back to start !

 

 

 Archief Music 2017

                                                                                                               

click for index 

 

 

 

 
 
   
 

 

 
     
 
 

 
 
   
     
 

- persbericht -

 


BOGGAMASTA

 

Flat Earth Society / David Bovée





 

David Bovée was de Flat Earth Society (FES) gitarist van het eerste uur, die na een viertal jaar de band verliet om volledig voor zijn (door de BBC bekroonde) ‘Think of One’ te kunnen gaan; of het nu veeltalige smeltkroesmuziek met keelzangeressen uit Groenland waren, Gnawa-muzikanten uit Marokko of Braziliaanse virtuozen. Peter Vermeersch is de componist en bandleader van Flat Earth Society, een 15 man sterke band die bekend staat om zijn losgeslagen sound. Vermeersch was oa. ook de producer van de eerste dEUS plaat, schreef de muziek voor Rosas danst Rosas, en was de stichter en bezieler van X-Legged Sally.Voor het Boggamasta album (en concerten) schrijven Vermeersch en Bovée samen een uitbundig repertoire en brengen hun eigen directe, energieke en uitzinnige muziek: broeierig, met drive en groove en veel electro !


Het Boggamasta album komt uit op 27 oktober bij Igloo Records.

Deze week kwam de eerste single van het album uit: 'Sing Hallelujah'

 

 



 

Boggamasta is een toegankelijke maar indringende cocktail geworden van Think of One en Flat Earth Society (in een aangepaste vorm): firmly shaken, not stirred. Vermeersch en Bovée leiden de ceremonie, de een met geschifte zangpartijen, electronica en klarinet, de ander met ruw gitaarspel en rauwe, vervormde stem.


2017 Concert data :


11 november, STORM Festival, Oostende (B)
16 november, Willem Twee, Den Bosch (NL)
19 november, Botanique, Brussel (B)
22 november, De Roma, Antwerpen (B)
23 november, De Kreun, Kortrijk (B)

 

 
 

 

 
     
 
 

 
 
   
 

Press release


Amsterdam, 04 October 2017


© Suzy Corner


 

Composer Reza Namavar to receive the Willem Breuker Prijs


The first award ceremony will take place on Saturday 4 November 2017 at the BIMHUIS in Amsterdam.
Willem Breuker (1944-2010) was the founder of the Willem Breuker Kollektief. He was a composer, saxophonist and clarinettist in this orchestra that travelled the world for 35 years. He was also the co-founder of BV Haast,
a record label for all types of music that Breuker took seriously, but were completely ignored by commrecial record companies. For dozens of years he organized the festival Klap op de Vuurpijl, for jazz, improvised music and
contemporary composed music. The new, biannual award is intented for a person whose work displays similar
characteristics to the works of Willem Breuker.From the jury report: Reza Namavar (Amstelveen1980) is an idiosyncratic composer, a true representative of the distinctive Dutch contemporary music scene. In this idiosyncrasy, he is clearly related to the man bearing the name of the award: Willem Breuker. His idiom distinguishes itself by the space it devotes to the absurd aspects of our life and the world.



More information on Reza Namavar www.rezanamavar.com
More information on Willem Breuker www.willembreuker.com 

 

 

 
     
 
 

 
 
 

 

- persbericht -

 



 

© Vanessa Filho



VIKTOR LAZLO - single 'DEBOUT'


 

release datum 4 oktober





Debout behoort tot een drieluik van nieuwe nummers die Viktor Lazlo omschrijft als ‘een eerbetoon aan de gewonden’ in onze maatschappij. De motivatie om deze nummers te schrijven vond ze bij mensen uit haar naaste omgeving die het slachtoffer werden van aanslagen, misbruik en andere vormen van geweld. Ze wil hen aanmoedigen om de rug te rechten in stormachtige tijden en hoopvol in het leven te blijven staan.

Debout maakt deel uit van Viktor Lazlo’s langverwachte nieuwe studioalbum Woman, dat vanaf 20 oktober in de winkelrekken zal liggen. Het album bevat een mix van Engelstalige en Franstalige nieuwe songs. Viktor Lazlo geeft ons via dit album een inkijk in haar eigen leven en gedachten. Ze zingt o.a. over vergane relaties, de band met haar zoon, en Brussel waar het voor haar als jonge vrouw allemaal begon.


Viktor Lazlo stelt op 16 november haar nieuwe album voor in De Bijloke Gent.

 

 

 

 

 

 
     
 
 

 
 
   
 

 



 

 

30 SEPTEMBER

 



 

 

...Fijne avond eens temeer ter KC NONA bij de Jazz Double Bill en eigenlijk ook een dubbele CD-voorstelling. De Beren Gieren mochten eerst 'Dug Out Skyscrapers' voorstellen en dat was niet zo speels of dartel meer als vorig werk...zwaar leek het mij, naar industrie, machines, overbevolking en vervuiling wijzend, aan de videobeelden te zien , nogal somber en 'en marche' leek het mij, deze visie, 'een blik op de toekomst van het verleden' heet het, drama dus en best boeiend hoor en volgens Fulco die ik achteraf kort sprak is de Apocalyps toch nog ver af, gelukkig maar ! ...
Na de pauze mocht BRZZVLL dan lichtvoetiger en met meer mankracht het podium op. 'Waiho' kwam dan pas maar volgende week uit maar we kregen nu al een aardig voorsmaakje uit een instrumentale en met momenten erg dansbare set, funky en/of groovy maar vantijds toch ook erg trancematig...de band stak in een rare, kleurige outfit en de dready haarmatjes maakten de groepsleden haast onherkenbaar ...de bedoeling daarvan ontging me moet ik zeggen en het bleek da'k de uitleg daaromtrent aan Vincent Brijs moest vragen maar die zag ik achteraf niet meer...Afin, 't had een 'werelds' karakter, iets feestelijks en multicultureels, maar 't kan ook voor de lol geweest zijn natuurlijk. Wat denk jij Luque?

 

Winus

 

 
 
     
     

concertverslag

 

 
 

 

De Beren Gieren



Fulco Ottervanger (piano)
Lieven Van Pée (bas)
Simon Segers (drums)

 

   

 

Altijd stampei & lol in de keet met Fulco Ottevanger, de dansende pianist van De Beren Gieren. Maar blijkbaar kan die keet ook donker en raadselachtig zijn, als een achter steegse donkere bruine kroeg met vele duistere verborgen hoekjes. 'Dug Out Skyscrapers' is zulk een donker doolhof waar drie topmuzikanten de essentie van het pianotrio con brio via duistere paden naar de top leiden. Niet dat er geen Uptempo aan te pas kwam, dat zou buiten de waard van de kroeg gerekend zijn die Fulco is en hopelijk blijft. Zijn kompanen bassist Lieven Van Pée & drummer Simon Segers sjeesden dus met momenten van harte mee terwijl men toch niet kan ontkennen dat voor het doen van De Beren Gieren het een relatief rustige bedoening was, met de nadruk op relatief.



 

Uitbundigheid hoeft niet in de weg te staan voor introspectie en donkere melancholie, wie voorbijdrijvende wolken als eyecatcher projecteert bij een optreden is niet écht met frivoliteiten aan de slag. Als wat later wuivende ratelpopulierkruinen in een sepia gekleurd kikkerperspectief worden voorgeschoteld kan men maar beter beseffen dat dit géén bonte avond wordt. Hier wordt gelouterd, bedacht en druilend, maar dan wel met momenten ‘beaufortkracht 8’, warrig en onvoorspelbaar, klavierrazende Fulco die in het duister grabbelt en vertraagt, relatief weinig danst, verbazend veel tijd doorbrengt op zijn pianokruk … maar contemplatief zal die man nooit écht worden, zelfs in zijn donkerste momenten barst Fulco continu uit zijn voegen. Ulco Ottevanger?

 



BRZZVLL


 


VINCENT BRIJS (SAXOFOON)
ANDREW CLAES (SAXOFOON & EWI)
DRIES LAHEYE (ELEKTRISCHE BAS)
JAN WILLEMS (KEYS)
GEERT HELLINGS (GITAAR)
MAARTEN MOESSEN (DRUMS)
STIJN COOLS (DRUMS)

 

 

Stomend, van de eerste drumslag, maar dan wel in tegenstelling met de line-up van de CD met slechts één drummer, hier en daar een ietsepietsie gecompenseerd door Andrew Claes op klein slagwerk. Het eerste nummer deed mij onwillekeurig én onmiddellijk terug denken aan Weather Report, 'Sweetnighter' uitgebracht in 1996. Wat ik daarna dus terstond op de draaitafel heb gelegd. Weather Report gebruikte daar niet alleen dubbele drums én slagwerk maar ook twee bassen, akoestisch en elektrisch. Maar het uitgangspunt was gelijk. Alleen 1996 was 1996 en 2017 ligt daar een eeuwigheid aan muziekcultuur achter.





Times are changing en ze worden er duidelijk niet minder complex om. De gebruikte ritmiek van BRZZVLL ligt veelst complexer, geen eenzijdige Funk zoals bij Weather Report, maar een mengelmoes van funk, afro en zelf vermalen Reggie. Een mooi potje dansmuziek op een bedje van sprankelende sax-conversaties. Een fel contrast met De Beren Gieren, maar dààr zijn de Dobbel Bill’s net voor uitgedacht, om ons netjes en met aandrang wakker te houden. En wakker waren we !

 



 

Luque

 
     
     
 
 

 
 
   
     
 

 

- persbericht -

 

 

 


Qotob Trio - 'Entity'

 

 

(release 6/10/17)


cd-voorstelling 06/10 Muziekpublique (Brussel)

 

 

 



"East meets West, on the crossroads of contemporary jazz and classical music"


 



Qotob Trio is een relatief nieuwe naam in het muzieklandschap en stelt zijn eerste album voor op het label van het Brusselse artiestencollecttief Choux de Bruxelles. ’Entity’ klinkt instrumentaal, filmisch en avontuurlijk. De klank ligt onder meer in het verlengde van de intieme, fluwelen ECM releases van Anouar Brahem. Het is een muzikale ervaring waarin iedereen zich wel kan herkennen. Poëtische pianonoten, tussen melancholie en vreugde schipperende accordeon en de diepe, maar serene cello zorgen telkens voor een bijzondere muzikale invulling. Het album behandelt de vele uitdagingen van het leven, naast de gevoeligheid voor schoonheid in een wereld die continu verandert.
Het trio ontstond in de schoot van de Syrische muzikant Bassel Abou Fakher, die in Damascus in 2015 nog met Qotob een EP opnam in een van de meest conflictueuze zones ter wereld, een debuut dat dan ook vrijwel volledig in het teken van de helende, heilige kracht van muziek stond. Qotob Trio gaat verder voor de kracht van samenwerking en dialoog, maar will ook grenzen doorbreken en verleggen, te beginnen met de klassieke maar kunstmatige opdeling tussen Oost (Damascus) en West (Brussel).
‘Entity’ zou je kunnen beschouwen als een kruispunt met als centraal punt Brussel, want in de meertalige, multiculturele wereldstad bruist het altijd van de meest uiteenlopende geluiden en inspiraties. En net dat is de kern: de drie groepsleden, Bassel Abou Fakher (cello), Jean-Baptiste Delneuville (piano) en Piet Maris (accordeon), die zich elk met hun eigen (muzikale) achtergrond samen achter dit nieuwe, innovatieve project zetten.

 

"East meets West, on the crossroads of contemporary jazz and classical music"

 




Tussen alle mainstream pop, rock, jazz, klassiek en wereldmuziek in valt er nog bijzonder veel te ontdekken en te beleven, zoals bijvoorbeeld het kersverse album ‘Entity’ van Qotob Trio, dat verschijnt op het label van het Brusselse artiestencollecttief Choux de Bruxelles (Jaune Toujours, Mec Yek,…)
Hun eerste album, opgenomen in de repetitieruimte van het trio, het Auditorium Jacques Altenloh, is instrumentaal, filmisch en avontuurlijk. De klank ligt onder meer in het verlengde van de intieme, fluwelen ECM releases van Anouar Brahem, maar ook de exotische arab jazz van Rabi Abou-Khalil, Dhafer Youssef of Bachar Mar Khalifé liggen niet zo gek veraf.
‘Entity’ brengt een muzikale ervaring tot leven waarin iedereen zich wel kan herkennen. Poëtische pianonoten, tussen melancholie en vreugde schipperende accordeon en de diepe, maar serene cello zorgen telkens voor een bijzondere muzikale invulling.
Qotob Trio verrast. Niet zelden duiken er allerhande onverwachte zijwegen op. Dat kan er alleen maar op wijzen dat het album weergeeft wat er in het diepste zelf van de muzikanten leeft en beweegt. De muziek is oprecht en bovenal intiem. Iets heel anders dan wat de mainstream media het publiek voorschotelen. 'Het is gevoelsmuziek die de ziel beweegt en die het akoestische trio de mogelijkheid laat om eenvoud, spontaniteit en improvisatie aan elkaar te knopen. Alleen al daarom verdient ‘Entity’ uw luisterend oor.
Het album behandelt de vele uitdagingen van het leven, naast de gevoeligheid voor schoonheid in een wereld die continu verandert. Het songmateriaal van Qotob Trio gaat onder meer om de kracht van samenwerking en dialoog. Maar tezelfdertijd gaat het ook over het doorbreken en verleggen van grenzen. Onder meer de klassieke, maar kunstmatige opdeling tussen Oost (Damascus) en West (Brussel) komt aan bod.
Proef zelf van de rijke emotie van de composities en de bijzondere arrangementen die het trio hier op 'Entity' verzamelt. Zo is er bijvoorbeeld de titeltrack Entity, waarvan ook een live versie op het net te vinden is van een concert in de Ancienne Belgique. Of Epidemic, dat het zeer filmische aspect van de groep laat horen. Opener Yara is daarentegen een veeleer ingetogen rustpunt, maar raakt de luisteraar net als vele andere composities heel diep in de ziel.

 

 



 

 

   

 

 
 

 

 
     
 
 

 
 
   
 

 

 

 


 

CD voorstelling

 

 

 


MAZZLE - 'Genetic Modified Art (GMA)'



 

MAT - 002





Koen Nys - Tenor Saxofoon, Bram Weijters - Piano, Wurlitzer, Moog Synth , Lionel Beuvens - Drums




 

In het kort:


Genetic Modified Art, een nieuwe sound, groove en verrassende muziek, ondergedompeld in jazzy harmonieën. De prachtige tonen van Koen Nys’ tenor sax, het betoverende keyboardspel van Bram Weijters en de onvergelijkbare drums van Lionel Beuvens. Deze vruchtbare samenwerking brengt eigen composities, in combinatie met opvallende arrangementen en jazz standards.





Officiële Belgische Release Tour:



10 September - Jazz at home - Mechelen
26 September Bilzen Jazz - Bilzen
3 Oktober De Living - Heist-op-den-Berg
9 Oktober De Hopper - Antwerpen
28 Oktober De Loft - Herent



Het verhaal


Dit album resulteert uit de samenwerking tussen Koen Nys, Bram Weijters en Lionel Beuvens. Koen Nys ontmoette beide muzikanten bij zijn terugkeer uit Canada in 1998. Reeds vanaf dan speelde hij samen met Bram. De ontmoeting met Lionel liep enigszins anders. Op zoek naar een saxofonist voor een optreden diezelfde avond in een klein cafeetje in Brugge, contacteerde Lionel toen begin de twintig - Koen. Het werd voor beide een aangename ervaring. Gedurende de daaropvolgende jaren bleven Koen, Bram en Lionel samen muziek maken in verschillende groepen. Deze jarenlange ervaring culmineert vandaag in een synergistische broeierige interactie. Recent nog konden deze drie muzikanten samen beluisterd worden onder de Miles Davis Tribute Band (Lionel) en het Koen Nys Quintet (Bram).

De groep


MAZZLE … razzle, dazzle, jazzle …. de groepsnaam weerspiegelt geluk, speelsheid en positivisme en met de dubbel ZZ verwijst deze rechtstreeks naar jazz.
Je kent het gezegde in het Engels: “two is a couple, three is a crowd”, dit gezegde geldt zeker niet voor de talloze muzikale trios. Het Sonny Rollins Trio, Keith Jarret Trio, Bill Evans Trio, Joe Henderson Trio, de meer recentere Bad Plus enz. en dan het veelzeggende trio met Jim Hall, Wayne Shorter en Michel Petruciani, “The Power of Three”.
MAZZLE is een trio geïnspireerd op “The Elastic Band” van Joshua Redman met Koen Nys op tenorsaxofoon, Bram Weijters op Wurlitzer en Moog Synthesizer en Lionel Beuvens achter het drumstel. Ze spelen originele composities en een enkele standard uit het jazz repertoire.

De nummers


White Sugar - Koen Nys:



Dit is een modern versie van 'Brown Sugar’ van de Rolling Stones. De drugs wijzigden over de jaren heen, evenals de muziek. Echter, nog steeds kan je hetzelfde bluesy geluid horen. De muziek vlucht uit de realiteit en draagt de continu verder vloeiende melodie, net zoals in een droom. De Blues van de Jaren ’60 werd meer afgeborsteld en zocht haar inspiratie bij Charlie Haden en Radiohead, terwijl de wereld evolueerde naar een haastige anonieme plek.

Solid - Bram Weijters:



Solid is een stuk gebaseerd op een eenvoudig herhalend baslijntje. Na een beetje te freewheelen op de piano kwam de melodie er spontaan bij. Het is een eenvoudig, bijna folk-achtige melodietje, waar Bram eigenlijk ook nog weinig aan kon verfijnen. Omdat het als een geheel samen met de baslijn zo’n beetje onwrikbaar leek, heb ik het ‘Solid’ getiteld. Achteraf is er nog wat aan geschaafd en toegevoegd, zodat het toch ook nog iets vloeiends kreeg…


Eraser - arrangement van nummer van Thom Yorke door Bram Weijters:


Dit fantastische nummer geschreven door Thom Yorke ditmaal niet voor Radiohead maar voor één van diens solo albums, werd hier onderworpen aan een jazzy arrangement. Verrassend is dat de saxofoon hier de baslijn speelt en samen met de drums de ritmesectie opneemt.


Alone together - Dietz & Schwartz:



Een nummer gecomponeerd in de jaren 20 en hier gebracht op een relaxte dromerige wijze.

Hikari Park - Koen Nys:



Met dit nummer, dat niets te maken heeft met Japanse muziek, gaat Koen terug naar zijn leven in Tokyo, Japan. Hikari park is een uitgestrekt park in Japan, een land dat gerenommeerd is voor de jaarlijkse kersenbloesems. De muziek neemt je mee naar een nachtelijk bos, je doolt rond, niet wetend waar naartoe en met overhangende takken op je pad. De muziek is funky en groovy met minimale harmonieën en veel ruimte voor improvisatie.


Infant eyes - Wayne Shorter:



Deze mooie ballade met de prachtige titel is een van Koen’s grote favoriete nummers. De Componist, Wayne Shorter, is één van de belangrijke levende jazz saxofonisten.



Silk and Satin - Koen Nys:



Dit nummer vindt zijn inspiratie bij ‘Lady in Satin’ van Billie Holiday. Het bestaat uit 11 maten en wijzigt naar een 2/4 ritme op het einde, wat resulteert in een guitige blues met speciale harmonieën. De muziek wervelt net als zijde en satijn in de wind.



Biografieën:


Koen Nys


“When I heard Koen Nys for the first time, at one of those Jazz Middelheim jam sessions at deSingel, I said to myself: who on earth is this, what a lovely, beautiful sound, quel beau son …”
“Doing so makes Koen Nys a contemporary of the likes of Joshua Redman: simply be yourself, sound the way you sound. One hundred percent honest.”
Marc Van den Hoof - W.E.R.F.


Geboren in 1965 te Schriek bij Heist-op-den-Berg, begon Koen Nys op zijn veertiende muziek te studeren in de plaatselijke academie, mede door de steun en stimulans die hij kreeg van zijn broer. De internationale concerten die hem geserveerd werden in de HNITA HOEVE ontlokten bij hem een ware passie voor jazz. In 1985 studeerde hij gedurende twee jaar aan de toen pas opgerichte Jazz Studio, waar hij privé lessen volgde bij John Ruocco. Medestudenten van hem waren Erwin Vann, Hendrik Braeckman, Piet Verbist, Frank Vaganée en anderen. Hij maakte ook deel uit van de Jazz Workshops in Dworp en volgde lessen bij Joe Lovano. In 1987 verliet Koen België en verhuisde naar Montréal. Daar studeerde hij aan de McGill University en behaalde er een diploma in ‘Jazz Performance’. Na zijn studies aan McGill University speelde hij een tijdje met diverse groepen in Montréal. Koen speelde met zijn eigen kwintet op ‘Le Festival International de Jazz de Montréal’ in 1992. Hij speelde in verschillende jazz groepen samen met medestudenten, en met Ron Seguin – bassist in het Steve Grossman Quartet. Een jaar later verliet hij Montréal voor het Verre Oosten en verbleef twee jaar in Tokio, waar hij met verschillende groepen optrad en zijn inkomen aanvulde met lesgeven.  op In de zomer van 1995 maakte hij deel uit van de Jazz Workshop in Banff, Canada waar hij de kans had om met Kenny Wheeler en Joe Labarbera te musiceren. Vervolgens verbleef Koen ongeveer een jaar in New York, waar hij studeerde bij George Garzone en met volle teugen genoot van de ‘NEW YORK JAZZ SCENE’. Hij startte daar zijn eigen quartet en nam zijn eerste CD ‘Chimbe’ op terwijl hij in de VS toerde.Hij keerde nog even terug naar Montréal, deed nog een paar ‘hotel-gigs’in de Arabische Emiraten (samen met Ron Seguin) en Korea (met 7-snaren gitarist Jon Gearey) en vestigde zich weer in België.
Terug thuis speelde hij een paar keer met ‘The Brussels Jazz Orchestra’ en musiceerde met o.m. Dré Pallemaerts, Felix Simtaine, Kurt Van Herck, Lieven Venken, Piet Verbist en anderen, in jazzcafés in Antwerpen en Brussel. Sinds oktober 2001 geeft hij les in de Jazz Studio van Antwerpen. Daarnaast geeft Koen al enkele jaren lessen saxofoon en samenspel, jazz en lichte muziek, aan de academies van Tongeren, Heist-op-den-Berg en Lennik. In 2003 speelde Koen als gastsolist op de debuut CD van Chris Mentens, ‘Jazz Van’. Hij maakte ook deel uit van het hippe gezelschap ‘Millenniums’, die hun eerste CD opnamen in 2004 en een tweede CD in 2009 (dan onder de naam Balaxy Orchestra). Hij speelt met zijn eigen kwartet of als freelance muzikant in clubs met o.m. Bram Weyters, Marek Patrman, Manolo Cabras, Ewout Pierreux en Lionel Beuvens...
De laatste jaren was hij, samen met Bram Weijters op keyboard en Lionel Beuvens op drums druk bezig met het MAZZLE project. Deze inspanningen resulteren vandaag in het nieuwe album ‘Genetic Modified Art - GMA’.



Bram Weijters


"Weijters' music is just a joy to listen to.” (All about Jazz).
‘Een special vermeldig gaat naar Bram Weijters’ uitzonderlijk pianospel’ (De Morgen) ‘prachtige interacties van pianist Bram Weijters’ (JazzMozaiek)

Dit zijn slechts enkele quotes over Bram Weijters, een Belgische, in Antwerpen gebaseerde pianist en componist met als passie, jazz, improvisatie en alternatieve muziek.
Na het middelbaar studeerde hij jazzpiano aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium te Antwerpen, vervolgens ‘jazzcompositie en arrangement’ aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel.
Hij volgde masterclasses door Kenny Werner, Anthony Braxton, Gary Peacock, Mark Turner, Dave Liebman, Bill Carrotters, en vele anderen.
Bram was actief in zeer uiteenlopende projecten: Hij speelde niet alleen in talloze jazzgroepen maar deelde ook het podium met Belgische hip-hoppers, singer-songwriters en alternatieve bands. Het leeuwendeel van zijn tijd besteedde hij echter aan verscheidene jazz/impro projecten : zijn eigen Bram Weijters trio en Quartet , Hamster Axis of the One-Click Panther, Mazzle, Zygomatik, Jelle Van Giel Group, …
Met deze diverse projecten concerteerde hij in jazzclubs, op festivals en concertzalen in België en in het buitenland. Bram schrijft composities en arrangementen voor vele van deze groepen.



Lionel Beuvens


Lionel Beuvens (°1981) startte op jonge leeftijd met de drums. Toen hij 12 was, kreeg hij les op de academie waar hij werd ingewijd in de jazzmuziek door Antoine Cirri en Nathalie Loriers.
Hij nam deel aan verscheidene zomerstages waar hij het geluk had Billy Hart te ontmoeten. In 2004 behaalde hij het meesterdiploma aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel en trok zowel naar het Lemmensinstituut voor studies met Dré Pallemaerts en Pierre Van Dormael als naar het Conservatorium in Den Haag voor lessen met Eric Ineke. Hij maakt deel uit van verscheidene groepen: Fabrice Alleman 4tet , Peter Hertmans quartet, Frank Vaganée trio, Erik Bogaert Kwartet...
Tevens vormde hij zijn eigen groep, het Lionel Beuvens 4tet, en werkte mee aan meerdere cd-opnames (Chroma, Alien Bitesize, Après un rêve, Sabin Todorov trio, Peter Hertmans quartet, Nicolas Kummert Voices, Fabrice Alleman...).

 

 

 

 
 


Jazz Records Credits

Composities van Koen Nys & Bram Weijters (SABAM & SOCAN), naast een Wayne Shorter jazz classic(Infant Eyes), een jazz standard (Alone Together), en een Thom Yorke (Radiohead) adaptatie (eraser)

Productie: Koen Nys

Opname en mix: Studio Kip Kaas, Mortsel, Belgium,January 2015 door Jan Willems.
Mastering: Stijn Cools, België

Links: websites van artiesten koennys.weebly.com  www.bramweijters.com   www.lionelbeuvens.com
website van label monksandthieves.com
Audio:
 
  bandcamp (listen and buy) soundcloud (preview)

Label / Pers Contact:
Bram Weijters - bram.weijters@telenet.be
Booking Contact:
Koen Nys - nys.koen@gmail.com


 
 
     
     
 
 

 
 
   
 

 

 

 


 

CD voorstelling


 

 

 

The Quartet –' 4'

 

 

 




Peter Beets, piano - Han Bennink, drums - Benjamin Herman, sax - Ruud Jacobs, bass




 

On New Year's Eve 2013 Benjamin Herman, Peter Beets, Ruud  Jacobs and Han Bennink played together for the first time as The Quartet. Two different scenes and two different generations make this band a unique project. Han and Ruud are Dutch jazz icons. Both in their seventies and both with jaw dropping resumés. Han has been a key figure in the contemporary music scene for five decades now and travels the world as one of Hollands most respected and famous musicians ever. Ruud has worked with everybody in the music business ranging from Louis Armstrong to Cannonball Adderly to Hank Mobley. Besides being a legendary bass player Ruud became a record producer in the 1970's and since then has produced an amazing amount of million selling albums. Benjamin and Peter have known each other since they were teenagers but rarely shared the same stage. Both firmly rooted in traditon, Peter is a piano prodigy who can turn any tune inside out. Benjamin has an eclectic alto style blending a wide variety of influences ranging from old school swing to free jazz.The gig on New Years Eve 2013 was a memorable night and resulted in a chain of bookings. Things really fell in to place when The Quartet performed a series of concerts in 2016 that featured the music of Dutch composer and pianist Misha Mengelberg. Han and Benjamin are very familiar with Misha's compositions. Han of course has worked with Misha most of his adult life and is the drummer in Misha's internationally acclaimed Instant Composers Pool. Benjamin has been playing and  recording Misha's music since he was twenty. Together with the virtuoso keyboard explosions of Peter and the incredible musicality of Ruud's bass playing this repertoire sounds totally fresh and original .It is this mix of left field and right field jazz performed by such strong players that makes this group so special. As you can hear on these recordings, the concerts of The Quartet are adventurous, exciting, musically relevant and always serious fun.



QUARTET-NL


1 - Driekusman Total Loss - 08'29" - Misha Mengelberg
2 - Blues After Piet - 09'49" - Misha Mengelberg
3 - The Romantic Jump of Hares - 08'33" - Misha Mengelberg
4 - Hypochristmastreefuzz - 06'05" - Misha Mengelberg
5 - The Laughing Dwarf - 07'51" - Misha Mengelberg
6 - Who's Bridge ? - 09'31" - Misha Mengelberg
7 - Rollo 2 - 09'17" - Misha Mengelberg
ICP055 (p)+(c)2017 ICP/VPRO

 


Recording : April 24th, 2016 in Tivoli, Utrecht, the Netherlands by Marc Broer for VPRO radio - Mix : Studio Smederij by Marius Beets Mastered : Paul Wickliffe, USA - Photo : Dominique Citroen Artwork : Han Bennink - Design : Oak by Marcel van den Broek

 

 

 

 
     
 
 

 
 
     
   
 

 
     
  15 September 

 
   
 
 
Brussels Jazz Orchestra & Bert Joris :  Smooth shake
 

 
 



Volledige bezetting: Bert Joris: componist, arrangeur, trompet; Frank Vaganee: artistiek leider, altsaxofoon en fluit; Carlo Nardozza, Nico Schepers, Pierre Drevet en Jeroen Van Malderen: trompet en bugel; Dieter Limbourg, altsaxofoon en klarinet; Kurt Van Herck, tenorsaxofoon; Bart Defoort, tenorsaxofoon; Bo Van de Werf,  baritonsaxofoon en basklarinet; Marc Godfroid, Lode Mertens en Frederik Heirman, trombone; Laurent Hendrick, bastrombone; Nathalie Loriers, piano; Hendrik Braeckman, gitaar; Jos Machtel, contrabas; Toni Vitacolonna, drums


 

Jazztrompettist Bert Joris (°1957) heeft al een een stevige reputatie op als improvisator, componist, arrangeur en docent. Zijn werk wordt gespeeld door orkesten over de hele wereld. Joris werd meermaals bekroond voor zijn werk en zijn recentste soloalbum (Only for the Honest, nov. 2011) werd in België de hemel in geprezen. In de loop der jaren toerden Joris en BJO samen van Zweden tot de USA.  Het nieuwe project van Bert Joris met het Brussels Jazz Orchestra heet ‘Smooth Shake’ en wordt vandaag volledig gespeeld. Het is het 4de grote project waarin Bert schittert als solist, componist en arrangeur, na Signs and Signatures (2010), Dangerous Liaison (2006) en de dubbel-cd The Music of Bert Joris in 2002.
We zijn trots op onze BJO en het is een van de toonaangevende big bands in de Europese jazz en daarbuiten. Het liefst denk ik spelen ze samen met Bert als hun inspirator en live komt deze band het beste over. Al jarenlang onder de artistieke leiding van altsaxofonist Frank Vaganee heeft het orkest zich ontwikkeld tot een waar instituut dat veel actuele muziekstijlen omarmt.

 

     

 


Ook het geluid is vandaag bijzonder goed daar in De Roma want ze hebben recent verbeteringen aangebracht in de zaal. Aan het plafond en ook achteraan het balkon worden strakke doeken gespannen die de verticale geluidsgolven breken. Aan het plafond is er een grote ovalen luchtzak die naargelang de muziek kan aangepast worden. Ook zijn er nieuwe versterkers en mengpanelen.






Joris is een briljante musicus, die de hele jazztraditie in zijn broekzak heeft. Als je hem hoort spelen komen grote namen als Donald Byrd, Freddie Hubbard, Lee Morgan en Woody Shaw voorbij. Wat hij gemeen heeft met zijn grote voorbeelden is een avontuurlijke aanpak, waarin hij het nodige risico neemt. In zijn nieuwste productie ‘Smooth Shake’ belicht hij een andere kant van zichzelf: “Een warm geluid, daar ben ik naar op zoek gegaan voor deze plaat. Ik wilde een sound die je omarmt en energie geeft, als een stevige vriendschap. Het is een kalme plaat geworden en toch nodigt ze uit tot bewegen, tot dansen. Niet te uitbundig, maar smoothly.” We krijgen romig klinkende arrangementen zonder scherpe randjes die nergens saai of vervelend worden, maar de muziek juist extra diepgang geven. Alle kleuren van muzikale tederheid komen voorbij: het pittige nummer ‘O.U.T’, het ritmische ‘Smooth Shake’, het gedragen ‘Only for the Honest’ aan de bugel, de weemoed van ‘Brussel-Parijs’ (dat trouwens van Dré Pallemaerts is en ook op zijn plaat Coutances staat) en het ruimtelijke ‘Spaces’. Feestelijk is het aan de Italiaanse jazzpianist Dado Moroni opgedragen ‘Mr’ Dado’ dat vooraf gegaan wordt door het originele ‘Mr Dodo’ en vol onverwachte wendingen het aan zijn zoon Sam opgedragen ‘Nasty Boy’ aan het begin van het concert.
Joris is een sobere muzikant, voorbeeldig in pak gekleed, bijna onopvallend op het podium, waardoor de aandacht vooral op de muziek komt te liggen. Het orkest snapt de composities van Joris maar al te goed en dat breng een fijne chemie op het podium tot stand.


  

 De composities die Joris schreef zitten vernuftig in elkaar en ook in laagjes. Af en toe dirigeert hij ook.  Alles wordt versierd met mooie solo’s vooral de tenorist Kurt Van Herck, één ferme solo van Frank vaganée en Dieter Limbourg en verder nog de piano van Nathalie Loriers, de smooth bas van Jos Machtel in ‘how could we forget’ en de gitaar van Hendrik Braeckman  en ook een geweldige solo met de schuiftrombone van Marc Godfroid op het einde.


 


‘Smooth Shake’ behoort tot het beste wat de West-Europese jazz te bieden heeft. Bert Joris en het BJO zijn inmiddels een maatje te groot geworden voor België en verdienen nog meer  internationale aandacht. Een absolute aanbeveling voor jazzfestivals wereldwijd.  Er hadden vandaag nog meer mensen mogen komen maar het was gezellig aan de tafeltjes en helaas geen publiek op het balkon. We praten nog wat na met de muzikanten en aan de signeersessies is het leuk vertoeven met Bert Joris.




 

Setlist



1.   Nasty boy
2.   Spaces
3.   Brussel-parijs
4.   O.U.T
5.   Smooth shake
6.   Only fort he honest
7.   How could we forget
8.   Mr Dodo / Mr Dado
9.   signs and signatures

 
 
Michel Proesmans 



 
 
 
 

 
 
 


 
     



 
  Festivalverslag


 
 
JazzatHome 2017, 13e editie. Mechelen zou het geweten hebben en zo is het ook ! Voorafgaand aan dit Festival dat zich dit jaar nog meer open spreidde over 4 dagen met 3 avondconcerten voorafgaand op de eigenlijke rondgang op zondag 10 September langs 3 , door het publiek zelf gekozen locaties (uit een aanbod van 24 !), hadden we op 25 Augustus nog de finale van het 5e Mechelse JazzContest. Een zomerse avond werd het daar in het mooie, historische Hof Van Busleyden, verslag lees je elders op deze site. En natuurlijk was dit ook al een beetje een voorspel naar de editie JazzatHome toe van dit jaar, een editie die dankzij sponsors en vele tientallen medewerkers al 13 kaarsjes mocht uitblazen, proficiat daarvoor ! Op het JazzContest werd er al even gespeecht maar aan de start van de JazzatHome festiviteiten mocht dat officieel nog es uitgebreider maar ook niet té want er was natuurlijk ook een programma af te werken. 
 
 
 
     
 



Dag 1, aan de start Korenmarkt - Den Breckpot : Bart Borremans Trio - Denise King Quartet

 

 Op de Mechelse Korenmarkt nam daarvoor Schepen van Cultuur Björn Siffer het openingswoord en die benadrukte nog eens het belang van Jazzstad Mechelen en wie daar zo de verdienste aan had. Dat was ongetwijfeld ook de nét ex-voorzitter Lejo Vanhaelen van de ‘nieuwe’ Mechelse JaZZZolder (want Willy Donni was natuurlijk dé man die vroeger de ‘eerste’ JaZZZolder opstartte, al noemde het toen wel ‘Begijnenzolder’, legendarisch wegens de concerten van vele groten uit de R &B en de jazz van toen) . We leren dat er naast de JaZZZolder nu ook nog een Jazzkelder is maar die moeten we nog komen te ontdekken. Da’s duidelijk voor later, vandaag én de volgende dagen geen tijd daarvoor ! Na de schepen steken zowel Lejo als de kersverse , maar ons al lang vertrouwde nieuwe voorzitter Hans Vandenbogaerde ook nog  een speechke af en zet JaH medewerker én bestuurslid van de JaZZZolder ( én JAZZEPOES) Michel Proesmans wat technische wetenswaardigheden betreffende de komende concerten in de verf.

 



 

Nog maar weinig toehoorders zijn er rond dit uur, de meesten zullen hier straks arriveren, tegen het begin van het concert van de Amerikaanse Denise King. Bart Borremans, gewaardeerd tenorist, speelde daarnet met z’n trio (Piet Verbiest op bas en Lionel Beuvens aan de drums) al even op de Korenmarkt en zet ter inleiding van het avondconcert , op de eerste verdieping van Den Breckpot, nu dit aangename preludium, straks tijdens de pauze het interludium, verder terwijl versnaperingen rondgaan…



20:00 hr. staat het concert van Denise King aangekondigd maar ’t zal even wat later geweest zijn als ze van start gaat, begeleid door een wel erg aardig trio (Ivan Paduart-piano, Sal La Rocca-bas, Mimi Verderame-drums). Het is daarbij erg aardig vertoeven in deze aangename zaal en de singer is duidelijk in haar nopjes. Zij vergeet haar begeleiders niet, stelt ze een paar keer voor, meermaals krijgt Ivan Paduart haar aandacht.

 

Mooi zo ! Etta James, pop, soul én een ferme scheut blues, dat staat op het programma, en tijdens de 2e set moet iedereen van de stoel, zij mengt zich onder het publiek en wanneer één dappere dan als eerste aan het dansen slaat is het hek helemaal van de dam ! Een overtuigende performance, hoog kwalitatieve begeleiding… het openingsconcert Jazz at Home werd zeer geprezen én terecht ook !


    


Dag 2, winnaars JazzContest 2016, géén verleden tijd ! : JaZZZolder : Vortex

 

   


Vrijdag 8 September dan: het Vortex Quintet in de JaZZZolder. De winnaars van het JaZZContest van 2016 staan er om hun EP voor te stellen, één der prijzen was immers een studio-opname.

        

 Helaas ben ik zelf niet aanwezig maar ik twijfel niet aan het oordeel van de jury van verleden jaar en waren het nu stabiele of onstabiele bewegingen in een draaiende muzikale kolk, het zal ongetwijfeld wel in de goede richting gezeten hebben !

Dag 3, Feestzaal Scheppers, art nouveau :  : buitengewoon Bravo !





Schuiven we een dag verder dan zit we weer ergens anders, ook weer in een historisch, beschermd monument : het Scheppersintituut op de Melaan te Mechelen. Gotiek en art nouveau in één der mooiste zalen van Mechelen, de feestzaal van ’t Scheppers. Daar zal de Bravo Big Band ons in 2 sets aardig weten te entertainen met allemaal nummers uit eigen rangen én op een eerste, uitstekende CD ‘Another Story’.

     

Veel jonge gezichten hier, ongetwijfeld nog aan de start van een beloftevolle carrière want ’t zijn allemaal prima muzikanten. De Mechelaars zijn me bekend : Dieter Vaganée, Rob Banken en hier en daar een bekend gezicht: Matthias Dewaele, Bruno Vansina….D’er is wat volk in de zaal hoor maar ’t mocht meer zijn voor deze meesterlijke Big Band en dat in zo’n mooie omgeving. Het was daarbij wat afwachten wat geluid betreft maar achteraf gezien hoefden we ons geen zorgen te maken. In de zaal, zonder publiek, bij de soundcheck, klonk het weliswaar wat luid maar dat bleek uiteindelijk zo mee te vallen dat zelfs m’n oorstopjes er gauw uit mochten…

 

Dag 4, 24 Locaties : 100 Muzikanten



Sterk werk als voorspel, dat belooft met op dag 4, de rondgang, ongeveer 100 muzikanten aan het werk. Tel maar uit: 24 locaties met veelal een trio ter plaatse, soms slechts een duo maar op vele plaatsen, trio’s , kwartetten en quintetten… ‘Voor elk wat wils’ heet het hier want de vele muziekjes bewegen zich dikwijls langs of op de rand van wat jazz heet te zijn en vele muziekjes kijken zefs over de rand ervan, staan in verschillende muzikale werelden tegelijk….Je hebt als liefhebber en deelnemer aan de JaH namiddag zelf de keuze in handen al zal’t wel dikwijls moeilijk kiezen zijn… en dan nog: kies je voor de muziek of voor de locatie ? Nee, je komt of kunt niet alle dagen in deze unieke locaties terecht dus kien het op voorhand maar aandachtig uit ! Zelf zit ik er al alle edities als fotograaf bij in... nee, eentje heb ik ooit gerateerd maar 12 streepjes heb ik toch al gezet sinds de start van JaZZatHome en daarbij gaat het steeds over locaties verdelen tussen de aanwezige fotografen. Dat lukt niet altijd, zo ook nu weer niet, wegens ziekte van één van hen. Jammer, maar ondanks die tegenvaller hebben we toch steeds maar weer vele aardige foto’s uit al die sites. Beeldjes van zowel omgeving als muzikanten, sfeerbeelden zodat je’t als buitenstaander wat kan vatten want ’t is toch geen alledaagse wandeling ook ?



Deze editie laat ik mij eerst vergasten door Dirk Ploegaerts en daar speelt ‘Mazzle’ in de woonkamer, een combinatie van 3 topmusici : Bram Weijters aan de basskeys en de Wurlitzer; Koen Nys op de tenor en Lionel Beuvens op drums, een band die het gloednieuwe werkstuk voorstelt, machtig mooie nummers, ‘geïnspireerd op de Joshua Redman Elastic Band’ heet het en da’s nu net wat mij ligt, funky en met fijne melodiën.



 Moet het gezegd dat dit trio veel bijval heeft in deze eerste set die ik bijwoon maar ongetwijfeld zullen de meeste toeschouwers van de andere sets hier ook ‘wreed content’ van geweest zijn ! Ik maak me wat zorgen om de foto’s als ik naar mijn volgende site wandel want ’t was weer niet evident, nogal donker, binnenvallend tegenlicht en géén licht op de muzikanten…

     

’Moete gij wat licht hebben ?’ klonk het toen van Boven en ziet : Hij liet het klaterend Zijn tempel binnen schijnen… Op locatie 19, ‘De Noker’ bevind ik mij nu en da’s dus een kapel.





Een uitstekende locatie blijkt dat voor de Natashia Kelly Group, voor de ijle vocalises, de breekbaarheid en het poëtische van de set. Mooi is dat ook weer en dan kunnen we verder om onze eigen rondgang af te sluiten en zo gaan we naar de familie Van der Vorst-De Ron, waar we eerder ook al kwamen en we weten dat daar een aardige piano staat.




Susan Clynes zat hier een paar jaar terug op het pianostoeltje, een concert en een fotoshoot die me steeds zal bijblijven !...

Vandaag echter treedt hier het Eve Beuvens Trio aan en Eve, da’s de zus van Lionel (Mazzle van daarstraks, het Bart Borremans trio van donderdagavond op de Korenmarkt…) Zij wordt begeleid door Jan De Haas op drums, altijd wat bedeesd maar een topplayer ! én een meer dan uitstekende Garif Telzhanov aan de upright bass.Het duurde wat voor ik hem weer herkende , dat was voor mij ook al een hele tijd terug da'k hem zag maar die man speelde vandaag weer schitterende soli zeg !...Eve zelf is erg gepassioneerd, gaat intens op in haar pianospel, brengt eigen nummers naast enkele standards, Gershwin, en blijkt voor mij de perfecte afsluiter van een schitterende namiddag doorheen een Mechelen dat hélemaal niet zo koel werd als de weervoorspellers eerst beweerden en het bleef daarbij nog lekker droog ook …een prachtnamiddag van een Festival dat er weer eens stond, met dank aan de vele, vele medewerkers en de ‘gastgezinnen’, de locatiehouders.


De meewerkende fotografen (hun werk zag je allicht al op de FaceBook-site van het Festival)
en wat medialinks vind je  hieronder !




Ann Bonte -Photomagix
Eric Kesenne
Hugo Van de Velde - spiritofjazz
Johan Van Onckelen - Jivepics
Freddy Vandervelpen - Rootsville
Erwin Van Rillaer - Jassepoes
Christel Wellens




 
 

Winus 
 
     
     
 
 

 
   
 
 


 
     
 

 



 

Het is alweer het vijfde JazzContest Mechelen en de derde samenwerking met Maanrock. Zoals voordien ging de finale weer door én bij zomers weer in de mooie binnentuin van het Hof van Busleyden dat dienst doet als het klassiek podium bij Maanrock.
JazzContest Mechelen ontstond in 2013 in navolging van jazzwedstrijden in Hoeilaart, Dinant, Leuven, Oostende, Antwerpen, Brussel, ... Jazzstad Mechelen kon niet achterblijven, zo vond ook Jazzzolder vzw die deze wedstrijd inricht in samenwerking met Cultuurcentrum Mechelen en mmMechelen Feest.
Alles begint met een kleine vertraging rond 19u25. Er treden vier finalisten aan die wedijveren voor de trofee , geldprijzen en een opnamedag in de studio. De wedstrijd richt zich expliciet tot jonge muzikanten want iedereen is jonger dan 26 jaar. De jazzzolder wil alzo jonge groepen de kans geven om het beste van zichzelf te tonen. Er wordt vooral gemikt op studenten van muziekacademies en conservatoria maar ook andere jongeren kunnen deelnemen. Zo hebben we vandaag twee Belgische groepen ‘Man Staris’ en ‘The AwkWords’ , één groep uit NL het ‘Floris Kappeyne Trio’ en ééntje uit Duitsland het ‘Jonas Kaltenback Quintet’. Iedere groep speelt max 30 min, eigen nummers en één standard. De presentatie is weer in handen van Elke Vandersypen (vroeger nog bij Radio 1) ,net zoals vorig jaar.
De jury bestaat uit onze internationaal bekende percussionist/ pianist/ recensent/ componist en docent aan de Artesis Hogeschool Antwerpen Chris Joris, voorzitter van de jury. Verder is daar bij : Bernard Lefèvre (auteur en recensent bij Jazzmozaïek), Georges Tonla Briquet (freelance auteur en recensent voor meerdere muziektijdschriften), Jacques Prouvost (jazzblog, jazzrecensent voor o. a. het Franse magazine CitizenJazz…), Patrick Bivort (mede organisator Leffe Jazz in Dinant, free lance muziekjournalist, jazzprogramma op Rtbf Radio 21…), Mik Torfs (coördinator Jazzlabseries) en Lobke Aelbrecht (Kunstenpunt).

 

 


1. Man Staris (BE) bijt de spits af.






Elias Storme (saxofoon), Stan Maris (accordeon), Emile Van Helleputte (contrabas) en Jens Van Esch (drums)


Man Staris is een jong Gents jazzkwartet dat ontstaan is rond accordeonist Stan Maris. Ze zijn sterk beïnvloed door grootheden als Magic Malik Mezzadri en Paul Motian en ze proberen met eigen composities hun weg te vinden in de jazz-scène. Ze spelen ingetogen in het begin en bouwen de spanning op door die accordeon en dat is toch sterk. De standard die ze spelen is een verkwikkende eigen versie van de bekende tune ‘Oleo’ van Sonny Rollins met vlotte sax en swinging drumwerk met tussenin solo’s van accordeon en drums. In een ander, eigen nummer hoor je meer improvisatie, complexe structuren maar toch zachte melodieën in deze ongewone bezetting. Ze zorgen voor een verfrissende klankkleur als eerst aantredende groep met sfeervolle composities vol weemoed en melancholie. De saxofoon speelt mooi in call & response met de accordeon. Dat is echt een band om nog eens terug te zien in de Jazzzolder of ergens op Jazzathome. Zou Stan familie zijn van trompettist Bart Maris ?



2. Floris Kappeyne trio (NL)





 

Met Floris Kappeyne (piano), Tijs Klaassen (bas) en Wouter Kühne (drums)

 

Het Floris Kappeyne Trio werd opgezet door de pianist in 2015. Bestaande uit afzonderlijke Prinses Christina Concours winnaars (2012) heeft het trio de afgelopen jaren in het binnen- en buitenland het publiek verheugd met moderne uitvoeringen van klassieke jazz standards. Het trio heeft in het afgelopen jaar een stap gemaakt in het zoeken naar een authentiek geluid, door het vermengen van de bekende klanken geïnspireerd door het McCoy Trio uit het begin van de jaren ’60, Senegalese sabar ritmes en abstracte muzikale concepten uit de moderne klassieke muziek. In mei 2017 verscheen het resultaat hiervan op hun debut-album op Challenge Records International en ze presenteerden dit al enkele weken geleden in de Jazzzolder, want dat optreden stond al een jaar geleden ingepland en toen wisten we nog niet dat ze gingen deelnemen aan het Jazzcontest.
Als standard spelen ze 'Countdown' van John Coltrane uit Giant steps. Hierin ontpopt de muziek zich tot volledige ontplooiing en ze spelen spannend waarbij drums en piano in crescendo gaan. Er is een goede dialoog tussen de bassist en drummer. Ze presenteren zichdaarbij  ook heel vlot. Michel vindt het optreden minder spannend als in de Jazzzolder onlangs maar de pianist is altijd wel sterk. Op het conservatorium studeert hij bij Karel Boehlee, Rob van Bavel en Harmen Fraanje. Ze brengen rustige nummers zoals ‘Open Door’ met mooie baspartijen en geborstelde drums. Ook mooi zijn  de  nummers ‘Interchange’ en ‘Bliss’.

 




3. The AwkWords (BE)

 


 Federico Stocchi (IT), contrabas, Hendrik Lasure (BE) op piano en Paul Berne (FR) op drums




The AwkWords is een Brussels trio dat originele muziek speelt vanuit de concepten van 'wordplay' en 'tonguetwister'. De uitdaging is om het effect dat die concepten hebben op taal in muziek te vertalen en op die manier ideeën te ontwikkelen, met de focus op afzonderlijke bandleden en de harmonie van de verschillende composities.
Ze spelen eerst een eigen werk van de bassist in uptempo, gevolgd door het zeer mooie ‘Where do we go now’ ook van de bassist met mooi samenspel. De muzikanten zijn duidelijk op hun gemak en de Italiaanse bassist stelt de groep dan ook vlot voor. Ze kiezen het bekende ‘On Green Dolphin Street’ (Bronislaw Kaper,1947) als standard met daarin een fraaie baspartij van Federico. De band brengt onder meer ook eigen composities zoals Federico's ‘And It Happens Again’ , ‘Lilly’, en het uitbundige ‘Party Stuff’ .
Hendrik aan de piano kennen we natuurlijk al langer uit het talentvolle SCHNTZL met Casper Van De Velde (drums).


4. Jonas Kaltenback Quintett (DE)


 

 

Jojo Mann – elektrische gitaar, Bene Jäckle - saxofoon, Paul Janoschka - piano, Jakob Obleser - akoestische bas, Jonas Kaltenbach - drums


Alle leden van de groep studeren jazzmuziek in Mannheim (Duitsland), waar ze elkaar leerden kennen en ook goed bevriend werden. Het programma bevat vooral eigen nummers van de bandleden. De composities en improvisaties worden beïnvloed door enkele van de populairste hedendaagse moderne jazz muzikanten zoals Brad Mehldau, Kurt Rosenwinkel, Mark Turner en Brian Blade. Dat merken we direct in het eerste nummer dat swingend van start gaat met mooie pianoaccenten en andere solo’s.
Ze spelen de minder bekende standard ‘I have a dream’ van Herbie Hancock uit 'The Prisoner' 1969. De leider, drummer Jonas stelt de groep voor en ze spelen ook twee van zijn composities: een ballade met subliem intiem piano einde en een ander vlotter nummer met sfeervolle elektrische gitaar. Vooral de saxofonist imponeert. Ze brengen sterke eigen composities zoals ‘Vinke Vinke’ en ‘Balladee’.
Een sterke groep vinden wemaar een beetje nerveus ook want ze hadden er voordien ook al een zware nacht op zitten.
De juryleden trekken zich terug in een nabij gelegen school en worden voorzien van hapjes en drankjes.




 

 

Ondertussen wordt de finale afgesloten met een optreden van de Compro Oro band 


 Wim Segers (vibrafoon & marimba), Bart Vervaeck (gitaar), Matthias Debusschere (bas), Robbe Kieckens (percussie), Frederik Van den Berghe (drums) guest : Stefan Bracaval (fluiten)

 

 




Na de bijzonder aanstekelijke debuutplaat 'Transatlantic' komt de band Compro Oro anderhalf jaar en een paar dozijn concerten later met nieuw wapenfeit ‘Bombarda’. Een vierledig meesterwerk waarin zij nog dieper graven in muzikale tradities uit diverse windstreken, deze vervolgens injecteert met een goeie scheut op de heupen werkende grooves en ze hult in een psychedelisch jasje. Verwacht geen vrolijke salsabende met kortgerokte danseressen, Compro Oro is een groep muzikale omnivoren met een voorliefde voor donkere smaken, gefermenteerd in de kelders van groezelige achterbuurten van… Gent !
We hebben er vandaag fluitist uit het Mechelse Stefan Bracaval erbij gezet. Dat was een mooie match en ze speelden pas voor de eerste keer samen ! Stefan Bracaval behaalde met zijn groep Elixir destijds al in 1992 de 1ste prijs "Brussels Jazz Rallye". Hij is een graag geziene gast in de Jazzolder en hij smijt er zich altijd goed in en zo ook hier op het grote podium. Opzij beginnen liefhebbers al mee te dansen door de opzwepende ritmes.
Vibrafonist Wim Segers en zijn kompanen nemen ons op sleeptouw naar de Caraïben met hun bezwerende grooves en positieve vibes. Wat een mooie avond met blije gezichten en windloos zalige avondtemperaturen... De gitaarklank van Bart Vervaeck klinkt vaak stevig en vervormd en zo ook de fluiten van Stefan. En dit alles mooi met die uitdagende vibes van Wim Segers die me doet terugdenken aan Cal Tjader.
‘Miami was a Nice Place In the Eighties’ op het einde refereerde naar de jaren ’80 en ’90 met jazzfunk.



     


 

Het is opvallend dat er geen enkele vrouw speelde op de Jazzcontest vindt Elke Vanderseypen en dat is goed opgemerkt.
Na dit optreden – pas tegen middernacht - wordt de winnaar van de 5de JazzContest Mechelen dan  bekend gemaakt door juryvoorzitter Chris Joris. De winnende groep is het Belgische trio “The AwkWords”.
Floris Kappeyne (pianist) ontvangt de prijs als beste solist en hij ontvangt daarvoor een mooie seriegrafie over pianist Thelonius Monk getekend door Chris Joris.
De twee buitenlandse groepen krijgen  bovendien overnachting aangeboden door de twee B&B’s van medeorganisator van Jazzathome Diederik Beele. Een stevig ontbijt stond klaar voor de finalisten !

 

Jury-rapport

...volgt nog... 

 
 




Michel Proesmans & Winus

 
 
     
     
 

 

 


 ©  JAZZEPOES 2017

 

 

 

up again !

 

 

 

back to start !