Diana Krall maar heeft ook iets meisjesachtig van Stacey Kent. Zij debuteerde in 2015 met ‘We Could Be Lovers’ op het Impulse label. Ze zet vandaag haar recente plaat ‘The secrets of my heart’ in the picture.



	Met haar strak zwart kleedje, blauwe ogen en blond haar is ze wat vamperig achter de piano. Ze speelt veel klassiekers en standards maar ook enkele eigen nummers zoals ‘Paris in the Rain’ en ‘De Nada’ met wat bossa nova. Ze houdt van The Great American Songbook. Dit alles wordt in kwartetvorm goed gesmaakt bij het publiek. Je hoort goed de swing invloed van Oscar Peterson/Ray Brown of van Nat King Cole en ze trapt soms de maat met haar voeten. Ze heeft zeker een goede stem en weet haar band goed aan te sturen. Het totaalplaatje klopt wel zeker, ook met die goede extra blazers. De drummer heeft nog gespeeld bij zangeres Betty Carter en bij Jamie Cullum. Vooral de gitarist is opvallend goed. Heel mooi is de Gershwin Medley waarin ze solo uitpakt op piano met The ‘Rhapsody in blue ‘ en ‘Summertime’. Mooi om Sarah eens terug te zien en graag binnen enkele jaren nog eens om te zien hoe ze verder evolueert.




	Foto's en verslag Michel Proesmans




	- Michel goes solo, festivalverslag in a nutshell -


	ZONDAG 28 JULI

	Messe Gospel : 10:30

	Monty Alexander (piano), Rhoda Scott (hammond orgel), Grégoire Maret (mondharmonica), Steve Houben (sax), The Gospel Wings o.l.v. Didier Likeng (zang en gitaar) met 3 zwarte zangers en 4 zangeressen en een 10 tal priesters



	We haasten ons en vertrekken vroeg uit Mechelen rond 8u30 en voor 10 u zijn we al aan de ingang. Het volk stroomt al snel toe en de tent geraakt vol. Het is de eerste keer dat ze dit doen, zo’n mis in de hoofdtent. Er staat een heus altaar klaar met twee grote kaarsen erop en een gestoelte voor de lezingen. Alvorens de mis van start gaat krijgen we een smaakmaker van Rhoda Scott op Hammond orgel gezeten aan de rechterkant, gevolgd door Monty Alexander aan de piano die links naast het altaar staat. Zijn elektrische bassist en drummer zitten naast Rhoda Scott.



	Geleidelijk aan komen een tiental priesters van de abdij binnen en nemen plaats op een klein podium met stoelen achter het altaar. Ook komen de zwarte zangers en zangeressen erbij en zitten ietwat verstopt achteraan links. De groep The Gospel Wings werd een paar jaar geleden opgericht door Didier Likeng (op zang en gitaar) en hij is één van de grote animators van Gospelmuziek in Europa. Deze tenor met een krachtige en genereuze stem is een groot humanist en gelovig mens gebeten door een verlangen naar gerechtigheid in een wereld die geleidelijk aan verloren gaat. Het podium is haast te klein voor zoveel volk want af en toe komen Steve Houben op sax en Grégoire Maret op mondharmonica ook nog even langs. Père Augustin zit de mis voor en legt uit dat hij is opgegroeid met jazzmuziek en vindt het ongelooflijk hier zo’n grote menigte te zien. Tussendoor maakt hij ook enkele grappige opmerkingen en heel de tent lacht mee en applaudisseert.



	Dus het is een volledige mis geworden met tussendoor gospel liederen als ‘It’s Me, O Lord’, ‘Let It Shine’ en ‘When The Saints Go Marching In’. En op het einde van de mis gevolgd door een optreden zeg maar zodat ze allemaal uit de bol kunnen gaan op ‘Oh Happy Day’ en vooral met ‘Stand By Me’. De mis en annexe de optredens erna duurden uiteindelijk toch tot 12u00. Een hele hoop mensen stromen naar voren om de groepen van kortbij te kunnen zien, te filmen en te fotograferen. Zoveel succes voor een mis hebben ze hier nog nooit gehad. Het is vermoedelijk voor herhaling vatbaar... voor de 20ste editie van Dinant Jazz ? Laten we het hopen want dit moet je toch eens gezien en meegemaakt hebben. We blijven nog even op het terrein en doen ons te goed aan de dranken van de abdij en we eten nog een volledige schotel. Dan moeten we van het terrein en verhuizen naar de Cour waar het concours reeds van start is gegaan.



	Concours Jeunes Talents Groupe 3 : Yago 12:30

	Yu-Ting Li (Taiwan) op piano, Matis Regnault (FR) op contrabas en Pierre Hurty (BE) op drums

	YAGŌ werd opgericht in oktober 2018 en is een Brussels trio. Samen spelen ze brede en open jazz beïnvloed door geluiden en muziek uit Noord-Europa. Ze laten zich inspireren van trio’s zoals het Avishai Cohen-trio of het Esbjorn Svensson-trio. Matis Regnault is afkomstig uit Bourges (FR) en woont in België. Deze groep hebben we uiteindelijk niet gezien en we bleven eerder iets drinken en eten rond de hoofdtent om te bekomen van de fantastische mis. Het was onze brunch. Trouwens Yago hebben we nog gezien bij de halve finale van JazzContest Mechelen.

	Concours Jeunes Talents Groupe 4 : GHS Trio 15:00

	Simon Groppe (piano en mad bass synth), Pierre Hurty : drums, Thomas Sagne (elektrische gitaar)




	Dit trio bestaande dus uit Groppe-Hurty-Sagne en ze brengen een hoop eigen composities zoals "New Boy in town" en "Shock Anger" van de gitarist en ‘Yin et Yang’ van Simon Groppe. Als standard kiezen ze “yes or no” van Wayne Shorter. Het is een mooie afwisselende set geworden. We kennen Groppe nog van het duo Groppe-Martin dat speelde tijdens de finale van het JazzContest Mechelen vorig jaar. De drummer Martin van dat duo kaapte toen de prijs van beste solist weg. Bon, dus hier alweer Simon Groppe present in een andere band en ook Pierre Hurty speelt vandaag in drie bands !



	Dinant Jazz Orchestra 16:00

	Pascal Mohy (piano), Daniel Jonkers (drums), Cedric Raymond (contrabas), Maxime Blésin (elektrische gitaar), Stéphane Mercier (sax), Mathieu Najean (sax), Pauline Leblond (trompet), Edouard Wallyn (trombone), Hanne Debacker (baritonsax), featuring Afy Lomama (zang)



	Er is speciaal voor deze editie van Dinant Jazz een heuse big band samengesteld rond gitarist Maxime Blésin. Ze openen met een nummer van Stéphane Mercier die schittert op sax. Mathieu Najean brengt een swingende ‘Before you go’ op sax met gedempte trompet van Pauline. Die Pauline is heel sterk en zo zuiver op trompet. Daar horen we later zeker meer van. We koelen af met de ballad ‘Light wind’ van de hand van Pascal Mohy. Maxime laat ons kennis maken met ‘Hydrogine Bond’en maakt eveneens reclame voor dat kleine boekje over Jazz van Stéphane Mercier dat te koop is aan de platenstand.


	De Bossa Nova is een zoete mix van populaire muziek, ritme uit Afrika en jazz ... 60 jaar na de uitvinding, blijft het een van de meest gespeelde muziek ter wereld. Maxime Blésin is er teder verliefd op deze muziek sinds zijn verblijf in Brazilië, uit de puberteit. Maxime vertelt dat slechts enkele weken geleden Joao Gilberto is overleden en daarom zingt Maxime het immer mooie ‘Desafinado’ als hommage aan zijn held en dit ondersteund met dwarsfluit en gedempte trompet. Ze vervolgen de bossa nova met het overbekende doch leuke ‘one note samba’ gezongen in het Portugees. In enkele nummers komt zwarte gastzangeres Afy Lomama erbij waarin o.a. Hanne schittert op baritonsax. We krijgen een gesmaakt en afwisselend optreden van deze gelegenheids bigband onder een groot applaus. Chapeau !



	Concours Jeunes Talents Groupe 5 : Noémie Decroix Quartet 17:15

	Noémie Decroix (zang), Simon Groppe (piano), Soet Kempeneer (contrabass), Pierre Hurty (drums)



	We snellen ons terug naar de Cour voor een speciaal optreden van de laatste jeune talent hier vandaag. Het is een kwintet rond zangeres Noémie Decroix uit het Brusselse. Er staat eindelijk wat meer volk hier op de Cour om te supporteren. Ze openen hun korte set met een zeer zacht gewaagd nummer ‘You must believe in spring’ van Michel Legrand. We krijgen een goed inzicht in haar stembereik en ook haar overtuigende zang om werkelijk iets te beroeren bij de luisteraar. Ze krijgt de mensen stil op het terrein. Ze voegt ook een hoop uitleg bij de nummers en vindt het fantastisch hier te kunnen staan met haar eerste project en haar vrienden muzikanten. In haar eigen poetische nummer ‘do not go’ kan ze lang uithalen met herhaaldelijk applaus en gejuich tot gevolg. Ze waagt zich aan een 600 jaar oude folksong ‘Arirang’,een Koreaanse traditional waarin respect voor mekaar centraal staat. Nog meer afwisseling brengen Simon op piano in duo met Noémie met een JS Bach tune ‘Jésu Meine Freude’ in een arrangement van haar leraar Bart Quartier.



	Ze heeft er zelfs eigen teksten op gezet. Op het einde volgt nog een weemoedig nummer over de historie van een zwangere Marokkanse vrouw ten tijde van het begin van het Christendom. Ze zegt dat er steeds plaats is voor een lichtpunt en dat wil ze benadrukken in dit nummer. Ja, deze performance springt eruit tussen de jeunes talents die ik hier heb gezien. Een mogelijke potentiële winner me dunkt te horen aan de positieve commentaren die ik opvang ook.



	Harold Lopez-Nussa trio & special guest Grégoire Maret 18:00

	Harold López-Nussa (piano), Gaston Hoya (bas), Rodney Barreto (drums) & special guest Grégoire Maret (mondharmonica)



	Nu krijgen we een rasechte Cubaanse pianist uit Havana aan het werk. Eerlijk gezegd leer ik hem hier kennen en ben aangenaam verrast. López-Nussa (°1983) komt uit een muzikale familie, die midden in de Cubaanse traditie staat. Hij is klassiek geschoold en besloot in 2007 zich geheel te richten op de jazz. Hij trad op met onder andere Chucho Valdés, David Sánchez, Horacio “El Negro” Hernández, Christian Scott en Omara Portuondo. Hij bracht diverse albums uit, waaronder New Day in 2013. Wat een energieke pianist en een geweldige band!



	López-Nussa beschikt over een voortreffelijke techniek en timing. Met zijn eigen composities weet hij op een uitstekende manier de jazz met de latin traditie te verbinden, zonder dat de latin te overheersend wordt. De leden van het trio zijn goed op elkaar ingespeeld. Mooie grooves en geweldig drum- en percussiewerk van Rodney Barreto. Ze spelen ‘Elegua’ en daarna het uptempo ‘Hialeah’ met solo drum en harmonica. ‘E’cha’ is een oude eerste song die Nussa schreef als beginneling. Het is een ballade met bassolo van de uit de kluiten gewassen bassist Gaston Noya. Het trio krijgt voortreffelijke versterking van Grégoire Maret die zich zoals gewoonlijk helemaal uitleeft op mondharmonica en duelleert met de kleine pianist in het nummer ‘Pagalou’ van Chucho Valdés. Ze communiceren goed en genieten alle vier van hun performance. Harold López-Nussa is een pianist om in de gaten te houden.





	Manu Katché The Scope 20:00

	Manu Katché (drums), Patrick Manouguian (gitaar), Jérome Regard (bas), Elvin Galland (toetsen) + deels Julie Erikssen (zang) + deels Alex Tassel (bugel en trompet)



	Manu Katché (60) mag deze editie van Dinant jazz afsluiten. Hij realiseert met zijn 10de en recente plaat ‘The Scope’ zijn meest persoonlijke album, een reflectie van de vele stromingen die hij absorbeert en hem eigen maakt met als credo het melodieuze en de stem. The Scope mixt diverse invloeden, van jazz over soul tot electro, heel breed en organisch, met als extra features straffe gasten uit de Afrikaanse en de Parijse urban scene en zelfs folk-pop. Het is in elk geval wel een afwisselend optreden en laat een andere, modernere kant van Katché zien, toch weer gesmaakt door het overwegend oudere publiek. In feite is het meer muziek voor de jongeren aangezien hij de leiding overlaat aan de jonge Belg Elvin Galland aan toetsen en electronics. In enkele nummers komen er denk ik samples en deels gezongen stukken tekst aan te pas van Katché en Galland die we echter niet verstaan door de ietwat te luide bassen en het stevige drumwerk. We horen ook een heuse rock gitaarsolo en Alex Tassel komt nog terug voor enkele nummers op bugel.



	De Senegalees Faada Freddy die 'Vice' zingt op de plaat The Scope (die vandaag wordt ingevuld door samples) kent Katché van zijn Afrikaanse periode met Youssou N'Dour. Hij houdt van dat land, al voelt hij zich geen Afrikaan want Katché is geboren en getogen in Parijs. Maar hij houdt van de Afrikaanse sound en vooral van de kora die doorgaans de sfeer bepaalt van die plaat. Jazzy Bazz is één van de Parijse jonge slammers en die weet heel goed de urban sfeer op te roepen van de grote stad. In zijn ‘Paris Me Manque’ waarvan vooropgenomen teksten zitten, vertelt over zijn Parijs van toen en zoals het nu is. Op The scope zingt de Amerikaanse folkzangeres Janatha Brook die Katché leerde kennen bij zijn samenwerking met onder andere Joni Mitchell. Vandaag is de gelegenheidszangeres Julie Erikssen en ook zij gaat soms door de vocoder en ze zingt niet helemaal door. Julie is wel een mooie verschijning maar daar blijft het ook bij. Ze zingt o.a. de ballad ‘Let love rule’ dat overigens niets met Lenny Kravits te maken heeft.



	Ik vind dit niet echt de meeste geslaagde afsluiter voor zo’n kwaliteits festival en intussen noteren we reeds in onze agenda: 20ste editie op 23, 24, 25 en 26 juli 2020 en we zijn benieuwd wat moois we daar weer mogen verwachten. Het blijft toch elk jaar een feestelijke editie met familiaal, aimabel karakter. We sporen vrienden dan ook aan om mee te komen naar Dinant Jazz !





	Foto's en verslag Michel Proesmans




	- Michel goes solo, festivalverslag in a nutshell -


	ZATERDAG 27 JULI - ZONDAG 28 JULI

	We zakken af met een volle auto vanuit Mechelen naar Dinant voor de 19de editie aldaar in het park van de Abdij van Leffe. We laten de overvloedige regen op de baan niet aan ons hart komen. Het is de laatste jaren daar bij de paters nu de vaste plek voor een gezellig klein jazzfestival. Dit jaar is de peetvader van het festival de Jamaicaanse pianist Monty Alexander die we vorig jaar al zagen in een zeer fraai concert en hij is erg geliefd bij het publiek. Hij mag hier elke dag met een andere band optreden. Zoals elk jaar is er ook de competitie ‘Concours Jeunes Talents’, zoals we bij ons de JazzContest Mechelen kennen. We zien ook enkele bevriende juryleden.


	Concours Jeunes Talents 1er groupe : Le Monde Merveilleux de Pépito 17:00

	Pierre-Antoine Savoyat : trompet, bugel, composities; Simon Groppe : piano; Federico Stocchi : contrabas; Oscar Georges : drums; Ambroos de Schepper : altsax



	Tussen de optredens door kunnen we op ‘de Cour’ aan de ingang van het festival genieten van jonge talenten uit binnen-en buitenland. De eerste band die een poging waagt tot beste groep is “Le Monde Merveilleux de Pépito". Deze groep met vreemde naam is een autobiografisch project van trompettist Pierre-Antoine Savoyat. De Brusselse groep maakt graag bij elk concert een bepaalde sfeer qua arrangement of compositie en ze laten zich leiden door trompet-muzikanten als Ambrose Akinmusire of Tom Harrell die ook inventief zijn. Dus welkom in de wereld van Pépito zeg maar. Ze openen met ‘Confessions’ met wat dramatische inslag en herhalend motiefje. Bij ‘La danse des Crabes’ klinkt de drummer wat hoekiger. Het is een snel uptempo nummer met snelle pianolijntjes. In de ballad ‘Derniers Regards’ speelt Pierre-Antoine overtuigend op bugel. Ze ronden de korte set af met het latin getinte ‘l’Absente’. Bon, dat is al een goed begin. We herkennen vooral Federico Stocci aan de bas en vooral Simon Groppe en die laatste gaan we nog enkele keren tegenkomen in het concours. Het is zo dat studenten onder mekaar andere groepen samenstellen omdat ze mekaar kennen en vrienden worden en zich zo inschrijven in enkele groepen en zo meer kans te maken als lid van de winnende groep.



	Maxime Blésin New Quartet 18:00

	Maxime Blésin (gitaar), Igor Gehenot (piano), Thomas Bramerie (bas), Darren Beckett (drums) + Special Guest Stephane Mercier (sax)



	Maxime Blésin (°1973) is een uitstekende gitarist en een graag geziene muzikant op de zaterdagavond concerten hier in de club à l’F. Hij vormde speciaal voor Dinant Jazz een nieuw kwartet met daarin de jonge vlotte Ierse drummer Darren Beckett die in Engeland woont. Ze kunnen zich als groep goed uitleven. Alles draait natuurlijk rond de sympathieke gitarist, die ik vorig jaar hier leerde kennen. Het publiek is al opgewarmd. Ze openen swingend met ‘Leafs’ het gebladerte zeg maar doorspekt met een toffe melodielijn. Een snelle swing ‘The never ending story’ van Maxime draagt hij op aan de steeds populairder wordende pianist Igor Gehenot aan de vleugel. Inderdaad die pianist wordt elke jaar beter als ik hem zie. De gitarist doet me denken aan Barney Kessel als hij in dit nummer soleert en de drummer komt ook lekker helemaal los. ‘A port in the storm’ bevat twee tempo’s, swing en funk à la George Benson met een bassolo op het einde. Maxime schreef de ballad ‘Duke it out’ voor een zangeres maar vandaag is die opgedragen aan bassist Thomas Bramerie. Maxime zijn leraar Stéphane Mercier komt erbij op sax en ze spelen de standard ‘Darn that dream’ dat een beetje weg heeft van Dexter Gordon.



	Maxime zingt het bekende ‘There will never be another you’ van Frank Sinatra en kijkt zeer tevreden bij de pianosolo in dit nummer. Het publiek wordt enthousiaster naar het einde toe. Een mooie interessante eerste performance is dit in de grote doorzichtige tent. Helaas komt een regenbui de alweer de pret enigszins bederven. Maar het is niet ver van de grote tent naar de drank – en eetstands. Het is grappig ome horen wanneer presentator en samensteller Patrick Bivort de ganse lijst van het eten opsomt.



	Concours Jeunes Talents Groupe 2 : BAZ Trio 19:15

	Basile Rahola (bass), Wajdi Riahi (piano, Oscar Georges (drums)



	Door de regen hebben we dit concertje niet kunnen volgen omdat we wat bleven napraten en eten in de tent. Baz trio zien we nog terug in Mechelen want die wonnen vorig jaar daar de JazzContest. Misschien vallen ze hier ook in de prijzen.




	Bassist Basile Rahola en pianist Wajdi Riahi hebben samen getoerd in Tunesië en daaruit is hun vriendschap ontstaan om samen verder muziek te blijven maken. In september 2017 ging Wajdi les volgen aan het conservatorium van Brussel en Basile verhuisde naar Barcelona. Het eenvoudigste was halverwege dan maar in Frankrijk af te spreken. Daar ontmoetten ze de Franse drummer Oscar Georges die ook les volgt in Brussel. Zo vormden ze een jazz trio Baz naar de leider Basile. Na een reeks concerten in Frankrijk, heeft de groep, door hun wederzijds gevoel van kameraadschap, besloten door te gaan met het opnemen van een debuutalbum.



	Alex Tassel A Quiet Place feat. Manu Katché 20:00

	Alex Tassel (trompet), Manu Katché (drums), Jason Rebello (piano , fender rhodes en toetsen), Igor Gehenot (toetsen), Reggie Washington (elektrische bas), Pierrick Pedron (sax) + Gregoire Maret (deels op mondharmonica)



	Het is naar aanleiding van de recente dubbel-cd “Past & Present / A quiet place” van Alex Tassel (°1975) dat deze Franse trompettist uit Bretagne hier zal presenteren met een licht gewijzigde bezetting. De ene plaat is hedendaagse bebop en de tweede cd is meer elektrische fusion. Alex tassel is een muzikant die pop, soul, funk, rock en jazz kan smaken. Dus we kunnen ons aan alles verwachten hier. Hij heeft een droombezetting meegebracht om dit waar te maken.



	De eerste nummers houden een evenwicht tussen funky grooves en ballads. Opvallend zijn de twee toetsenisten met Igor aan de toetsen die op een verhoog zit boven de pianist/toetsenist Jason Rebello. Die Jason jaagt er soms rare toontjes doorheen wat gelukkig met mate wordt toegepast. In het titelnummer ‘A quiet place’ doet Tassel me denken aan de scherpe sax van David Sanborn die hier ook eens te gast is geweest met Steve Gadd op drums. Maar hier hebben we vandaag Manu Katché aan de drums die ook een graag geziene muzikant is die graag een graantje meepikt en zijn stempel drukt met zijn typisch dynamische drumgeluid en veelvuldig gebruik van splashes: kleine (6" en 8") bekkentjes in zijn drumstel in het midden. Tassel en Katché zijn al 15 jaar vrienden. Tassel maakte in 2016 al een plaat met Igor Gehenot. Vandaar dat ze hier allemaal samen spelen.



	Het geluidsniveau gaat in ieder geval de hoogte in. Ik steek oordopjes in om een beetje te dempen want de elektrische bas van funky Reggie Washington gaat erg diep doch lekker groovy. Het wordt helemaal mooi als Gregoire Maret halverwege de set nog zijn fantastisch harmonicaspel aan toevoegt. Hij draagt een opvallende groene shirt met Brazil erop. Hij houdt het midden tussen Stevie Wonder en Toots. Hij gaat duelleren met Katché in ‘Broken’ waarna Katché een lange drumsolo geeft, opgehitst door het publiek. De trompet klinkt daarna met de wah wah pedaal heel modern. Op het einde volgt een staande ovatie en Tassel signeert achteraf aan de platentent van Mark Sound. Tassel behoort dus tot de talentvolle jonge Europese trompettisten. Hij heeft een brede sound en weet zich altijd goed te omringen. De lijst van artiesten waarbij Katché drumt is eindeloos: Al Di Meola, The Bee Gees, Dire Straits, Jan Garbarek, Jean-Jacques Goldman, Joe Satriani, Joni Mitchell, Michel Jonasz, Paul Young, Peter Gabriel, Sting, Simple Minds, … Die man kan met iedereen spelen en in diverse stijlen. Ik heb het al enkele keren hier in Dinant kunnen ervaren en ook in 2010 toen hij hier peetvader was.



	Monty Alexander harlem Kingston Express 22:00

	Monty Alexander (piano), Hassan JJ Skhakur (contrabas), Jason Brown (drums), Leon Duncan (6-snarige elektrische bas), Wayne Escoffery (sax), Karl Wright (drums & percussie), Andy Bassford (gitaar)



	Zoals steeds treedt Monty Alexander aan in strak pak en straalt hij charisma uit. Hij is een fiere Jamaicaan en zegt ‘welcome to Jamaica’ en dan zetten ze in als trio met contrabas en drums. Hij speelt in het begin ook op een melodica met Jamaicaanse vlag en al erop. Helaas is het weer niet zo zomers doch hij warmt de tent goed op. De nachttemperatuur blijft hier toch nog een 19 °C. Het valt op dat hij tijdens het ganse concert knikjes en aanwijzingen geeft als leider. Maar d'er staat een glimlach te zien op alle gezichten. Ze genieten er samen van en rijgen de nummers aan mekaar en gooien er enkele deuntjes in van andere nummers.



	Daarna komen de Harlem Kingston Express erbij : Andy Bassford (gitaar), Leon Duncan (elektrische bas uit NY) en Karl Wright (grote set drums en veel symbalen) en die laatste komt uit Montego Bay. Monty Alexander en zijn combinatieband Harlem-Kingston Express spelen Jazz-Reggae, Harlem is waar Monty zich vestigde en jazz speelde, nadat hij op 17-jarige leeftijd uit Jamaica was geëmigreerd. Kingston was natuurlijk zijn thuis. En het woord 'Express' vergelijkt de band met een trein, reizend tussen culturen en stijlen. Alleen deze trein verandert onmiddellijk van spoor en in de woorden van Monty: "waar hij heen gaat, weet niemand". Ze spelen een lange ‘Caravan ‘ versie van Duke Ellington. Heerlijk is dat en ook die twee drummers. Er was geen setlist, geen gekrabbelde notities; gewoon een groep zeer bekwame muzikanten die elkaars liefde voor de muziek voeden, en on-the-fly composities maken rond herkenbare songstructuren.



	Jamaicaan Wayne Escoffery als gastmuzikant op sax komt er enkele nummers meespelen. De bassist van Monty zingt ook in een nummer en ze rijgen er Miles –en Monk klanken door. Leuk dat de tempo’s soms wisselen van reggea naar jazz en terug omgekeerd. In ‘Burning spear’ als ode aan Marcus Garvey klinkt de reggae goed door en zeker in ‘Exodus’ van Bob marley als hoogtepunt. Monty Alexander herinnert er ons aan dat de 007 film ‘Dr. No’ gefilmd is in Jamaica waarin Ursula Andress uit de zee opduikt op het strand en Sean Connery gaat verleiden. Monty geeft dit een ska-treatment en we horen er zelfs ‘Ob la di, ob-la-da’ doorklinken van The Beatles. We krijgen ook een rock gitaar in ‘Hurricane’ dat herinnert aan een orkaan in de jaren’50 in Jamaica. De klassieker ‘What’s going on ‘ van Marvin Gaye krijgt een piano intro met reggae overgangen en op het einde nog enkele riffs van ‘The River’ van zijn gelijknamige zeer mooie plaat uit 1987 (die ik thuis grijs draai). Als toegift krijgen we nog meer Bob Marley songs. Heel mooi en gevoelig op bas de ‘Redemption song’ en natuurlijk ook ‘No woman no cry’. Op het einde komt zijn geliefde en zangeres Caterina Zapponi naast hem zitten zingen. Ze brengt ‘Summer wind’ bekend geworden door Frank Sinatra en nu in een reggae versie. En hup, dan is het helaas gedaan. Het was een prachtig concert en waardevolle afsluiter vandaag. Monty is een vakman met 50 jaar ervaring en dat is te horen en te zien.



	Jam Session w/ Pascal Mohy Trio 23:30

	Wie nog verder wil jazzfeesten zal moeten afzakken naar het centrum in de Trio Ledzz Bar, aan de Avenue Winston Churchill 21 alwaar Pascal Mohy (pianist) de jazz jam zal inzetten. Wij keren intussen huiswaarts om de vrienden thuis te brengen en morgenvroeg willen we zeker al om 10u30 de gospel mis meemaken !
	Foto's en verslag Michel Proesmans

Zondag, 30 Juni, Cultuurcentrum en conservatorium Mechelen…het is zwoelwarm hier maar het zal de kandidaten die komen opdagen zijn voor de halve finales van het JazzContest geen ene moer uitmaken. Allen zullen zij zich geweldig geven tijdens hun korte performances met twee eigen nummers en een standard naar eigen keuze en vier formaties zullen er dan door gaan naar de finale in de rand van het Maanrock festival, op het Cultuurplein, hier net buiten dus. Ik prefereer de schitterende site van het Hof Van Busleyden, de plaats waar de finale vorig jaar plaats vond maar dat kon dit jaar helaas voor één of andere reden niet. Toch benieuwd dat die Maanrockpopconcerten op de Grote Markt , hier niet zo ver af, geen storende factor zullen wezen tijdens de wedstrijd …
Vandaag geen storende factoren tenzij het gezoem van de ventilo’s die staan te draaien op de podia maar ik meen dat die zeer welgekomen zijn bij deze hitte….
Het zal weer moeilijk kiezen worden voor de juryleden en die zijn deze keer : president Chris Joris (docent op rust aan de Artesis Hogeschool Antwerpen, percussionist, pianist, componist en recensent), Bernard Lefèvre (muziekrecensent), Jacques Prouvost (jazzblog, jazzrecensent voor o.a. het Franse magazine CitizenJazz…), lwein Van Malderen en Cedric Craps ( Lokerse Jazzklub) en onze Danny De Bock (losvast medewerker recensent JAZZEPOES.be.) Bij in de zaaltjes zullen zich deze namiddag zo’n 25 tal intimi van de artiesten, familie en muziekliefhebbers scharen om het verloop van de wedstrijd met spanning te volgen. Als de uiteindelijke beslissing valt rond kwartje voor den zessen zullen er twee bands wat teleurgesteld afdruipen en mijn persoonlijke keuze had er wellicht iets anders uitgezien maar de juryuitspraak is de enige die telt….

Winus

Michel loopt nu in volgend verslag even het verloop van de namiddag na.
Er treden maar 6 jonge groepen aan vandaag. Wat opvalt zijn de vele buitenlanders die mekaar kruisen of vinden op conservatoria in België en Nederland en vandaag daartussen maar zeer weinig Belgen. Ander opvallend feit : We hebben maar 1 band met een sax, geen enkele andere blazer te vinden hier ! en 4 groepen met piano als centrale instrument.

Groep 1: Instintivo (Conservatorium 14:00)

Toetsen/zang: Tizaan Alphonso (Portugal)
Elektrische bas : Giorgio Stienstra
Drums: Ruben Sieben

Instintivo is een jazz-fusion/R&Btrio uit Maastricht, NL. Ze hebben alle drie dezelfde hemdjes aan en hebben zelfs een banner op het podium om hun groep in the picture te zetten. Ze zijn erg commercieel ingesteld doch iets te afgelikt voor mij. Vooral de pianist is erg zelfverzekerd maar laat de anderen wat weinig ruimte om te soleren.
Ze spelen eerst ‘Waltz for Juhee’ op piano, opgedragen aan de vriendin van de toetsenist/zanger en het lijkt op een trio à la Bill Evans. In het volgende ‘Exploration’ gooien ze het dan op een andere boeg met synthesizer/keys en het lijkt meer fusion en eerder smooth jazz te worden. Pas op hij zingt er bij en redelijk goed ook hoor en waagt zich aan het scatten . Ze ronden af met het bekende ‘Spain’ van Chick Corea met een piano solo intro. Toch al een goed begin van deze contest namiddag.

Vooral het opgekomen publiek lust dit wel maar ik schat hun slaagkansen hier miniem in wegens, ach, ‘te poppy’ wellicht. (Winus)

Groep 2: Hlib Baisha Trio (Cultuurcentrum 14:30)

Gitaar/composities: Hlib Baisha (Ukraine)
bas: Wolf van Gemert (NL)
Drums: André van der Heide (D)

Hlib is een jazzgitarist en een componist uit Ukraïne. Hij speelt jazzgitaar in verschillende stijlen (jazz, pop, klassiek) en in bezettingen van solo, trio, kwartet en bigband. Hij heeft al opname ervaring en speelt al 10 jaar en speelde zo’n 50 gigs.
Hij geeft les in jazzgitaar en improvisatie theorie, gehoortraining en in groep composities maken. Hij leerde dit in Maastricht waar ook zijn medemuzikanten vandaan komen.
Hij speelt een rustige set gezeten op een stoel maar munt wel uit op zijn gitaar in de standard ‘Isfahan’ van Duke Ellington. De drummer André is van een beter kaliber met mooie accenten met die kleine stokjes dan de vorige groep en die zien we straks nog terugkomen met een andere band. Ze ronden af met ‘IsfJazz Sonata #1, First Movement (Hlib Baisha)’ dat mooi is uitgebalanceerd met soms wat uptempo swing en een verkwikkende drumsolo op het einde.

Groep 3: YAGŌ (Conservatorium 15:00)

Piano: Yu-Ting Li (Taiwan)
Contrabas: Matis Regnault (FR), in de halve finale vervangen door Federico Pecoraro (IT)
Drums: Pierre Hurty (BE)

YAGŌ werd opgericht in oktober 2018 en is een Brussels trio onder leiding van Pierre Hurty (drums). Samen spelen ze brede en open jazz beïnvloed door geluiden en muziek uit Noord-Europa. Ze laten zich inspireren van trio’s zoals het Avishai Cohen-trio of het Esbjorn Svensson-trio. Matis Regnault is afkomstig uit Bourges (FR) en woont in België.
Ze openen met het bekende ‘Nardis’ van Miles met in het midden een mooie ontplooiing van het thema met pianosolo van de Taiwanese Yu-Ting Li met opzwepende drums van Pierre. De drummer praat alles aan mekaar in het Engels. Daarna spelen ze twee nummers met speciale overgangen met zangerige bas met wat elektronica als extra dimensie.

Groep 4: Zizon (Conservatorium 16:00)

Piano: Eunhyun Kim (Zuid-Korea)
Elektrische gitaar: Hyunwoo Lee (Zuid-Korea)
Contrabas: Wolf van Gemert
Drums: André van der Heide

De letterlijke betekenis van de naam is 'The Best' in het Koreaans. Het Zizon Quartet is een moderne jazzgroep onder leiding van pianiste en componiste Eunhyun Kim in 2018. Zij praat de nummers aan mekaar. Hun repertoire bestaat uit eigen nummers en een overtuigend arrangement van hun favoriete standard ‘Airegin’ (Sonny Rollins) en hierin komt de gitarist heel sterk over. André van der Heide (drums) is onlangs lid geworden van het combo en heeft vanaf het begin een sterke, betrouwbare ritmische rol voor de groep gevormd. Je ziet hem hier nog beter schitteren dan bij het Hlib Baisha Trio. Samen met het spel van Wolf van Gemert (contrabas en ook bij het Hlib Baisha Trio) creëren ze een prachtige sound en timing.

Groep 5: Llum Trio (Cultuurcentrum 16:30)

Tenorsax: Matthieu Ablain (FR)
Contrabas: Jim Monneau (FR)
Drums: Pierre Floch (FR)

Het trio van deze drie oude vrienden baseert hun muziek op wederzijds vertrouwen. Dialoog, interactie en nuance zijn de fundamentele parameters van hun identiteit.
In hun composities heeft de melodie een bijna obsessieve plaats, vooral omdat ze een groep zonder harmonie zijn (contrabas/tenorsax/drums). De harmonie wordt gesuggereerd door de vermenging van de stemmen van de drie instrumenten. Ze hebben mekaar ontmoet aan het Conservatorium van Brussel. Ze traden al op in Jazz Marciac in FR.
Ze spelen 3 eigen nummers van swing tot ballade en beginnen met een standard Lonnie's Lament (John Coltrane). De bassist spreekt alles aan mekaar in het Frans en tijdens het soleren neuriet hij gedwee mee.

Groep 6: Aegle (Conservatorium 17:00)

Zang: Alexandra Gadzina (BE)
Piano: Nina Kortekaas (BE)
Arabische fluit ney: Tammam Al Ramadan (Syrië)
Elektrische bas Federico Pecoraro (IT) We kwamen hem al tegen bij YAGŌ
Drums: Robbe Broeckx (BE)

De poëtische teksten van vocaliste/componiste Alexandra Gadzina krijgen intensiteit door de pure, moderne muziek van Aegle. Ze zijn vandaag toch een buitenbeentje. De groep bruist van culturen door die Arabische fluit ney. Deze jonge muzikanten zijn aan hun reis begonnen in het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Ze vlechten steeds intrigerende kleuren in hun sound met speciale en gedurfde bewerkingen van "On Green Dolphin Street" (Bronisław Kaper). Ze houden je aandacht. Die jonge zangeres is een performer. Dan eens dramatisch in ‘unravelled’ of scattend in ‘Hays’. Ze eindigen met ‘spectrum’ en stelt onder de muziek de band voor alsook de jarige drummer.

Wij schatten deze band nu al in als publiekslieveling (Winus)

De jury o.l.v. Chris Joris lezen net voor 18u de winnaars voor in de bar onder de wachtende muzikanten en publiek.

…and the winners today are :

Hlib Baisha Trio
Zizon
Llum Trio
Aegle

Zij treden aan voor de finale tijdens Maanrock op vr 23 aug 2019 op het Cultuurplein aan het CC Mechelen en de Kuub vanaf 19u15.

Gefeliciteerd !

Michel Proesmans